Georgii Bernardi Shawi libri III

Dramaturgia una e singularissimis elocutionibus artium est. Magnae fabulae hodie in fabulis classicis ab Euripide usque ad ultimos medios vicensimi saeculum scripta sunt. Cum ergo theatrum spatium cum cinematographico vel televisifico communicare debuit et magna eius litterarum consideratio propter scaenam supervenit propter adaptationes vel reinterpretationes.

Nolo dicere lusorias hodiernas bonas non esse, sed dubitari non potest eorum consideratio tamquam personalitates creatrix turbari et deviare ad ultimum exitum operis cuius cautionem pauci ex nobis auctoris memoria finiunt.

Shaw George Bernard unus ex illis ultimis et magnis dramaturgiae exponentibus tamquam effectus litterarius in tabulis erat (ut mea fert opinio apud Bertolt Brecht vel postea. Samuel Beckett). Curiosa res est quod nova eius productio numquam aequavit theatri sui operis gradus. Sine dubio summa facultas Shaw ad vitam, affectiones, moralitatem particularem tradendam erat, ut capacitas maieuticae capacitatis ad opprimendum, movendum, incitandum...

Et tamen, non obstante simile in novo genere praestantiae, hodie frui possumus suis ludis in libris valde probatis, quibus ipsi scaenas componere et agere scenas possumus ad scenas collocare et uti pubentes dialogis, monologiis et soliloquiis in critico madefactis. visio magni Bernardi Shaw.

Top III Commendatur Novella Bernard Shaw

Pygmalion (pulchra domina mea)

Creatores plerumque homines ante tempus suum. Bernardus Shaw iam suspicatus est mulieres suas secundas partes in societate mutare debere. Primas huius operis Eliza Doolitle incipit quodammodo participatione eius temporis partes. Sed puella curam habet.

Ab initio linguam discere vult et id facere, ad Henricum Higgins Professorem accedit, qui linguam suam docendi praeest et multa alia, quae eam in honestam iuvenculam sui temporis vertere possunt. Eliza quid non scit in processu Higgins ludit cum ea aliquo modo.

Professor bet cum collega se posse mutare dominam vulgi in iuvenem morum... Et hic aliquid singulare evenit, in quibusdam adaptationibus theatri et cinematographicis finis est quod Eliza nupserit Higgins, posito quodam modo. finis iustificat id quod est ad finem.

Nihilominus initialis finis, verus finis, est quod Eliza, scientia et cultura praeditus, iam liberius sentit et desinit nubere iuveni, cum quo vere in amorem cadit.

quia Pygmalion aevum

Dominae Warren professionis

Bernardo Shaw in casu, amor carnalis suo tempore insolito natus est... vel si non inusitatus, saltem plerumque conscientiae socialis temporis occultatur. Veritas est quod ante 29 annos natus tempus erat ei dare habenas corporis agitandi ... ac viduam Patterson esse debebat quae eum in re gaudens communicavit.

Fortasse haec propositio in parte huc allata iustificat semper intentionem transgressivam huius operis circa accessionem ad fornicationem.

Bernard Shaw capacitas universalis empathetica viam aperit huic operi ut omnes oras rei praebeat, quando palam de eo loquitur, multo plus est transgressionis quam hodie, quamquam generales similitudines in communi tabo et vacuo legali. .

Dominae Warren professionis

Adventus puellae nigrae ad Deum quaerendum

Et cum videbatur mulier nigra de religione quae sibi indita videbatur, subito mirata est Ubi est Deus? Interrogatio me admonuit senem pueritiae amicum, qui iam nobiscum non est.

Fuimus autem ante annos X, et addixit sacerdoti, quod dixit nobis de Deo: ubi est Deus in bellis? aut ubi est Deus paupertatis? Non amplius memini responsa sacerdotis, tantum impudentiae pueri illius rebellis, qui usque ad extremum verecundiae vitam vorax finivit. Estne dolus? Quod ad test? Si experimento olim esset quod post mille novas cruces possibilium deorum vallem lacrymarum revisens cum nota haberemus.

Punctum est quod puella nigra in hoc opere proficiscitur in itinere ad Deum collocandum. Alta Africa non sit optimum locum ut fidem hominum confirmet ut opus Dei.

Id quod audax mulier detegit, multum agere debebit cum propria ideologia politica Shaw, persuasum libertatis defensorem ad persuasionem experientiae vel devotionis, quidquid intus te movet.

5/5 -(8 suffragia) ;