Guild utawa profesi panulis sing heterogen mesthi dadi sing paling santai. Nemokake manawa sampeyan pengin menehi katrangan lan sampeyan luwih kurang ngerti cara menehi saran minangka cara sing paling asli kanggo dadi panulis. Kabeh sing dipikirake, sejatine ora relevan. Akhir-akhir iki aku weruh ana "sekolah nulis" sing nyebar, kaya simbah kurma sing bakal ujar: sundel, ora liya.
Kabeh iki teka, sanajan ora akeh banget, kasunyatane manawa salah sawijining wong hebat minangka Italo Calvin Iki negesake maksim sing ditindakake penulis, nanging dheweke nggawe awake dhewe. Ora ana liyane sing mandhiri tinimbang miwiti nulis amarga mung. Yen sampeyan nggoleki sumber utawa ide, yen sampeyan butuh dhukungan utawa penguatan, masrahake awakmu kanggo prekara liya.
Ya tak kandani bener salah sawijining hebat, Italo Calvino, ora bakal nate mikir dadi penulis nalika sinau teknik, kaya bapake. Sawise sawetara wektu, sawise Perang Dunia II, dheweke nemokake papan dadi wartawan improvisasi nalika dheweke dadi tertarik karo Sastra.
Ana loro Calvino, malah telu utawa papat (utamane sing nomer loro). Wiwitane dheweke pengin nggambarake kasunyatan perang lan pasca perang sing keras. Bab sing normal miturut kasunyatan sing kejam. Nanging pirang-pirang taun mengko dheweke bakal nemokake dalan sing paling sukses: fantasi, alegori, apik ...
Nganti dheweke uga wis bosen karo tren sing hebat lan pungkasane dadi surealisme, sing mesthi ana sing ditinggalake nalika nyedhaki pungkasan lan nemokake kabeh hoax. Bali menyang esai lan sosial minangka fenomena pasinaon nutup taun sastrane sadurunge stroke sing mungkasi dheweke ing taun 1985.
3 novel sing disaranake dening Italo Calvino
Satria sing ora ana
Kita bisa mbayangake crita Andersen babagan Klambi Anyar Kaisar. Ora ana sing bisa ngakoni marang rajane manawa tukang ngaput wis nggawe dheweke wuda, nganti bocah kasebut kabukten ... Penipuan kasebut kadang-kadang bisa diterusake, ora ana sing luwih apik tinimbang dongeng lucu lan sarwa kanggo mbukak mata ...
Ringkesan: Agilulfo Emo Bertrandino saka Guildivernos lan Liyane Corbentraz lan Sura, Knight of Selimpia Citerior lan Fez, kaya sing wis diandharake, minangka ksatria pengadilan Charlemagne, sing paling wani, tundhuk, tertib, tertib legal ... nanging oh ! …. iku ora ana, sejatine ora. Ing njero waja ora ana apa-apa, ora ana siji-sijine.
Dheweke nyoba; nyoba "dadi" ... nanging ... ora ana ... ora bisa pindhah saka "non-orane" menyang gelar liyane ... Lan bareng karo bajingan sing kabeh ana, total eksistensi, kabeh iku kabeh ing siji, lan ksatria sing dadi wanita, lan pasukane Charlemagne ... lelungan ing perang dunia sawise perang.
Baron sing rame
Cosimo minangka karakter unik sing njupuk keputusan sing drastis ora bakal mudhun saka wit sawise kekancan. Mbangun crita saka kono bisa uga angel, tanpa kemungkinan sukses ... sampeyan menehi kanggo Calvino, sing mikir kaya ngono, amarga dheweke bakal menehi fantasi sing apik banget, jinis sing bakal menehi tandha moral ...
Ringkesan: Nalika umure 12 taun, Cosimo Piovasco, Baron saka Rondo, kanthi tumindak kraman marang tirani kulawarga, minggah ing wit oak ing kebon omahe bapakne. Dina iku uga, tanggal 15 Juni 1767, dheweke ketemu karo putri Marquis saka Ondarivia lan ngumumake niat supaya ora mudhun saka wit-witan kasebut.
Wiwit kuwi lan nganti pungkasane urip, Cosimo tetep setya marang disiplin sing diwenehake. Tumindak hebat kasebut ditindakake ing pungkasan abad kaping pitulas lan ing wiwitane sangalas belas.
Cosimo melu Revolusi Prancis lan invasi Napoleon, nanging ora nate ninggalake jarak sing dibutuhake supaya dheweke bisa mlebu ing njero njaba ruangan kanthi bebarengan.
Viscount setengah
Fabel yaiku apa sing ana, menehi kita manungsa sing digawe mokal, kanggo kamulyan sing mokal. Lan pranyata nalika prekara sing ora bisa ditindakake, kita bakal luwih nggatekake saka gangguan.
Lan nalika iku, kaget lan ora sadhar babagan kahanan kasunyatan sing sejatine, kita bisa nggawe kesimpulan sing paling apik. Banjur Bravo nyipta dongeng lan kemampuan kanggo ngresiki pikiran kita saka prasangka lan prasangka.
Ringkesan: Viscount Demediado minangka pertunjukan pertama Italo Calvino dadi apik lan apik. Calvino nyritakake babagan Viscount Terralba, sing dipisahake dadi loro karo meriam saka wong Turki lan rong bagiane tetep urip kanthi kapisah. Simbol kahanane manungsa sing beda-beda, Medardo de Terralba mlaku-mlaku mubeng ing laladane.
Nalika liwat, woh pir sing digantung ing wit katon kabeh dadi loro. "Saben patemon karo rong makhluk ing jagad iki suwek-suwek," ujare setengah saka visa sing ora dibayar kanggo wanita sing dheweke tresnani.
Nanging apa sampeyan yakin manawa iku setengah sing ala? Fabel sing megah iki nambah telusuran kanggo manungsa kanthi sakabehe, sing biasane digawe saka sesuatu sing luwih akeh tinimbang jumlahe. Aku nglumpukake ing volume telung crita iki sing dakkandhakake nalika taun seket nganti suwidakan taun suwene taun lan umume kasunyatane ora bisa ditemokake lan kedadeyan kasebut ana ing wektu sing adoh lan ing negara imajinasi.
Amarga ciri umum kasebut, lan sanajan karakteristik non-homogen liyane, dheweke dianggep kalebu sing biasane diarani 'siklus', dadi 'siklus tertutup' (yaiku, rampung, amarga aku ora duwe niat nulis liyane).
Iki minangka kesempatan sing cocog kanggo maca maneh lan nyoba mangsuli pitakon sing nganti saiki aku ora ngerti saben aku takon: kenapa aku nulis crita iki? Apa tegese? Apa sejatine sing dakkandhakake? Apa tegese jinis narasi kasebut ing konteks pustaka saiki?
