Erich Fromm in III optimis libris

Imus ibi cum antecedens discipulo of Freud. Et qui eum certe superavit in tot bonis libris peritia communicationis suae testata. Scilicet dico Erich Fromm. Auctor, qui, per incepta et profunda disseminatione voluntatis, faciliorem et adhuc faciliorem reddit, opportunitatem propius accedendi ad ea quae in philosophia et psychologia essentialiter humana sunt. Quia in hoc duo inest omnia.

Psychologia innititur nostrae vitae philosophiae exemplaribus plus minus accommodata. Communis autem hic conscientiae locus est uberrimum spatium doctrinarum, trends, formas et quaevis externae occupationis forma.

Ita legunt multi magna opera Frommea validitas humanitatis omni tempore extensa ut praesidium contra alienationem, exercitium voluntatis cognoscendi rem et trompe l'oeil, conscientiae et pravitatis strepitus externus pervenit. Optima lingua in libris suis applicata, temperamentum temperamentum inter terminologiam ac sensum vel translationem in vitam cotidianam praestat.

Fidelis firmus in petitionibus Marx ut specimen systematis societatis sociale contra individualismum recalcitantem, ab auctoritate auctoritatis, in persona capitalismi habitu, quaesitum.

Praemissis his initialibus socialistarum componendis (nihil ad communismum auctoritatis auctoritatis) cum psychoanalysi ut disciplina, quae alteram partem fundamentalem cuiusvis societatis occupare possit: singula denique opera eius abundat in idealismo sicut lepidus in multis occasionibus inscriptus.

Sed, frigide considerate, solum idoneus ad mundum conpensationem, ut auctor semper monebat, non cessat crescere in iniquitate, iniustitia, indifferentia et unicus prospectus inflati ego ex notione materialium turbationis.

ita, Abm legere hodie est instare instantiae illius, in vera illa inquisitione fundamenta felicitatis quod, licet sit mera diffusio horizontis, nunquam pertinet ad satisfactionem materialem Ego, quod est rationis inane specimen.

Top 3 books by Erich Fromm

Ars enim caritas

Inde in humanissima sua ratione, Abm in huius libri fundamentis amoris se tradidit. In fine libri huius modi nulla est alia optio, nisi ut accedat critica cogitatio eorum quae hodie per amorem intelligimus.

Si illi qui amorem conventionalem, regularem vel extensum quasi aliud inscribunt, consentire debent amorem hunc, qui in summa amentia notatur, non ita realem esse cum post breve tempus evanescit.

si affectiones alterius hominis evanescunt, est sicut nusquam ille amor; Et tunc omne tempus consumptum in eo desolabitur.

Praeterea amor ad fraternam, ad paternam, ad ideologicam se extendit. Dilectio tantum contingenti, casui, evenienti non congruit tempori viventi cum pondere fundamentali… Non intendit auctor explicare quid amor sit vel non sit vel quomodo amet accurate.

Sed patet quod id quod perstat in omnibus, major demonstratio est amoris, translatio illius vitae quod in amore sui amantissimo est solum de sui gaudii mendacio post cancellos passionis projecti. Res legendi, ponderandi et recogitandi multa sine praeiudicio alterius notionis pravae esse oportet propter rationes suas.

Ars enim caritas

timor libertatem

Liber maxime sociologicus, primum magnum opus cogitationis, cum auctor iam circiter 40 annos natus erat. Quia illa est aetas illa, ut ex notula Dantis Alighieri interpretari potest: «Mediante vita, in opaca silva me inveni, quod iter amisissem»; dat multum se resolvere quidinveterascere verba et futura, sine magna curarum impetu iuventutis ac senectutis graves aes alienum.

Tempus optimum est alloqui principia in hodierna societate solidata saeculo XX inter latentes adhuc pugnas et magnas spes eorum qui optimae notionem libertatis vendere sciverunt. Tactu inter fatalisticam et obscuram spem emendationis, auctor mentes nostras ad discrimen humanitatis nostrae hodie recludit.

Imperia damnata videntur ab authoritariismis occupari tam grave quam fascismum vel capitalismum flagitiosum, unum tam ultimo quam alterum periculosum.

Pessimum omnium mortalium est traditio, fatorum acceptio quasi via, per quam soli progrediuntur, ante omnia contemplantes proditionem eorum, qui aequalitatem et iustitiam pollicentur, denique paululum; nulla libertas. parum ordinatur ad individualismum, qui tollit et abalienat.

timor libertatem

Pathologia normalitatis

Quotiens dubia nos impugnant circa socialem normalitatis definitionem. Opportunitas inter illam globalem differentiam singillatim ab aliquo homine signatam ac sociologicam, psychologicam, motus intentionem manifestam non potest diversis temporibus vel secundum suam generalitatem integram.

Striditudo inter quid debet et quid intra nos est, ducit ad mis- pares, ad firmam opinionem esse extra ordinem constitutum exigentiis ac propensionibus systematis oeconomici quod maximam vitae nostrae dedicationem postulat.

Nam Fromm, mismatch, ex praxi psychoanalysis enucleatus, hanc pathologiam normalitatis uti veram mentis condicionem describit.

Et verum est, quod exempla ejus ampla et ejus exempla explicatio satis declarat motus defectus, qui multis in casibus inseruntur, ob id officium esse ut entitatem et partem totius, et hoc opus esse potest, quod longe aliud spatium demonstrare potest. .

Pathologia normalitatis
5/5 -(6 suffragia) ;

Deja un comentario

Et hoc site utitur ad redigendum Akismet spamma annotatum est. Disce quomodo data sunt processionaliter Tibi interdum commentarios.