More heir to Elena Poniatoska bêtir Juan Rulfo, Meksîkî jî Valeria luiselli ji edebiyata xwe ya kronîk û nivîsa xwe ya ramana rexneyî ya gêjker dike.
Ji pêşandana realîzma herî hişmend a bi wê bêhurmetiya nivîskarek ciwan re xeyalî ye, Valeria xwe wekî axaftvanek hêzdar a nifşek ku ji bingehên her tiştê nû yê ku dinya hiştibe balê dikişîne ser paşerojê nîşan dide, û dengê xwe bilind dike ku eşkere bike. trompe l'oeil ya tevlêbûnek domdar a ku wekî pêşkeftinek berbiçav veşartî ye. Wêjeya rexneyî bi wateya herî berfireh a peyvê.
Di vê wateyê de, îdeolojiya wî bi pirtûka wî ve girêdayî ye.Zarokê winda»Pirsgirêka sînoran wekî dîwarên xeyalî (di rewşek ku nivîskar ji nêz ve di navbera Meksîka û Dewletên Yekbûyî de têkildar e, her ku diçe berbiçav dibe). Dîwarên ku dikarin yên li aliyekî li pişt tenê maskeya aporofobiyê stigmatîze bikin. Bi heman awayê ku ew yên yên din, yên ku li cîhek rehet di cîhanê de tenê ji bo hebûna xwe, an jî belkî bi tenê nebûna heke em nebaş bifikirin, îdealîze dikin.
Pirs ev e ku meriv rêwîtiya ber bi mirovperweriya wan keviyên rojên me ve bike, li ser çermê xwe xwîn bike û di dawiyê de bi kesên din re empatî bike, ji nûçeyên televizyonê yên aseptîk.
Lê ji bilî vê, Valeria Luiselli di pirtûkên xwe yên din de jî me dixe nav wê edebiyata perçebûyî ya ku bi rihetî di navbera xerîbbûna fantastîk û ya rastîn de dimeşe, mîna ku her tişt ji subjektîvîteya qehremanan heman cîhê sazkirî girtibe.
Jiyan, evîn, malbat, hînbûn an mirin her dem bandor in; vedîtina ronahiya berbiçav a polên trajîkomîk ên hebûna me, ji bo Valeriyayek dîlgirtî di awayê vegotina çîrokan de dawiya çîrokê ye.
Top 3 romanên pêşniyarkirî yên Valeria Luiselli
Dengê çolê
Di romanên rê de ew xala çîrokbêjiyê ya taybetî di dema rêwîtiyê de heye, dema ku karakterên wan tenê neçar in ku rûniştî bisekinin dema ku cîhan diherike. Paradoksa laşî di jiyana lehengan de dibe rawestgehek neçar.
Em ji karên rojane bêpar in, carinan em dikarin xwe vekin û di navbera senaryoyên diguhere de, xwe ji xwe re an jî ji yên din re vekin, bi rastîyek carinan xemgîn, heta tirsnak. du zarokên wê yên biçûk ji New York heta Arizona. Ew herdu jî belgefîlm çêker in û her yek li ser projeya xwe disekine: ew li ser şopa koma dawî ya Apache ye; ew hewl dide ku diyasporaya zarokên ku ji bo penaxwaziyê digihêjin sînorê welat belge bike.
Dema ku erebeya malbatê li xaka berfireh a Amerîkaya Bakur derbas dibe, her du zarok guh didin axaftin û çîrokên dê û bavên xwe û bi awayê xwe nûçeyên krîza koçberiyê bi dîroka qirkirina gelên resen ên Amerîkaya Bakur re tevlihev dikin. Di xeyalên zarokan de, çîrokên şîdetê û berxwedana siyasî li hev dikevin, di serpêhatiyeke ku çîroka malbatekê, welatekî û parzemînekê de ye, dikevin nav hev.
Bê giranî
Gelek axaftin li ser afirîneran tê kirin, tiştek mîna heyînên bê giranî ku bi lezek cûda ji yên din dimeşin, yên ku tiştên ji yên din cudatir ji çavkaniyên îmtiyaz ên ku tewra wan li ser balafirek din bi cih dikin, temaşe dikin.
Dibe ku ew bi tenê rengekî îdealîzekirin an jî tevliheviya naverastiya mirovan be dema ku em jenosîdê ku ji me re dinyaya ku ji hestên me yên guhezbar veguherîbû pêlên tundiya ku nayê xeyal kirin kifş dikin. Ev roman du qehremanên ku di nav jiyana hevpar a tevlihev de winda bûne rizgar dike. di bin axê de, di navbera vagonên metroyê yên ku herikîna dîn û har bilind dikin û karakterên ku nezelal tevdigerin, bi leza negihîştî ya jiyana rojane, ji jiyanê bêpar dikevin û derdikevin.
Di hebûna heman mirovî de çend jiyan û çend mirin gengaz in? The Weightless romanek li ser hebûnên ruhanî ye; vegotinek, di heman demê de melankolîk û tijî henek, li ser nepêkanîna evînek û xwezaya windabûnê ya bêveger. Du deng vê romanê pêk tînin. Çîrokbêj, jinek ji Meksîka ya hemdem, salên xwe yên ciwantiyê vedibêje wekî edîtorek li New Yorkê, ku tê de ruhê helbestvan Gilberto Owen li metroyê li ser wê dihejand. Her du vebêjer li cîhê nenas ên metroyan, ku ew di rabirdûya xwe de li wir geriyan, li hev digerin.
Çîroka diranên min
Projeyên girîng li ser planek têne xêz kirin, da ku wate û rêzê werbigirin. Pirsgirêk ev e ku kes ne mîmarê jiyana xwe ye. Ji ber ku jiyan ji hêla tevgerên pir nerihettir û bidestçêkirî ve tê rêve kirin, ku heqaretên me, sûc û tevgerên me tune dikin. Mixabîn mêl tim li wir e, tiştê ku me dixwest em ava bikin an yên ku yên din fam dikin ku me dixwest rojekê ava bikin dişopîne.
Highway ne her gav ev pêşandana navdar bû. Berî ku bibe mezadvan, wî bi salan di kargehek ava vexwarinê de wekî nobedar xebitî, heya ku êrişek panîkê ya hevkar jiyana wî bi rengekî bê veger guherand. Carretera di rê de ber bi cihê xwe ve, neçar e ku bi xezeba kurê ku wî berdaye re rû bi rû bimîne, mezadekê li dar bixe da ku alîkariya kahînekê bike ku dêrê xwe xilas bike, û wekî performansa dawîn a mezin pêk bîne "Çîroka Gustavos min kesane", An alegorîk. mazat.
