Ana sing, kaya Sergio PitolDheweke minangka panulis sajrone urip sulih liyane sing kliwat nalika nasib diterusake. Yen kita duwe urip luwih akeh, saben wong bakal dadi perkara sing beda ing acara anyar., nanging wektu iku saiki lan Sergio Pitol cukup akeh kayadene mung bisa dibunderake kanggo facet minangka panulis.
Isih utawa tepat amarga alternatipe, Pitol nulis sawetara karya narasi Meksiko paling apik karo Trilogi Memori ing ndhuwur produksi sastrane. Mergo kerja penting iku Buktine asyik ing heptalogi.
Sampeyan uga kudu nyathet ing definisi panulis manawa uripe ora mung amben kembang mawar. Mangkene kabukten yen kasusahan yen ora ngrusak selaras karo semangat sing ora bisa dirusak, manungsa sing isih urip, utamane awake dhewe, jiwa sing gelisah lan luwe ...
Mula, kanthi narasi kanthi nyata, kita seneng karo Pitol sing anyaman dhewe lan liyane ing skenario kasebut ing endi panulis minangka protagonis kanggo menehi kalodhangan, semangat lan wangsulan kanthi cara dhewe kanggo kabeh pitakon babagan eksistensi.
3 buku rekomendasi paling apik dening Sergio Pitol
Seni Fugue
Bagian pisanan saka trilogi. Kanggo nyoba ngowahi biografi dadi karya sastra, kudu dipikirake yen verisimilitude plot sing nggawe urip dhewe gumantung saka kejujuran sing paling mutlak. Nyedhiyakake awake dhewe minangka Ecce Homo dilucuti daging lan dilucuti sandhangan apa wae sing ndhelikake bebener dadi penting. Mesthi wae, ora ana sing luwih apik tinimbang pasrah marang kekacauan sing wis sampeyan alami supaya kabeh ana akal ...
Manual musik klasik nemtokake Fugue minangka «komposisi ing pirang-pirang swara, ditulis kanthi counterpoint, sing unsur penting yaiku variasi lan kanon», sing saiki bisa ditafsirake kanthi bebas minangka kemungkinan wujud bentuk sing goyangan antarane petualangan lan ketertiban, naluri lan matematika, liturgi lan bataclán. Karakter utama buku iki - kita ngira manawa panganggit dhewe-, sawijining makhluk tanpa pertahanan kaya karakter Dickensian sing paling tanpa pertahanan, nanging ora beda karo lapis baja minangka prajurit sing gamane gagap lan parodi, uwal saka sel kanggo nemokake dheweke dadi tahanan ing liyane sing bisa dadi swarga, sanajan dheweke bakal tanggung jawab nggawe Eden kasebut dadi papan sing konyol nanging ing wektu sing padha.
Seni Fugue dadi kacepetan sing cepet yen ing perjalanan kasebut kanthi galau bingung kabeh kedadean, mbusak wates, nolak jinis. Sawijining wong mikir yen nulis esai supaya bisa nemokake crita, sing bakal dadi babad urip, paseksene saka lelungan, pamaca sing hedonistik lan apik banget, sawijining bocah sing kaget karo macem-macem jagad. Yen "kabeh ana ing kabeh perkara", kaya sing asring ditulis ing kaca kasebut, fugue uga dadi ironis liwat kapal komunikasi sing ngowahi kesatuan dadi macem-macem lan periferi ing tengah.
Pemeran budaya jembar, uga geografi. Ora ana kronologis sing bener: kabeh ana kabeh, wiwit cilik penulis ing Veracruz nganti kesaksian perjalanane menyang Chiapas, sawise pemberontakan Zapatista, nganti tetep dawa lan seneng ing Barcelona. «Siji», jarene Pitol, «Aku kepengin ngandel, yaiku buku sing wis diwaca, lukisan sing wis dideleng, musik sing dirungokake lan dilalekake. Salah sijine yaiku masa kanak-kanak, kulawarga, sawetara kanca, sawetara tresna, sawetara nesu. Siji yaiku jumlah sing dikurangi kanthi pengurangan tanpa wates ». Carlos Monsiváis negesake: «Ing Seni Fugue, jumlah sing diarani Sergio Pitol nambahake pengalaman maca sing luwih cair lan stimulasi. »
Wisaya Wina
Panutup trilogi apotheosis memori kanthi kekacauan harmonis, ing keseimbangan pengalaman, kenangan lan kaca urip sing ora seimbang diserang kelainan sing paling tartamtu tumrap inti lan pangerten kabeh.
Sergio Pitol wis nulis buku sing madhangi, sing dingerteni; dheweke minangka kesaksian babagan kekacauan, ritual, slime, kamulyan, keji, kakehan, lan bentuk pembebasan. Dheweke uga dadi babad donya aneh lan nyenengake, khayal lan macabre. Dheweke minangka Esperpento kita. Budaya lan Masyarakat minangka domain sing hebat. Intelijen, humor lan nesu wis dadi penasihat sing apik. ??
Ing sawetara kaca autobiographical Pitol marang hubungan kuat kang wis ngalami karo nulis, panemuan Formulir, ars puisi kang, a nggawe oscillates antarane ngulandara lan urutan, naluri lan matématika. Hubungane karo sastra wis visceral, kakehan lan malah liar: "Salah siji, aku wani ngomong, iku buku sing wis diwaca, lukisan kang wis dikenal, musik krungu lan lali, ing lurung-lurung lelungan. Salah sawijining bocah cilik, sawetara kanca, sawetara tresna, sawetara gangguan. Salah sijine yaiku jumlah sing dikurangi kanthi pengurangan tanpa wates.
Seni fugue kasebut minangka aliran banyu ing karyane. Ing kana Pitol hedonis mbingungake kabeh conto akademik, mbusak watesan, ngganggu genre. Esai nggeser tanpa crita, crita babad lan karep, kanggo paseksene bocah sing disenengi karo macem-macem jagad.
Wisaya Wina luwih radikal: kabisat saka urutan nganti asimetri, sikat tema lan genre sastra kanthi terus-terusan, kanggo nambah memori, nulis, penulis favorit, lelungan lan nemokake, kaya sing dikarepake para alkimia, kabeh ana ing kabeh perkara. ?? Sergio Pitol pancen salah sawijining tokoh tuwa sing katon kaping-saben, meh ajaib, ing literatur Meksiko. ??
Pawai katresnan
Novel nalika kadewasan ditindakake amarga ora sopan tumrap para mudha, ing endi grotesque nggawe maneh ing bagean liya ing Atlantik. Crita sing teka-teki kanthi humor lan intelijen.
Meksiko, 1942: negara iki mentas ngumumake perang nglawan Jerman, lan ibukuthane bubar diserang dening fauna sing paling ora umum lan warna: komunis Jerman, republik Spanyol, Trotsky lan para sakabate, milli Mimi wanita, raja-raja Balkan, agen saka layanan rahasia paling macem-macem, financier Yahudi mewah.
Suwe-suwe, sawise ora sengaja nemokake sawetara dokumen, sawijining sejarawan sing kasengsem ing konteks sing nyenengake nyoba njlentrehake pembunuhan sing mbingungake, nalika umur sepuluh taun, lan narasi kasebut - sing nyebrang kutub eksentrik masarakat Meksiko, media politik dhuwur, cerdas sing wis diinstal, uga asale sing paling mewah - ngidini Sergio Pitol ora mung nggambar galeri karakter sing sugih lan macem-macem, nanging uga bisa nggambarake mokal sing bisa nggayuh kasunyatan.
Kaya ing komedi Tirso de Molina, ora ana sing ngerti sapa sejatine, kebingungan kasebut terus tanpa mandheg lan asile pawai sing nyenengake iki, sing kanthi sebutan duwe jeneng salah sawijining komedi paling misuwur ing Lubitsch.
Edisi kaping pisanan disambut dening para kritikus: «Game sihir permanen ing tangan pesulap sing ora dingerteni sing nindakake mukjizat nyata kanthi tujuan tunggal, ing latar mburi acara kasebut, kanggo nduduhake kabeh bukti palsu ing publik. Utawa, sing padha karo prekara sing padha, nggambarake siji-sijine aksioma: bebener sing mutlak minangka nilai sing mung bakal mburu kupu-kupu tanpa net sing bisa dipercaya »
