Suspense, thriller kanthi macem-macem argumentasi, terus-terusan nyetel pola anyar. Akhir-akhir iki, thriller domestik kaya-kaya dadi juara kanggo nampilake crita-crita sing ngganggu, ora luwih apik tinimbang saka pusat epicenter sing akrab kanggo menehi keraguan babagan sing paling cedhak karo kita.
Nanging pola tartamtu tansah dijaga. Amarga nalika khayalan wis duwe referensi, diisi karo emosi atavistik, nggunakake kasebut njamin kontekstualisasi lan mimikri sing sampurna. Ing bab omah adoh saka donya, antarane bucolic lan serem soko ambalan. Ing wusana prakara bakal nunjuk luwih menyang "Shine" saka Stephen King mung sing nguripake menyang fokus anyar malah psychedelic.
Omah ora mung ngipi elek lan kegilaan, nanging uga ngowahi kabeh. Dheweke ora mung penulis sing keganggu sajrone nggoleki crita sing ora kesel. Ing griya iki, saben wong tunduk ing trompe l'oeil sing peteng, nganti dimangsa dening dheweke, kaya makhluk sing dianugerahi macem-macem dimensi sing nyawa bisa dikunci ing salawas-lawase. Daniel Kehmann Dheweke ora mince tembung saka judhul ... mbok menawa ana pilihan, cepet sadurunge titik ora bali. Mung wayahe nalika swara batin, naluri sing mekso ing perlu kanggo uwal kanggo kaslametané prasaja.
Penulis skenario ing tengah-tengah krisis kreatif lan perkawinan nembe teka ―dikancani bojo lan putrine― menyang omah gunung anyar. Iki Desember. Kadhemen biru-putih ing gletser, alas-alas sing didhelikake dening pedhut sing kandel, mili kali lan lembah sing jero lan sepi janji, pungkasane, wiwitan anyar. Kesempatan anyar kanggo ngrampungake naskah sing nglawan dheweke lan nyoba rukun karo bojone.
Nanging, ana kedadeyan ing omah. Sithik-sithik kontur kasunyatan wiwit burem lan sing katon kaya plesiran idyllic dadi spiral sing ngganggu prilaku disfungsional. You Should Have Gone minangka maca sing menarik. Crita claustrophobic ing endi kasunyatan diwarnai surealisme lan teror ora digambarake kanthi kejutan, nanging minangka impen serem sing potongane ora pas.
