Cautionem literariam a creatione in ed. Robertus Calasso Alter est illus- tratores Italiae, cum De Luca Erri. Cum suo semper animo; Calasso regulariter visitat nonconformitatem spiritualem maximerenuntiatio et disiectio ab orbe ad eum magis magisque revocata ab omni humanitatis vestigio essentia.
Quamvis assidua eius machinatio, in operibus suis Calasso ostendit scaenam mutabilem, mutabilem. Ita componendo bibliographicam musaicam versus perfectissimam imaginariam. In pubentes commentario in nova dissimulatione, interdum a notis admodum diversis, vel accessibus et fatis, vel longinquis destinationibus incipimus. Tantum ut motus, voluntates, condiciones ex illa inspicienda magni operis antiquitatis tragicae enucleentur.
Post incepta purius dissertationis circa antiquum mundum (in quo Calasso deos ipsos Olympi transcendentes spoliare gaudet), auctor paulatim plus intendit omnium rerum in hoc mundo casuum vel praedestinationis plenas, prout quis. aspicit.
Top III optima opera Roberti Calasso
Innominabilis praesens
Hodiernus mundus pervenit ad definitivam societatis saecularis statum, quae sola ipsi societati confidit. Homo saecularis regulas accipit, non praecepta, rationes, non persuasiones. Humanistica sentit et exercet religionem sine divinitate, altruismo innixam, sine relatione ad invisibilem. Cur igitur forma terrorismi oritur quae ex homicidiis incertis consistit, in quibus victimae quam plurimae possunt esse quamdiu sunt? Fortasse quia, in mundo hodierno, tantum homicidium praebet fidei cautionem. Hostis terroristis islamici, sic, corpus est totius societatis saecularis.
Actus inmensibilis in duas partes bene differentes dividitur: in prima, Calasso brevem historiam originis terrorismi islamici facit atque etiam incisivam, summae definitionem huius mundi, «aetatis inconstantiae» reddit, vel; in propriis terminis Calasso, aetas «experimentalis societatis», cuius tutelae figurae fuerunt Bouvardus et Pécuchet, insignes illi stultorum commenti sunt a Flauberto, studiosorum horreorum ac libellorum qui se perfecte de rebus omnibus informasse existimant: «Proprium est. eas vestigandas esse in suo satu, quod dies unus interrete appellandus erat.
Et, cum reticulum digitale quod mundum circumvolvitur, consolidatio odii intermediationis, prope somnium directae democratiae, quae essentialiter processualis systematis parliamentarii periclitatur. Secunda pars est collectionis sententiarum - ex scriptoribus, ut Virginia Woolf, Ernst Jünger et Céline seu opinantium ut Simone Weil et Walter Beniamin, sed etiam a ducibus Nazi ut Goebbels - qui periodum ab anno 1933 ad 1945 tegunt: annos in eo quod mundus partim prospero conatu sui internecionem effecit.
En Innominabilis praesensCalasso cogitata extendit quae recentissimos libros ducunt, imprimis sollicitudinem de periculis quae societati saeculari minantur, quae se celebrat quin abyssum videre se ad pedes aperiat. Sed primum in hoc brevi volumine Calasso ponit focus in mundo hodierno, quem "innominabilem" appellat - ostendens nostram vanam fiduciam scientiarum et technologiarum non adiuvat ut sciamus quid constantem et definitivam de praesenti nostro -; quam tamen claram, efficacem et claram exprimit viam. Trajectoriam multorum annorum, librorum ac scientiarum obtinuit, ut ad tam brevem ac vehementem definitionem temporis, quo vivimus, perveniatur et ut sine caecitate partiali vix intueri possimus.
Venator Coelestis
Quadam die, qua millia annorum in actu discesserunt, Homo aliquid fecit quod nemo umquam expertus est: alia animalia, raptores sui, coepit imitari. Ita venator factus est. Longissimus dies est, hodie remotus, sed vestigia eius persistunt, quamvis nemo iam amplius in indagandis interesse videatur. Ritus et fabulae mixtae illius morum vestigia cum aliquo, quod Graecia Antiqua appellavit tehîon: divino, sacro et sanctitati propinqua. Multae culturae, spatio ac tempore distantes, has fabulas et amatorias eventus cum quadam caeli regione coniunxerunt, inter Sirium et Orionem: locum Venatoris Caelestis. Horum fabulas huius libri fabricam texunt, ac multipliciter diffundunt: a Paleolithico ad Turingum machinam, per antiquam Graeciam et Aegyptum, et multas latentes coniunctiones intra territorium tam singulare quam illimitatum, mentem explorant.
post Ardens, ubi Calasso perscrutatus est ritum ritum ritum omnibus culturis et religionibus exercitatis (cuiusque - apparens - recentioris aetatis ablatione non cessat habere resonantias tragicas, sicut ipse etiam demonstratum est. Actus innominabilis); Liber hic redit ad implicatam et attrahendam figuram illius mundi nostri, quod rationalismus et scientia relinquunt.
Cur Iovem fratrem suum Hadem permittit rapere Proserpinae filiam suam, nimia desperatione matris, Demeter? Quid obiter Iovem heri in terris fuit? Quid mirum maxime Herodotum de Aegyptiis magorum in itinere Nilum? Cur Ovidius poeta, qui illam monumentalem encyclopediam mythologiae classicae composuit? Metamorphoseon libri; Sollicitusne es de scriptione aliqua tanquam fucis fucis vel fucis vel arte seductionis? Quid innititur sententia, quam praedones feles magnos, Mus hyenas imitatus?
Has paginas tamquam in ecstasi lector percurret: iter per communicationis formas inter humanum et "invisibiles"; formae quae in perpetuo praesenti vivunt. Quia haec narratio nova est rerum, quae multum distant, et tamen inter nos sunt, statim Calasso indicare nos ubi spectemus permittimus.
De nuptiis Cadmi et Harmoniae
Ut Iovem, tauri albi forma, raptam Principem Europam; Theseus Ariadnam reliquerat; Dionisio rapuit Auram; Apollo Admeti servus amore fuit; Apparuit simulacrum Helenae cum Achille in insula Leuke; Penelope vicit Hipodamiam; Coronis ab Apolline gravidam prodidit mortalem; Danaides maritorum capita praeciderunt; Achilles Penthesileam occidit eique coniunxit; Orestes amentia luctatus est; Demeter Core filiam quaerens erravit; Core ad Orcum respexit et in oculis eius se reputavit; Furit Phaedra Hippolytum. Fanse se a Jove devorari permisit; clunes Herculis Cercopes riserunt; venatrix Cyrene lupo Apollinem iunxit; Iovem heroas exterminare placuit; Ulixes cum Calypso vixit; Olympii Thebas descenderunt, ut Cadmi et Harmoniae nuptiis interessent.. .
Nuptiae Cadmi et Harmoniae ultimo tempore dii Olympii in convivio cum hominibus sedebant. Quod ante factum est, annis immemorabili, et post aliquot saeculis, ingentem facit arborem Graecae fabulae.
Destiti legere olim Calasso. Ut aiunt, "Qui te non novit, emat te." De nuptiis Cadmi et Harmoniae tamen potui legere. In hoc libro mulieres saepe ut victimae activae videntur, earumque stupra ut poetice et venuste exprimuntur. Optume. Calasso narrare potes rem rapuisse ut magnum consilium videatur. Nihilominus hoc insigne adhuc memini me proprie labella lambentem, cum de sacrificiis humanis loqueretur. Nec ego oblitus es occultae satanicae cupiditatis, qua utitur ad serere malas insinuationes, improbitatem, improbitatem, immoderatam eius arrogantiam, in me invito me referente. Etiam editor eius eum vocat perfidos Calassos! In ultimo libro, quem misit me, in dedicatione legitur sic: »Pro Blanca. Etiam si non vis, tibi est. Operam: Etiamsi non vis. Calasso purissima illa forma, misera anima, fortuna, si Me quoque Italiam pervenerit, videre poterimus abjectam senectutem et, si nulla fortuna est, hunc mundum relinquit; in valle Iosaphat ut quidquid vile est, omne ubi nullum bonitatis atomum, omne quod humani generis inclementem atque inimicum esse videatur.