Est apud scriptores rei Mexicanae. Quia si nuper ad hoc spatium recuperavimus Alvarus Enrigue, hodie unum e suis praestantissimis studentibus intendunt, eum considerantes aliquo modo decennium iuniorem esse et interdum in illa inquisitione studiorum litteratorum nostrorum dierum.
Tametsi verum est Monge scriptor novam in suis formis magis cognoscibilem esse, in prospectu meridiano latius intentum, a primo ferrum acceptum.
Ita ferrum dixi, quia sunt conatores qui feriunt. Solent fabulae realisticae quae conscientias medicatas excitant. Quia unum est rem televisificam spectare dum nefaria res in nuntio est. Longe alia res est lectionis, cum profundiore accessu verborum legeris, lectiones durae nostrae in melius vel in peius agendae processit. Sed ante omnia liberius esse sentiendo res denuo quam integre sentiri debent.
Si quis igitur opuscula Monge legere velimus, sciamus nos ab illo realismo facto in actione verae vitae, sine superfluitate, spargi debere, praeterquam quod tragici vel magici finem superant. nobis.
Top 3 commendatur conscripserit ab Emiliano Monge
Non numerare omnia
Nihil verius ac fictum est, quam proprias experientias aut propriae familiae legatum. Deinde evenit non omnia narrandi, quasi posito nos semper res relinquere quae fictionem aliquam facere, vel etiam rem ullam verisimilitudinem habere.
Sed… honestum esse, quis est pulcher guy qui scribit suam biographiam sicut erat? Quomodo expertum est ad posteros familias? Ne in optimis quidem rebus memoria mansura est, ne sensuum quidem, quae in ipsa sententia fiunt, capta.
Nulla res est tam pulcherrima, quam non omnia dicturi. Nimirum plus satis est ac sincerum ad illud descendendum. Postea, litterae tantum pulchritudine et etiam mythologian tractabunt. Haec est fabula de necessitate aliorum et a se ipso, de desertione, de amore et machismo, de dictis, quid insinuatum et quid tacetur, de mendaciis et de vi varia, quod coram nobis est.
Non numerare omniares nova non ficta, Monge saga exhibet, simul quod historiam incolarum narrat. Avus, Carlos Monge McKey, Hibernica progenies, mortem sibi conscivit, praedae fratris generum agitans. Pater, Carlos Monge Sánchez, cum sua familia ingreditur et cum sua historia ad Guerrero pergit, ubi in clandestinos se convertit, cum Genaro Vázquez pugnabit.
Filius, Emiliano Monge Garcia, aegrotus nascetur et primos annos nosocomium habebit, quam ob rem infirmus habendus est in familia sua et pro quo mundum commentorum aedificabit, qui per annos plus et plus fiet. implicatior, quem postmodum evadere non amplius poterit, nisi omnia evadendo. Non numerare omnia trina fugae genealogia, admonens fugam quoque esse familiam.
Adusta
Ut in auctor tempor. Homo a predonibus grassatus, noctu in facie timorum ataviticorum absconditus. Sententia est eadem ratio vitae fatali deterius, aliorum cupiditas, aliorum odium.
In saltu et nocte inundationes plures accenduntur et coetus immigrantium opprimitur et oppugnatur ab alio coetu virorum et mulierum, praedae patriae, in qua vivunt, et suis fabulis. Hoc est quomodo hic incipit via nova transit gentem ubi homines ad mercaturam rediguntur, ubi vis est scaena in qua omnes fabulae fiunt et ubi Emiliano Monge iterum stillat essentias. latin America feram. Holocaustum saeculi XXI, sed etiam fabulae amatoriae: Estela et Epitafio, duces catervae raptorum. Narratio de stylistico voltage ac frenetico praealtissimo gressu, ubi fictio et res - testimonia immigrantium figurant choros novi - texunt movens, turbantes et memorabiles musivo.
Per protagonistas ac immigrantium massam, quorum individuitas paulatim collabescit, horror ac solitudo exponuntur, sed etiam fides et spes quae in corde hominis pugnant.
Altissima superficies
Homo ante speculum suae obiectivae ac subiectivae. Quod volumus esse et quod sumus. Quod cogitamus et quid sentiant de nobis. Quae nos opprimit et cupiditatem libertatis.
Emiliano Monge narrationem semper sine contemplatione vel consideratione exhibet. Eius fabularum ruditas veritates et miserias nostrae civilizationis patefacit. Haec fabularum selectio adiuvat lectorem abyssum inve- nentem, quid restat, cum in malam consuetudinem nos deseramus, sub patina boni socialis, ex quo in fine nullum emolumenti habet. The altius superficiem bestiaria est hominis ut lupus ex se: ex arido familiari familiari terrore ad voracitatem lymphatici, corporis vel instrumenti, ira et exesa hic dominantur. Quasi ingenia homines sunt vani sed summae voluntatis, sors personalis et evolutionis socialis in his fabulis agunt vim anonymi quae omnia disponit. id est: Omnia dissolvit.
Implacabili stilo Emiliano Monge accuratas oppressiones atmosphaeras aedificat. Ex primis verbis cuiusque fabulae latens vago insinuatur, vacuum quod acriter dilatatur donec microuniversos ad ultimam dissolutionem afferat. Per ironiam nigra foramina ubique patent, sed in hoc casu non levamen vel exitum umor praebet, sed corrosio magis profundit. Ingenia - et lectores - reperiunt suspicantes se fortasse nunquam hic fuisse in hac tenui profunditate, quam mundum vocamus, et in fine nullam aliam consolationem esse quam exauctorationem.
