Nivîskar hene ku, ji xebata xwe ya ku ji xwendevanên xwe re terxankirî ne, wê jimara xwe ya ku ji wê şorba nêrînên ku medya û torên civakî ne, derbas bikin. Ew wek mînak bi Javier Marias, Arturo Perez Reverte an jî bi Juan Marse. Something tiştek wusa bi nivîskarê ku ez îro anîm vir re diqewime: Cesar Vidal.
Her yek ji nerîna xwe ya îdeolojîk, û bi serketinek hindiktir, ew bi gelemperî ji ber pozîsyona xweya zelal têne qada civakî. In di dawiyê de, her ku mirov ji xwendinê bêtir difikirin, bandora medyayê ji xebatê wêdetir derdikeve.
Di doza César Vidal, nivîskarê hêja yê mijarên ku sînorê Dîrok an romana dîrokî, encontramos a un escritor bien leído que inunda sus obras de todo ese saber. Cierto es que el hecho de escribir novela histórica (es este tipo de obras las que han pasado por mis manos), siempre se puede interpretar una intención «transformadora» de la realidad, pero sabiendo que es ficción, y eliminando etiquetas del personaje periodista y colaborador en medios, puedes disfrutar de interesantes narraciones.
3 pirtûkên pêşniyazkirî yên César Vidal
Bayê xwedayan
Aliyê şerxwazî yê her serdemek dîrokî bi demê re rengên xwe yên epîkî digire ku dê bi kîjan beşê Dîrokê vebêje wan bigire. Li vir em li ser aliyên welatek pir nenas, Japonya fêr dibin.
Nîqaş: Sedsala sêzdehan ber bi dawiyê ve diçe. Dema ku Rojava bi tundî xwe li hember êrîşên Islamslamê diparêze, li Rojhilat, Kublai Khan, nijada Cengizê mezin, xeyal dike ku cîhanê di bin çenga xwe de bike yek. Armanca wî ya paşîn dê bibe arşîpelagek ku roj lê radibe, ku rûniştevanên wê jê re dibêjin Nihon û biyaniyan, Japon. Di nav endamên sefera ji bo fetihkirina giravên Japonyayê de Fan jî heye, zanyarek ku bi rêvebirina Japonî gava ku ew bindest bûn.
Di nav parêzvanên Nihon de Nyogen, samûrayek ciwan e ku sond xwariye ku bi kodê pîroz ê Bushido bijî. Fan û Nyogen, nûnerên du gerdûnên ji hev cûdatir tevî nêzîkbûna xwe, dê di parastina xwedan, gel û çandên xwe de rû bi rû bimînin. Lêbelê, dema ku şer qediya, yek ji wan dê nikaribe wek xwe bimîne.
Bi riya qesrên Mongolê mezin, koma emperyal, perestgehên Zen û dibistanên samurai, çalakiya Bayê Xwedayan me dike du cîhanên ku ji geisha û şervan, şehreza û şahînşah, zanyar û sêrbaz niştecî ne.
Cihûyê gerok
La figura del judío errante ha dado mucho de sí desde su insertado en el imaginario popular de medio mundo. Generado con franca idea antisemita, con el tiempo hay quien lo asocia a libertad, a la búsqueda de la identidad de persona y pueblo… Las tornas a veces cambian.
Nîqaş: Efsaneya Cihûyê gerok dibe vejenek balkêş û nûjen a ji nû ve dîroka trajîk a gelê Cihû. Zêrkerê Cihû ji hêla Jesussa ve dema ku wî av li ser Calvaryê hindek av înkar kir, tê mehkûm kirin. Bi vî rengî, protagonîst dibe şahidê awarte yê odyseya gelê Cihû, ji dema Jesussa heya damezrandina dewleta Israelsraîl. Gelên ku ji axa xwe hatine qewirandin, ji hêla Ewrûpayê ve têne çewisandin, bi hovîtî hatine qir kirin.
Drama wî ya kesane, tenêtiya ku heya hatina Mesîh dîsa rê dide wî ku bêhna xwe bide, wî ji sedsala XNUMX -an heya îro rêwîtiyek heyecan dike: rêwîtiyek di nav demê de ku bi karakterên pêwendîdar ên wekî Padîşahên Katolîk ve hatî xemilandin. , Oliver Cromwell, Karl Marxê "bêhnxweş" an Sigmund Freud "qelp".
En esta nueva novela, Vidal aporta su particular visión y originales anécdotas de un tema de candente actualidad —el pueblo de Israel, sus reivindicaciones, su polémico estado— y su gran conocimiento de temas tan apasionantes como la cábala o los falsos mesías.
Keça Papa
Ne keça Bavê ye. This ev çîrok gava ku hûn kifş dikin ku hûn wê baş dixwînin, berê xwe dide binpêkirina wê. Papayek û keça wî wekî hincetek ji bo nexşeyek dîrokî ya balkêş ku tê de her celeb çîrokên li ser hêz, azwerî, rûbirûbûn hene, li Ewrûpayek ku nêzikî Ronahîbûnê bû û li wir her tişt gengaz bû, heya ku keçek Papa hebû.
Nîqaş: Roma, 1871 sûwar Di Fonso ji hêla hukumeta ku nû Italytalya yek kiriye ve tê vexwendin da ku destnivîsek nirxek awarte, ya ku heya wê demê ji hêla Jesuitan ve hatî vekolîn, lêkolîn bike. Di Fonso di demek kurt de kifş kir ku nivîs di destpêka sedsala şazdehan de hatî çêkirin, demek ku Italytalya ji ber pevçûnên di navbera hêzên wekî Spanya û Fransa de û ji ber xapandinên dadgeha papayê, ji hêla Spanyoliyek malbatê ve hate perçekirin. Borja tac kir bi navê Alexanderskenderê VI.
Destnivîsar her weha nameya paşîn e ku ji hêla Lucrezia Borgia, keça Papa, ji Pietro Bembo, humanîstê ku zimanê îtalî afirandiye re hatî nivîsandin, û evînek ku her du ji berê de jiyaye tîne bîra wî. Ma dibe ku ew belge ji bo têkbirina hêza Dêra Katolîk a li Italytalya nû were bikar anîn?
Ma ew agahdariya ku îhtîmal e ku ji xwediyên nû yên hêzê li nîvgiravê sûd werbigire digire? Ma pêwendiyek wê heye ku ji berjewendiya wêjeyî û dîrokî wêdetir naçe? Di Fonso dê xwe bide ser karê bersivdana van pirsan, û bi vî rengî dê vebêjên bi sedsalan ji ber berjewendiya Dewletê di bêdengiyê de hatine veşartin bibîne.
Keça papa ew portreyek bihêz, belgekirî û şahînet a Ronesansa Italytalyayê ye ku tê de pontîf prensên şerker û parêzvanên parêzer bûn; ku tê de seydayan hewl da ku klasîkên Yewnanî û Latînî bi Ahîda Nû re li hev bikin; û tê de yên herî giyanî ji bo Reformek ku Dêra Dêra ji gunehên sedsalî paqij bike digirîn.
Ji ber vê yekê ew romaneke din a serwer e Cesar Vidal ku tê de em nêzî evîn û mirinê, azwerî û bedewiyê, hevaltî û hêzê dibin.
