Libri III optimorum librorum a Susanna Tamaro

Est genus aliquod in Italian tamaro. Ac si allegorica in hoc auctore reperiatur novum spatium coexistentii inter realismum pedibus nostris proximum et spiritualitatem phantasiam, voluntatem, memoriam, spem factam. In illa proportione inter lyrici et actionis, quaevis nova ab hoc auctore attingit illam dimensionem tantum in tota sua dispositione, sicut in novo mundo.

Aliquando fabuloso puncto, inspiratione forsitan ex Italo Calvino Conditor brevium historiarum, iam satis bibliographia Susannae nos ducit ea mora litterarum quae melius est cum reliquis ad detegendas nuances.

Quaesitum est incipere a necessaria curiositate ac demum accipere illud alterius auctoris, qui fabulas suas susurrat inter ventos aestates molles, sicut melancholici cursus vel melodias relaxans, semper circa amorem, vitam, mortem et animam, ita est. fieri potest, limpidissimae litterae fiunt.

Top 3 suadetur conscripserit a Susanna Tamaro

Ubi sumit vos in corde,

Nulla notior acerbitas quam damni. Magis etiam si quis in fine palato suspicatur, statim ante potus, ut post gustatum ad nutum, in labore amittere quod amemus, forte cum communi et ineluctabili mortis clade consonet.

Quam ob rem in ultimis horis lucidum perveniri potest, nobilis intentio emendandi fractos versus perditos. In ultimis his nostris temporibus nihil fere satis virium habemus. Forsitan solum scribenda et relinquenda testimonia errorum. Quod nescivimus dicere, aeternum nobis nocebit, et sola cordis aperti virtus nos ab hac angustia liberare potest. Nostri in vita congressiones breves sunt momentum quo cum verbi veritate ac sensuum nostrorum subtilitate uti debemus.

Videns finem vitae imminere, Olga epistolam longam neptem suam scribere statuit, quid neuter eorum sciverit vel dixerit vel audiverit. Cum neptis revertitur, relationem cogitationum, affectuum, deliciae speique, solitudinis ac amaritudinis quae in vita texitur, inveniet tantummodo. Per epistulam scietur quae fuerit historia familiae, pugnas cum filia mortua, dissensiones et vulnera quae numquam sanabuntur.

Hoc intimo et epistolario opere Susanna Tamaro tredecim miliones lectorum circa mundum devicit. Magna cum sensibilitate ostendit ubertatem sensuum qui latent latent. Dialogus, qui docet nos melius nosse relationes nostrae naturae, quo te cor ducit, exquisitum est opus narrationis: vocis dulcis memoria, quae timidis cordis dictaminibus aufertur.

tigris et acrobat

Fabulas semper amavi. Eas in adulescentia omnes incipiunt cognoscere et in iuventute detegere. Duplex lectio possibilis evadit ut amabilis sit.

ex Princeps autem Parva autem The Animal Within perambulabat ut Vita pi. Fabulae simplices videntur in suis fabulosis quasi phantasiis finem allegoriarum allegoriarum attrahentes in diversitatem aspectuum mundi nostri. In titulo simplici: Tigris et Acrobat, iam suspicari possumus realitatem impossibilem fabulae, quae tamen magnum est instrumentum litterarium ut lector, quodam modo arcano, characteribus per oculos compatificare possit. sicut liber.

Sicut adulti filii supra narratum videre possumus. Assumens enim fabulam quasi nutu auctoris, magna damna vitalia quasi moeroris fontem consideramus, unde ad solas semitas potandum conscenderemus. Fabula nos a praejudiciis liberat, ab ideis fictis usque ad adultum nostrum, et vivere incipimus quod ex integro legimus. Intemus tigridem et partes nostri in itinere illo suscepto detegimus.

Aesopiae saepe communes notas habent. Et est quod non sunt amplissima opera. Tanta synthesis mirabilium idearum in launch of Tigress et Acrobat nuntiata est ut filler certe arguta factus esset, tantus hic libellus omnibus valde commendatur. Cum novas semper semitas accipimus, numquam obesse dolet aliquandiu intermittere ut nosmetipsos contemplantes viam quam iam pergimus reperiamus.

Tuus aspectus illuminat mundum

Tenebrarum aetas primo incepit homini in terris et cum nostra exstinctione erit finis. In caliginoso loco de paradiso delapsi movemur. Et umbrae quid possemus reliquimus. Hinc litterae minutae reconciliationis sunt. Praesertim in quaque fabula de litteris spiritualibus Tamaro attingentibus.

Duae inquietae animae, duae res apparentes imperfectae: amicitia inter Susannam Tamaro et iuvenem Petrum Pierluigi Cappello poetam in communi naturae et poeticae libidinem aedificata est et in refugium factus est. «Anni amicitiae nostrae mihi magnae libertatis fuerunt. Libertatem esse qui sumus, "Tamaro scribit, unum ex magnis malis nostri temporis ostendens: non posse aliquem accipere qui diversus est.

Tuus aspectus illuminat mundum vir sapiens et movens liber est, in quo memorias huius memorabilis necessitudinis, aegritudine mutilata, cum infantiae et iuventutis texitur ut hymnum vitae et acceptationis personali componat. Textus lucidus de anima, superans mortis et profunda sensus nostrae exsistentiae, Tamaro iterum lucet eius ingenium in argumentis universalibus appellandis cum complexione humanitatis, teneritudinis et amoris, qui eam efficiunt unicum auctorem cuius opera "Habent. circumierunt mundum intrantes illam linguam communem quae est lingua cordis »; ABC,

Alios libros commendavit a Susanna Tamaro…

magnus amor fabula

Editha et Andreas, praevaricator iuvenis et praefectus navis gravis ac disciplinatus, casu in vada inter Venetos et Graeciam conveniunt, minima res multorum vitam componentium. At in eo haec res utriusque semper cursum mutat: non statim in amorem cadunt, nec oblivisci possunt.

Quae sequuntur anni sunt noctes clandestinae, separatio et inopinata felicitas in insula, unde Andreas nunc spectat promissionem Edithae factam. Simplex et potens, Magna Historia Amoris praecipuas interrogationes movet circa vincula quae homines fabricant, facultatem mutandi et sortem quae coniungit ac separat. Inusitatae vi ac pulchritudinis, praesertim, narratur de corde, quae silet, cum obliviscimur audire.