Мындан башка окуй турган эч нерсе жок Фред Варгас же Пьер Леметр француз нуарын дүйнөдөгү эң оригиналдуулардын бири катары максат кылуу. Жером Лубри ошол эле горизонтту көрсөтүп, бизди өзүнүн өзгөчө кылмыштуу үлгүсүнө жана полициянын күчтүү пейзажынын аркасында мүмкүн болсо, караңгы тон менен боёктоого чакырып жатат окшойт.
Анткени бардыгында Лубриде жасалган готиканын бир түрү бар, ал укмуштуудай жакын болуп калат. Сыртка чыкканда дүйнө өзгөрүп бараткандай. Окуяларды күлкүлүү жана караңгы баш катырмага айландырган, чындыкты деконструкциялаган таасирлер. Эч кандай коркунучтуу нерсе эч качан чындай көрүнбөйт. Баардык ырайымсыздык адам табиятынан четтөө катары көрүнөт. Бирок чындык, көлөкөлөр ар дайым аңдып турат жана ошол жерден Лубри бизге өзүнүн сюжеттерин ошол Подон мураска калтырып, ар дайым акыл менен жиндиликтин босогосунда алып келет.
Бул гибрид болушу мүмкүн. Тагыраагы, азыркы ишти шылтоолоп чогултулган террордун фонун ташып келүү маселеси. Лубринин романдарында кылмыштуулук ар дайым алдыга жылып, үрөй учурган психологиялык чыңалууга жетет.
Мыкты сунушталган романдар Жером Лубри
The Montmorts Sisters
Кээде ошол зергерди эске салган роман Stephen King Despair деп аталат. Эң акылга сыярлык нерсе - унааңыз менен такыр токтобостон ошол шаарды кесип өтүү. Бирок балээлер эң аз керек болгондо болот. Кээде тагдырга жазылып калат, сен ал жакка барыш үчүн эң терең жана эң караңгылыкка сүңгүш керек экенсиң. Баарынан жаманы, элдин Stephen King жок дегенде, кире бериш белгисинде анын табиятын эскерткен.
Джулиен Перро дүйнө менен бир магистрал аркылуу туташкан Монморттун, обочолонгон кичинекей шаарчасынын полиция башчысы болуп дайындалды. Монмортс такыр Жулиен ойлогондой эмес. Дүйнөнүн акырына жеткенге чейин эң акыркы адам отурукташкан жер болбостон, ал кынтыксыз көчөлөрү жана заманбап байкоо системасы менен жабдылган кооз жер.
Бирок, мунун баарында, ал жердин таң калыштуу бейпилдигинде анча туура келбеген бир нерсе бар, балким, бул ар дайым тоонун силуэти же ал жердин тургундарын куугунтуктаган үндөр жана ырым-жырымдар, же өлүмдөр. анын окуясы көп убакыт мурун белгиленген. Бүбү-бакшыларга аңчылыктын тегерегиндеги байыркы сырды козгогон психологиялык коркунучтуу роман жана бул эч нерсе болбогон шаарда адам өлтүрүүлөрдүн жана зордук-зомбулуктун болуп көрбөгөндөй күчөшүнө алып келет.
Сандриндин баш калкалоочу жайы
Эстөөдөн өткөн жаман лабиринт жок. Анткени кээ бир эскерүүлөрдү жок кылуунун баасы менен, акыл эң кызык жана эң туюк туюктарды сүрөттөөгө жөндөмдүү. Балким, Сандрин мураскорлукка ээ болот деп күткөн. Балким бул жөн гана кызыгуу болгондур. Кептин маңызы мына ушунда: жерге эң жабышкан өз тамырыңды издөө кээде өз мүрзөңдү казып баштоону билдирет.
Нормандиянын жергиликтүү гезитинин журналисти Сандрин өмүрүндө көрбөгөн чоң энеси Сюзаннанын өлүмү тууралуу кабарды алат. Сандрин байбичеси жашаган аралга бардык буюмдарын чогултуу үчүн барат. Бул жерди Экинчи Дүйнөлүк Согуштун аягында аралга келген адамдар, үй-бүлөлөрү согуштан өзгөчө жапа чеккен балдар үчүн жайкы лагерде иштешет.
Аралга келгенден бир нече саат өткөндөн кийин, Сандрин жергиликтүү тургундардын бир нерсени жашырып жатканын байкайт жана бир нече күндөн кийин алар Сандринди пляждардын биринде тентип жүргөнүн, кийими башка бирөөнүн канына боёлуп, тантырак сөздөрдү айтып жатканын көрүшөт. Чындыкты түшүнүү үчүн инспектор Дэмьен Бушар өткөнгө жана Сандриндин эс-тутумуна тереңдеп кирип, Сандриндин акыл-эсин жана өзүнүн акыл-эсин тобокелге салууга туура келет.
