«Агора» әдеби журналы. 2006. Иллюстрация: Виктор Могика қосылды.
Түн өзінің қара сағаттарын оттағы ағаштың тыныш шыңғыруымен атап өтті. Бүркіт таңертеңгі шайқасқа қатысты нұсқауларды қазықтан қарап тұрды, бірақ оның сиқырлы сезімі әлі де көрінбеді, ұлы сиу рухтарынан хабар жоқ.
No podía ser que los viejos indios muertos le hubieran abandonado aquella noche, cuando la decisión del ataque al Fuerte San Francisco estaba en sus manos. Los otros seis sabios esperaban alrededor del fuego su señal; alguno de ellos empezaba a levantar la vista. Sus ojos rasgados, de donde partían sus siniestras pinturas de guerra, buscaban la misma perplejidad de sus compañeros.
A la espalda de los privilegiados sabios, los guerreros aguardaban impacientes las arengas de sus ancestros y sus revelaciones sobre el enemigo. El semblante de estos guerreros producía espanto; sus ojos brillaban al capricho que la danza del fuego ejecutaba en el fondo de sus pupilas; las mismas pinturas que las de sus mayores, dibujaban en ellos trazos desgarrados de muerte. Se aplicaban también tales distinciones en sus fornidos pechos y sobre los tensados músculos de sus brazos cruzados.
Бұл әсемдік пен оның мұңды рәсімі оттың айналасындағы сиқырлы білім бүркіт тайпасына басқа тайпалардан соғыс үстемдігін бергеніне байланысты болды. Сиу жауынгерлерінің ұрыс -керісі табиғи бейімділіктен туындады. Тауларда аң аулау мен Рио Платада балық аулау толық өмір сүру үшін жеткіліксіз болды. Қажетті көшпенділік оларды шабындыққа жайып жіберді.
Дәл сол кеңістіктің ортасында сио кездесті. Олар бірге оттың айналасында үлкен шеңбер құрды. Осылайша олар аңғар желінің үздіксіз ысқырығынан аулақ болды. Күшті ауа ағыны адам сақинасының сыртында тұрған жауынгерлердің жалаңаш арқаларына соғылып, ақырын, тамшылатып сүзіліп, отқа түсті.
En el centro de todos permanecía Águila, disimulaba su creciente nerviosismo inspirando hondo, como si estuviese cerca del trascendental encuentro. Sin embargo, permanecía plenamente en su estado físico. Sentía perfectamente sus piernas entrecruzadas y sus codos apoyados sobre las rodillas. Notaba como la dura piel de bisonte rozaba la piel de su espalda y apretaba sus axilas. Escuchaba, veía y percibía el fuego ascendente, el tejido ondeante del cuerpo de la combustión, su color, su calor.
Бүркіт қатты үрейленіп, дауысын тағы көтерді. Мұндай әрекетке тап болған соң, түсініксіздіктің шамалы күңгірттенуін жою мүмкін болмады. Бұрын ол рухтарға Бүркітке үш рет қоңырау шалуға мәжбүр болған емес.
Алайда, бірнеше секундтан кейін рухтар ерекше күшпен келді. Бұрын көпшілік тоқтаған жел бәрінің басынан көтеріліп, орталық шұңқырға көтеріліп, белгілі бір соққымен отты өшірді. Құм айналасында жылжи бастады, бірақ от жоқ. Өсіп келе жатқан қауесет кенеттен қараңғы түнде күтпеген аласапыран туралы хабарлады.
“!!Los espíritus quieren hablar!!” gritó Águila con una estruendosa voz que se extendió por todo el valle, deteniendo el cuchicheo atropellado y cualquier atisbo de movimiento. Cuando su eco se detuvo, la nada se extendió con el disfraz negro de la noche. La inmensidad del valle parecía haberse enclaustrado por esa extraña cercanía de la noche cerrada, donde algunas manos violentadas por los sucesos se extendían para palpar sólo elementos misteriosos.
En la inmensidad cautiva por la tenebrosidad ni siquiera el viento soplaba, ni un ápice. Tan solo las estrellas podían contrastar que se encontraban a campo abierto. Por unos segundos nada se oyó, nada se vio, nada ocurrió. Un inefable presagio recorría eléctricamente las tinieblas, transmitiendo una corriente de manifiesta inquietud dentro de esa exclusiva serenidad de los hechos impredecibles.
Жалын сөндірілген жерде қайтадан жарқырап, тек бүркітті қып -қызыл түске бөледі. Барлығы ескі көрегенге қарауы мүмкін. Оның фигурасы үшбұрыш түрінде бейнеленген ұзын көлеңке тартты.
Рухтар сол түні белгісіз күшпен келді. Алты данышпан өзінің көрегендігіне ие болған ерекше сапарға қорқынышпен қарады. Қалғандары үшін бәрі әдеттегідей болды, сырттан үңгірлі дауыс Агуиланың тамағынан шықты:
«Ертеңгі таң барлық ірі қалаларға от жағатын болат құстарды әкеледі. Кішкентай ақ адам әлемді басқарады және кейбір нәсілдерді жер бетінен жойғысы келеді. Өлім лагерлері оның соңғы жазасы болады. Ескі белгісіз құрлықта өлім, жындылық пен жойқын жылдар келеді ».
Águila transmitía el incomprensible mensaje mientras sus manos ciegas palpaban el terreno, en busca de una de las ramas esparcidas todavía en brasas. Cogió una de ellas por el extremo intacto y se dirigió el rescoldo a su antebrazo derecho.
«Сіз ақ адамды тоқтатуыңыз керек, оның әскерінің белгісі - бұл қолдары тік бұрышта бүгілген жалған крест. Кеш болмай тұрып жасаңыз ... оны кеш болмай тұрып тоқтатыңыз.
Осы соңғы сөздерден кейін, өрт қайтадан сөндірілді және Бүркіт шалқасынан жерге құлады. Қалған алты данышпан алауды қайта жағқанда, Бүркіт свастиканы қолына көрсетті, ол оның мағынасын түсінбеді, бірақ аруақтар оның зұлымдықтарын жариялады.
Los sabios anunciaron que ya tenían la señal, en aquel amanecer debían enfrentarse sin temor al hombre blanco para acabar con su signo. Los guerreros bailaron alrededor de la hoguera. Horas después, con el albor, muchos de ellos morirían infructuosamente a manos de los potentes rifles Winchester, antes de llegar siquiera a aproximarse al Fuerte San Francisco.
Al terminar la masacre, el fuerte viento de los espíritus volvió a levantarse, silbó furioso por el asesinato de sus hijos. Hasta que los pechos desnudos de los guerreros, yacientes y ausentes de aliento, fueron enterrados por el polvo.
Ninguno de aquellos Sioux supo que su primer enfrentamiento en batalla contra el hombre blanco, provisto de armas de fuego, era una causa perdida. Creyeron que los espíritus les habían animado a la lucha. El mensaje de la hoguera había sido claro para ellos.
Pero los espíritus no hablaban de esa batalla, ni siquiera de cualquier batalla que pudieran los Sioux conocer en toda su vida. El mensaje se había adelantado muchos años, hasta 1939, fecha en que estalló la Segunda Guerra Mundial de la mano de Adolf Hitler.