20 de abril de 1969. O meu oitenta aniversario
Hoxe teño oitenta anos.
Aínda que nunca pode servir de expiación para os meus terroríficos pecados, podo dicir que xa non son o mesmo, comezando polo meu nome. Agora chámome Friedrich Strauss.
Tampouco pretendo fuxir de ningunha xustiza, non podo. En conciencia estou pagando a miña pena cada novo día. "A miña loita"Foi o testemuño escrito do meu delirio mentres agora intento discernir o que queda de verdade despois do amar espertar á miña condena.
A miña débeda coa xustiza dos humanos non ten moito sentido recollela destes vellos ósos. Deixaríame devorar polas vítimas se soubese que alivia a dor, esa dor extrema e arraigada, vella, rancia, aferrada á vida cotiá de nais, pais, fillos, pobos enteiros para os que o mellor sería se eu non nacera.
