Kasusastran saka Joseph Heller lair kanthi segel kadewasan saka panulis wis bali saka kabeh. Iki minangka cara sing ditemokake ing narasi penulis Amerika iki a rasa nyuda sing ora masuk akal, kanggo banyolan, kanggo kritik sing ora saring. Ora ana hubungane karo pilot liyane sing misuwur dadi literatur Saint-Exupéry o James salter pungkasane luwih transenden kanggo visi literatur dhewe minangka lapangan zat sing luwih gedhe lan dudu spittoon kanggo ngeculake kepahitan sadurunge cepet-cepet mudhun ing tenggorokan.
Kabeh kudu ana. Ana wektu kanggo siji jinis sastra utawa liyane, kang sublim utawa siji sing moyoki kabeh. Ing Heller luwih saka aneh, sesanti deformed ana realisme brutal liwati dening sing pemanggih saka wong sing ora maneh ngarepake solusi utawa dandan lan mung menehi piyambak liwat kanggo misi mbabarake kasangsaran. Amarga siji bab ora kanggo komunikasi karo millstones lan liyane iku duwe kesempatan utawa kepinginan kanggo nulis bab iku karo bebendhu nawakake lucidity paling perlu kanggo kalbu kusam.
Iku kaya paribasan lawas "wong kudu nindakake." Ing literatur abad kaping 20 Amerika, Heller menehi tugas kanggo miwiti nampilake wilayah abu-abu ing impen Amerika, yakin manawa Amerika mbutuhake saben wargane kanggo njaga keseimbangan sing ora diduga ...
3 Novel sing Disaranake Paling Dhuwur dening Joseph Heller
Trap 22
Lan Heller teka lan nulis klasik ... Mesthi dheweke mung mikir nulis tragis nalika dheweke ana ing antarane pluru permukaan-ke-udara, bom lan endhog suci para prajurit pengirim gedhe ...
Sajrone Perang Donya II, ing rumah sakit pangkalan Amerika ing pulo cilik Italia, pilot bomber sing jenenge Yossarian pura-pura gila. Dheweke pengin supaya ora kelangan nyawa ing kabeh biaya ing misi udhara sabanjure lan bali menyang omah. Yagene kabeh wong nyoba mateni dheweke saka ngisor, dheweke takon dhewe saben netesake bom. Yossarian nyoba mbuktekake yen dheweke edan nanging ana ing "nyekel 22": aturan militer sing absurd lan keblinger sing nyatakake yen wong-wong sing ngaku kegilaan supaya ora perang yaiku sing paling apik. Lan yen sampeyan waras, sampeyan sehat, dadi ... Sampeyan ora duwe pilihan!
Wiwitane diterbitake ing taun 1961, Trap 22 mesthi dadi salah sawijining karya paling lucu lan paling misuwur ing saben wektu lan dadi landasan tradhisi sastra Amerika, sing entuk dhaptar buku paling apik ing abad kaping-XNUMX. Maca bakal kasedhiyakake ing kahanan sing ora masuk akal lan dialog sing mbingungake sing negesake kabodhoan perang lan manungsa. Lan iku "neraka kita, lan wis mesthi, kita," ujare Laura Fernández ing prolog. Yen aku arep njlentrehake neraka, iku bakal nggegirisi. Amarga iku jebule konyol ing jagad iki. […] Supaya umat manungsa nyoba sinau babagan awake dhewe. "
Ana kedadeyan
Konco kabeh kritik asam, ing kabeh kepinginan kanggo moyoki utawa nggawe sindiran, kita mesthi nemokake rasa ora nyenengake narator sing tugas nalika ngupayakake ngrampungake apa sing nyebabake kita kesandhung bola-bali kanthi sarana, kompleks lan rasa salah .. Sukses sosial minangka target paling ala kanggo masarakat modern sing kebak tumindak ala. Iki crita babagan kerusakan.
Bob Slocum minangka wong sing nyenengake. Eksekutif lan sukses, dheweke duwe garwa sing apik lan anak telu, "kanca" lan, amarga jabatane, wanita cilik sing kesasar. Nanging, ana kedadeyan. Kemungkinan diturunake ing hirarki, rasa wedi yen ora tekan ndhuwur nalika njupuk keputusan lan gething para atasane, dicampur karo keruwetan kulawargane, terus ngalami sengsara kanggo Slocum.
Potret seniman remaja, lawas
Iki dudu pribadi, James Joyce. Heller bisa njupuk Dorian Gray minangka referensi. Bab kasebut yaiku nylametake titik transendensi karya sing mbukak babagan seni lan maknane utawa sumber. Potret Para Remaja, Artis Lawas minangka gerakan sing nyenengake lan narik kawigaten ing pikirane seniman sing nggambarake uripe kanggo golek sumber inspirasi. Katon kreatifitas sing luar biasa, obah lan narik ati, kanthi kabeh khayalan khayalan lan kuciwo sing lara banget.
Eugene Pota, novelis sing seneng awake dhewe Heller Dheweke wis dadi legenda, ikon budaya amarga novel pertamane, dheweke golek argumen kanggo karya definitif nalika dheweke ngrumangsa wis meh cedhak. Novel pertama kasebut minangka karir karir sastrane. Wiwit semana, kabeh karyane dibubarake kanthi kritikus, lan, kajaba sukses sawetara wektu cendhak, bisa dianggep kurang.
Ing panelusuran plot, dheweke bali menyang bojone, agen, editor, mantan kekasihe, malah dhokter. Saben uwong nggawa dheweke gagasan, nanging ora ana sing bisa ngyakinake, nganti diseret dening disillusionment. Ing perjuangan sumelang karo inspirasi, Pota, "ngganti ego" saka Heller, nyinaoni "komponen tragis" ing panganggit kayata Scott Fitzgerald, Henry James, Jack London, lan Joseph Conrad; kacilakan sing sukses awal nyebabake dheweke sing mengko ora ditemokake sajrone karya liyane. Mangkono, ing antarane petualangan urip lan wiwitan novel sing gagal, dheweke menehi pajeg marang para penulis favorit; antara liya, Mark Twain, Franz Kafka lan James Joyce kanthi judhul. Potret remaja artis, lawas minangka narasi pungkasan saka Joseph Heller.
