Гинзбургда биз бийиктикте учурдагы эссенин баш калкалоочу баасын табабыз Ноам Хомскийдин. Гинзбургда биз чоң адабий ниети бар баяндоочудан ырахат алабыз. Тарыхый төгүнгө чыга албаган Гинзбург бизге жөнөкөй эле көрүнүштөрдөн адамдын эволюциясынын мозаикасы түрүндөгү перспективаны сунуштайт, алар бири-бирин байытып турат.
Тарых ичиндеги угулган нерселердин баары чындыкка караганда уламыштарды көрсөтүп турат. Анткени бардык расмий хроникада Гинзбург куткарган нерселер жөнүндө эч нерсе айтылбайт. Бирок так новелисттик пункт менен жасалгалоодо, ар бир учурдун контексти менен так чектелип, биз ак үстүнө кара деп коюлган транскрипциялардан да кененирээк көрүнүшкө ээ болобуз, анткени эмнени кызыктырарын Кудай билет.
Тарых көбүнчө ишеним маселеси. Гинзбургдун китептери жөн гана эмпатия маселеси, толук ишеничтүү сезимдер менен эмпатия. Анткени бардык улуу окуялар көп жолу баарын камтыган майда-чүйдөсүнө чейин унутулуп калып, кайсы чындыкка жараша дагы жакшыраак түшүнө турган кечээки күндөрдү чындыкка жакын кылуу үчүн.
Карло Гинзбургдун 3 мыкты китеби
сыр жана курттар
ал тургай, Ошентсе да ал кыймылдайт Галилео Галилейдин өзүнүн ата-бабалары болгон. Инквизиция менен бетме-бет келүү от жагууга, дарга жана башка оюн-зоокторго болгон сүйүүсүн билген адам үчүн жакшы даамдуу тамак эмес болчу. Кептин маңызы мына ушунда: бул китептен биз анын доорунан, ал тургай, келечектегилерден да алдыда тургандардын дагы бирин табабыз. Окуя кызыктуу болгону менен уникалдуу...
Түндүк Италия, XNUMX-кылымдын аягы. Ыйык Кеңсе тегирменчи Доменико Сканделланы күнөөлөп жатат, аны баары Меноккио деп аташат. Айыпталуучунун ырастоосунда, дүйнө «башаламандыкта» пайда болгон, андан «масса, сүттөн сыр жасалып, анда курттар пайда болгон жана булар периштелер болгон». Эки териштирүү процессинде айыпталуучунун өзгөчө космогониясы аны суракка алгандарга өжөрлүк менен каршы чыгат.
Меноккионун «акыры күнөөлүү деп табылып, устунга өрттөлүүгө өкүм кылынган» ишенимдерин жана иштин соттук материалдарын талдоодон баштап, Карло Гинзбург бул заманбап классикада «популярдуу маданият» деп аталган нерсенин бир үзүмүн реконструкциялайт - жалпысынан: остракизмге – бул өзүнүн өзгөчөлүгүнөн улам, өз мезгилинин символу жана караңгы дүйнөдөгү кандайдыр бир жоголгон звено катары, азыркыга сиңирүү кыйын, бирок биз кандайдыр бир деңгээлде карызбыз.
Жип жана издер. Чындык, жалган, ойдон чыгарылган
Чындык синтез гана болушу мүмкүн. Жана чындыктын алхимиясын табуу жолу, акыры, адамдын баары ташталган тигельден гана келе алат. Жыйынтыгында мифтик, мистикалык, илимий, рационалдуу жана иррационалдык таасирлердин толкундуу каналы пайда болот. Реалдуулук жана фантастика, объективдуулуктун толуктугуна берилген субъективизм. Себеби кыял желмогуздарды жаратат. Бирок алар менен жашашыңыз керек, эгер сиз кандайдыр бир ишенимди кааласаңыз...
Тарыхый чындыктын, жалгандыктын жана фантастиканын ортосундагы көп мамилелерди изилдөө үчүн Карло Гинзбург абдан гетерогендүү темаларды изилдейт: Меноркадан келген жөөттөр жана бразилиялык жегичтер, шамандар жана антиквариат сатуучулар, орто кылымдагы романстар, Сион аксакалдарынын протоколдору, фото жана өлүм Вольтер, Эрденко, Флобер, Ауэрбах, Кракауэр, Монтень. Постмодерндик скептицизмдин фантастикалык баяндар менен тарыхый баяндардын ортосундагы чек араны бүдөмүктөтүү тенденциясына каршы, автор бул мамилени чындыкты чагылдыруу талашы, чакырыктардан, өз ара карыздардан жана гибриддештирүүдөн турган конфликт катары карайт.
Чоң жыгач көздөрү: аралыкта тогуз чагылуу
Эң сокур этноцентризм менен ачык конфликтте. Адамзаттын комфорт зонасы – бул адамдын өзүнүкүн өтө алгыс нерсе катары таануу. Дүйнө урууга жана мекенинин контуруна кыскарган. Ааламдашууга карабастан, кыскартууга болгон умтулуу күчөп бараткандай. Саякат жана башка жерлерди билүү бизди жакшыртбашы мүмкүн, бирок бул, албетте, бизди акылдуураак кылат, башкалар жөнүндө эмес, биз ар дайым чөйрөбүздө калуу менен эң мыкты боло алабыз.
Бул китепте Карло Гинзбург ар кандай көз караштардан, тамырын жулуп кетүүнүн жана аралыктын когнитивдик жана моралдык, конструктивдүү жана кыйратуучу потенциалын изилдейт. Эмне үчүн илгертен бери келе жаткан салт бөтөн адамдын (жапайынын, дыйкандын, айбандын) көз карашы коомдун жаңылыштыгын ачып бере алат? Эмне үчүн стил көп учурларда маданий жактан айырмаланганды кошуу же жок кылуу үчүн колдонулган? Жыгачтын чоң көздөрү бизге мунун бардыгына жана бизге жакын жана алыскы дүйнөгө жаңы көз караштарды сунуш кылат.
