Dar kreativne svestranosti nalazi se u Alan Bennett jedan od njegovih najplodnijih predstavnika. Budući da se rad ovog engleskog autora kreće na čelu između kazališta, kina, televizijskih serija, radija, kazališta i naravno također književnosti.
S onom solventnošću s kojom se mogu kretati samo stvaratelji koji prže kreativni genij i koji si dopuštaju da budu zaneseni brigama bez straha od promjene registra, Bennett je svoj književni odjek postigao esejima, biografijama i romanima. Tražim blisku usporedbu, netko poput David trueba Svojom raznolikom kreativnom paletom u kinu, eseju ili romanu mogao je s vremenom zacrtati sličnu kreativnu putanju.
U ovom se članku usredotočujemo na onaj dio Bennettove fantastike, na njegove najistaknutije romane koji upravo postaju njegovo najnovije djelo, možda s namjerom da njegovi zapleti steknu to tlo proživljenog, iskustva, dodane vrijednosti književnika s neusporedivom kulturnom i vitalnom prtljagom.
Iako je istina da ovaj odjeljak fikcionalizirane fantastike nije mjesto gdje se autor bavi daljnjim razvojem, njegov kratki roman fetiš formata uvijek postiže željeni učinak sinteze njegovih humanističkih, gotovo filozofskih ideja, a da ne izgubi iz vida sklonost postavljanju unutar vrsta nadrealizma za slikanje humora, zbunjenosti i ekscentričnosti.
Top 3 preporučena romana Alana Bennetta
Neobičan čitač
Izabel II kao protagonistica kratkog romana o književnosti. Zavjera nemogućih scenarija i egzotična zavjera tako da u otuđenju zatrudnimo zbog rezultata. Jer svaki lik koji nije na svom mjestu počinje tako što nas pobjeđuje u ometanju.
Que la reina de Inglaterra acabe entrando en una biblioteca ambulante junto a la zona de servicio de palacio nos desubica nada más empezar. Desde la casualidad que la conduce hasta ese pequeño espacio repleto de libros se desencadena en una introducción al paraíso de la lectura que para la reina pasa por ser ese descubrimiento de cualquier lector naciente.
Pese a lo curioso de la propuesta, y gracias a la sutileza del autor, no encontramos una sátira en esta novela corta pese a disfrutar, eso sí, del humor propio de las situaciones desconcertantes. Aprovechando la alienante sensación de ver a la reina siendo ilustrada por un plebeyo entregado a los fogones de palacio y a la lectura en sus tiempos libres.
A la postre se trata de una guía hacia el gusto lector que puede picar a cualquiera en el momento preciso, con esa sensación del gran descubrimiento, del poder de la literatura frente a cualquier condición social. Porque si algo es poderoso y transformador es el descubrimiento de esa sabrosa sensación de la imaginación desparramándose sobre escenarios, conceptos, ideas y espacios de libertad jamás imaginables, menos aún para una monarca entregada a monotonías vacuas en lo espiritual con ínfulas de eternidad visto desde fuera.
Gospođa u kombiju
Čak i sjećanja na određenu vitalnu okolnost Bennettova postojanja preuzimaju tu magičnu izmišljenu transmutaciju. Načinom na koji to govore i činjenicama uvezenim iz njihove stvarnosti.
Budući da je pojava gospođice Shepherd, sa svojim kombijem i njezinom odvojenošću od svijeta, u Bennettovom životu predstavljena točkom novosti u kojoj je svaki dan Miss Shepherd koji je Bennett promatrao poglavlje strogosti života u društvu. Istina je da prvi nesklad dolazi od protagonistice sa životom u starom kombiju, bez većeg cilja nego preživjeti dan u dan, s tom filozofijom između lucidnosti i poremećaja. 15 godina Bennett je završila u kući u kojoj je smjestila gospođicu Shepherd.
Pero desde esa primera intención de solidaridad acabó descubriendo una voluntad de observación, de análisis de aquella mujer marginada que si bien no le reportó una teoría sociológica, si lo magnetizó para acabar escribiendo este libro. Una obra que magnifica, desde lo excéntrico, a una gran representante de la supervivencia frente a la vorágine. Una persona detenida, al margen, alejada de la fuerza centrípeta que lo mueve todo en sociedad. Y, sin embargo, Bennet nos descubre en Shepherd esa visión privilegiada, ese foco de quien observa desde fuera y es capaz de ofrecer matices singulares sobre la chirriante inercia social.
Dvije ne baš pristojne priče
Dos mujeres de mediana edad, con sus vidas construidas desde los cánones, con los cimientos oportunos para levantar la vida como debe ser. Pero deber ser nunca es del todo «ser».
Gospođa Donaldson je ostatak života mogla provesti bez većih preinaka, ispunjavajući svoje obaveze vječne žalosnice pod nadzorom svoje kćeri. No, malo po malo i sama bježi od tih dužnosti normalnosti kako bi se otvorila otkriću postojanja bez daljnjih uvjetovanja. Zbog gospodarske nužde, pronalazi posao u bolnici i natopljen je onim obilnim humanizmom koji proizlazi iz bolesti koje mijenjaju prizmu života.
Y tal como ella también su casa empieza a cobrar vida para superar la muerte de su marido. La llegada a su casa de estudiantes que alquilan una habitación terminará por liberarla de muchas cosas. La otra historia indecente es la de la familia Forbes, con el estigma de una madre que marca el devenir de todos. Quizás su marido y su hijo Graham quisieran dejar de estar bajo ese paraguas que en lugar de librarlos de la lluvia les cubre el sol.
En la oscuridad de su paraguas, la señora Forbes no es capaz de imaginar las ansias de luz de los dos hombres de su casa con los que comparte ese pacto infranqueable de las buenas apariencias. Pero en cuanto un rayo acabe por iluminarlos, el chorro de luz cegadora puede despertar nuevos mundos en las vidas de los tres.
1 komentar na “3 najbolje knjige Alana Bennetta”