Aku bakal mbela crita kasebut minangka sumber alternatif supaya aku bisa maca kanthi maca maneh, babagan profesi nulis dhewe utawa minangka kapabilitas kanggo sintesis kothak Pandora sing eksplosif. Amarga dina iki, crita kasebut saya relevan, mula wis diwasa, nyebar menyang para pamaca sing luwih tuwa, nanging luwih seneng mbahas crita bosen.
A Marcelo lujan, marang critane, aku ngerti amarga bukune crita cekak «Kejelasan», kanthi vitola anyar Penghargaan Ribera del Duero. Penghargaan wis dituduhake karo sadurunge lan rekane Samantha SchweblinMungkin penghargaan pungkasan kanggo nyenengake aku kanthi "kualitas".
Nanging siji enggal nemokake ing Luján sing tilak saka narator singkat inspirasi. Tukang crito sing kena hadiah sing bisa dijinakkan ing jejak sing ora dikepengini, pungkasane bisa diimbangi kanthi rasional nganti katon ing bentuk sing paling ayu lan transenden.
Uga ing novel Luján, kita nemokake alur sing menarik ing wates kasebut jinis ireng, di-atomake kadang-kadang kanthi seneng banget saka juru dongeng sing mesthi pengin ngetrapake awake dhewe. Nanging Luján uga nggawe tren dadi kabecikan lan ing bukune bisa uga ana wong sing seneng sastra sing digawe jiwa.
3 buku sing paling disaranake dening Marcelo Luján
Kejelasan kasebut
Saka guwa kasebut kajelasan diamati kanthi curiga. Ing pungkasan dina kita kabeh ana, ing antarane bayangan, amarga wedi utawa luput. Ngadhepi pertahanan diri saka pettiness kita, cahya bisa nindakake sethitik.
Lan kejelasan bisa uga ngancam yen kita tetep tetep ana ing peteng. Plato lan mitos babagan guwa kasebut, karakter ing buku iki sing bisa uga salah sawijining sawetara wong sing ora wani lan bisa ngerti yen kabeh wis ilang.
Genep crita sing kalebu Kejelasan kasebut dheweke ngumumake kabeh sing dikarepake lan ora bisa digayuh, wedi lan pengangkatan, tresna lan pengkhianatan lan momen cilik kebahagiaan. Kejelasan sing jelas paling padhang yen dideleng saka peteng.
Lan sejatine saka paramèter warna ireng sing jembar, ing endi panganggone basa tartamtu, swara naratif lan dhaptar, bisa nggawe karakter bebas utawa dikutuk, mesthi langgeng, kanthi ora dikarepake, mirunggan, kasar lan kadonyan sing nggabungake kanggo nuduhake sisih kaendahan sing luwih cetha.
Lemah lemah
Crita iki njupuk kauntungan saka kasunyatan sing kabeh pungkasane dadi fragmen. Urip minangka bagean saka kita lan apa sing wis kita lakoni, ing bedhekan sing ora ana sing penting. Plot kanggo nggoleki potongan kasebut kanggo nyoba nerangake sebab kenangan sing paling peteng lan paling angel.
Awak urip sing diijolke dadi mayit. Kolam renang. Lampu kilat. Rawa. Lan si kembar, sing nuduhake rahasia sing kayane ora gampang uwal. Kaya gremengan ing sangisore bumi sing umure wis pirang-pirang atus taun, rasa ora peduli saka bocah enom bisa ditemokake kanthi sepi banyu; mung wayahe nang wengi sing ngetokake racun. Kulawarga, kenangan, kepungkur. Semut
ROOT sing didhelikake sing tansah ana lan aktif: ngencengi otot ukara kasebut. Kaya pulsa tangan loro sing meksa solusi bunuh diri. Kaya tali pusat sing nggabung lan misah, ikatan lan kenceng. Nganti mati. Malah luput. Rong musim panas cukup kanggo bageyan lembah kasebut dadi adegan nyiksa emosi sing sampurna.
Moravian
Argentina, Februari 1950. Juan Kosic, sing saiki dadi pemain bandoneon sing misuwur lan misuwur, bali menyang papan asalé limalas taun sawisé ninggalake. Dheweke dikancani karo bojone lan putri cilik. Tanpa ngungkapake identitase, dheweke katon ing kost sing wis ditindakake ibune luwih saka patang puluh taun ing Colonia Buen Respiro, sawijining kutha sing ilang ing tengah La Pampa. Kanggo Juan Kosic, bali sing ditunggu-tunggu mung nduweni siji tujuan: kanggo nuduhake ibune yen dheweke sukses amarga profesi sing ditolak dheweke lan yen sawijining dina meksa pisah.
Sugih ing kutha petani kanthi sumber daya winates, elegan lan bombastis, sarat karo arogansi sing mung bisa nuwuhake rasa nesu, pemain bandoneon ora nggatekake kabeh peringatan garwane lan ora nyerah nerusake rencana sing wis digawe pirang-pirang taun: nggawe senenge sapa wae sing ora dipercaya karo bakat seni.
Nanging kedadeyan sing ora bisa dibalekake lan bencana bakal nyebabake sejarah ing dalan sing tragis. Kanthi talenta narasi kanthi puji-puji dikritik dening para kritikus, Luján nggambarake risiko imposture lan kapasitas ngrusak manungsa nalika, kaya ing tragedi Yunani, hubris lan ambisi nyengkuyung para tokoh kasebut menyang asil sing dramatis.
