Iam ostendit novum Probatio " nigrum genus Hispaniae Antonius Mercerotamen colit noir corruptelam cuiuslibet nostri diei. Quia verum est ipsum auctori operam dare quibus huiusmodi fabularum rationes provideant ad tollendas omnium generum miserias sociales. Etiam inventa est realis identitas Mola CatullusCommunis Diaz Jorge y Agustinus Martinezproiectio huius auctoris novam induit rationem.
In eius personali opere reperimus quandam intentionem transgressivam et vindicativam quae insidias excedit et suspensam callum. Aspectus qui aliam signare possunt in parallelis, magis connexis peccatis nostris in alia parte commenti.
Si igitur noir typicam quaeras, interdum magis ad thriller vel magis ad stricte vigiles intentos, in Merceri commentis certas rationes et nutus generis plene satisfacientis invenies. Id est, te in aspectibus immergere maiore significatione nostrae realitatis, quae te ab argumento avertat, quia nihil est in hac vita liberum, sed totum illud perficiendum maiore affectuum effectus in fine...
Top 3 conscripserit conscripserit ab Antonio Mercero
sissam
Tempora aliena sunt in quibus digitalis iam mundus est qui nos in centesima magis quam in terra ambulamus occupat. Et si iam mundus noster nimium de se dedit ad malum de tot umbris et emortuis rerum maculis delitescere, quod nos in intacti- libus ipsius manet tam valde quam formidolosum.
Singulis Iovis sororibus Muller vitam suam narrant decies centena millia discipulorum in alveo YouTube sissamsed in hac septimana videndi apparent clauso et ligato in loco obscuro ac perdite clamantes. Sententiae per horas crescunt sine aliquo sciente si gravis est vel iocus macabre.
Parentes abeuntem denuntiant et causa indagatoribus extraneis par: Darío Mur, repudiata et amore litterarum classicarum, et Nieves González, notioni deditus. Online et victima vexatio perturbor. Mortuo Martina Müller vita iacietur, Darío subibit mundum of . influencerscui sua filia est dedita, quique eam in puellam violentam et conflictantem vertit.
Casus mortuorum Iaponica mulieres
Cum Mercero opus suum, quod ad crimen novum spectat, "Finis Hominis" inscribitur, invenimus auctorem, qui genus detectivum breviter visitare videbatur, cui prospectum humi fractum attulit. Eius rei nova fuit quae pondus suum inter crimen rei praesentis aequabat, cum historia de libertate sexuali ac praeiudicio aequiparata, omnes in oblivione vigilum involvebantur.
Punctum est, quod fortasse Antonio Mercero non percurrit. Hacque fabula confirmat propositum sedendi ad mensam magnorum scriptorum atri generis in Hispania, qui ex altera parte iam magnum numerum frequentium currentium conviviorum communicant, quales sunt. Lorenzo Silva, Javier Castillo o Dolores Redondo, Quidam inter aliorum.
Locus est omnibus. Quod si non asinum exprimere debebunt. Multo etiam magis ob guy quasi Mercero imaginatione praeditus et evincit ut semper periculosas insidias quaerere et in fine legere perquam iucundus sit. Si magistratus Sofía Luna, olim Carlos Luna notus, nactas protagonistarum criminis Hispanici conscripserit, magnum momentum significabit in iconoclasmo necessario etiam pro populari commento ex ficto allato.
Scilicet, Lunam hanc facere debebit, ut suam dignitatem defenderet. Et in hac secunda nova, cum eius repositione iam materiata sexu, deprehendimus quidem Sofía hic capere lectores sagam exigentem.
Matriti series caedium feminarum Iaponicarum exstant. Nexus inter victimas vel potius motivum, quod eos fatale coniungit, ostendit quandam mentis asexualem psychopathiam, confirmatam propria ultione mundi perversi.
Propria sexualis condicio Sofía magis videtur trahere quam praeiudicia revelans eamque in locis limosis ponit in quibus eius opus interdum perplexum est. Cum filia legato Iaponico perit, res politicas, sociales et medias incautiosas acquirit. Et ut mittat omnia, Sofía facies familiae exitibus se nunquam excogitare potuit.
De fine hominis
Non est haec prima nova notio finis generis masculini in humanitate exhibere. Idea videtur esse susceptio appellationis sinistre litterariae in recentioribus litteris. Recens nova a Noomi Alderman hunc finem hominis ostendit, ipsa evolutione materiata.
Quamvis solliciti non sit, nova opinio orta est cum incidi in has duas recentissimas fabulas quae ab uno vel alio gradu ideam finalisticam appellamus. Quia veritas est liber De fine hominis, auctore Antonio Mercero, accessio est tantum metaphora, hyperbole ut nos aperiat aditus admodum hodie de libertate sexuali ad omnes regiones, etiam identitatis persona.
Carlos Luna, praefectus vigilum, scit unum diem id factum esse. Interna eius identitas diversa est, et mutatio eius ad Sofía Luna annos in mente habuit. Quamvis arduum munus conscientiae socialis, numquam facile est veritatem tuam exponere, cum a mediocris differat, magis etiam secundum circulos, locos vel professiones. Sed Carolus id facit. Quodam die relinquit domum suam cum galero ad operandum, paratus ad aliquid faciendum.
Sors deinde inopinato quies ei offert. Cum in stationem vigilum pervenit, in manipulo eius caedetur, omnes turbantur recenti caede iuvenis scriptoris notissimi filii.
Singularis cocktail literaria in qua progredimur capti ab utraque parte fabulae, investigatio casus mortui iuvenis et accommodatio Sofíae ad novum statum eius, unicum spatium in quo vivere debebit, etiam cum ea. socium et Ex-amans, sicut ipsa tempestat transitus a paternitate ad maternitatem puerilis adolescentis, sicut confusa vel plusquam ipsa est.
Accessus huius fabulae certe insolitus est, quamvis in rerum prospectu aliquid sit quod hanc novam detectivam cum multis aliis eius generis coniungit, id obscura parte inquisitoris, quod aspectus remotionis e mundo circumstante, illum lassitudinem. ... , proculdubio nexus cum purissimo genere, ut antithesin paulum emolliatur.
