Calquera área pódese converter nun escenario de ficción. E o xénero negro é ese paraugas baixo o que se pode protexer un novo universo creativo que, no caso de Xavier Gutiérrez xa se coñeceu como «negro gastronómico»(Nada que ver con algunhas terribles experiencias despois das visitas a algún nefasto restaurante).
Bromas aparte, a idea xa se consolidou como unha proposta, polo momento limitada ao seu creador, arredor de cuxa posta en escena na cociña se van preparando aos poucos os thrillers máis sorprendentes. Sen dúbida unha combinación enriquecedora na que o autor tamén pon a disposición do xénero un universo moi extenso en léxico e coñecemento do novo mundo culinario conquistado para a causa.
A cociña cédese cada vez máis á sofisticación sen renunciar ao consentimento e á dedicación; á experimentación cun toque de elitismo; ao hedonismo fíxolle un pracer sensorial fundamental.
E baixo estas premisas, as esencias literarias de Xabier rodean as ambicións convertidas en animadversión ou a busca da perfección dirixida á tolemia. Sen dúbida, é un éxito esta presentación dicotómica de luces fulgurantes do éxito contra as posibles sombras que sempre asombran a todo o humano.
Polo demais, con referencias xeográficas próximas e potentes como a de Dolores Redondo, o escenario tamén acompaña per se a unha inquietante conxunción narrativa que apunta a unha pronta irrupción internacional deste recoñecido cociñeiro convertido en escritor.
Os 3 libros recomendados de Xabier Gutiérrez
O paraíso das bolboretas
Unha novela coa que Xabier Gutiérrez explora novos escenarios argumentais para mergullarse nun noir negro con derivados telúricos, implicacións sociopolíticas e unha tensión digna da que xa é unha actuación moi destacable en suspense de sepultura aberta.
No hotel Baños de Panticosa, no val aragonés de Tena, Valeria, unha cantante ruandesa, suicídase lanzándose ao baleiro dende o seu cuarto. Era unha cliente habitual, unha muller cun historial oculto cuxos motivos para suicidarse ninguén podía sospeitar. Vanessa, unha botánica que traballa para unha farmacéutica que busca a flor de Edelweiss, é asasinada nun enclave solitario próximo e enterrada baixo a neve.
É o comezo dunha serie de misterios que se desata durante unha das peores tormentas de neve que lembra a comarca. Todo se desentraña cando chega un detective privado para investigar a desaparición de Vanessa, e cada un dos empregados do hotel parece esconder algún segredo.
O xenocidio ruandés, os rituais máxicos africanos e as lendas do val de Tena entrelázanse nunha historia ambientada nun ambiente claustrofóbico e illado no que o tempo é decisivo.
gusto crítico
A imaxe dun investigador que se enfronta a un destes casos sen resolver ofrece unha primeira noción de complexidade, de enredo, dalgún tipo de enigma que impide que a verdade apareza. E como sempre pensas nos impunes, aquelas persoas protexidas pola súa condición social, política ou de xénero que lles poden conceder algún tipo de privilexio incluso en asuntos sinistros como os asasinatos.
A verdade sobre o caso Ferni, que se orixinou a partir da morte a tiros de Ferdinand Cubillo, parece enraizarse en asuntos moi remotos e quizais esa sexa a razón da difícil determinación da súa natureza. Como crítico gastronómico que era, o bo e vello Ferni podía adiviñarse ás veces como inimigos segundo escollese un ou outro dos seus avaliacións hoteleiras, pero como para matar ...
Un ano despois da morte violenta, Vicente Parra, ertzaintza e responsable do caso daquela, interiorizou ben toda a información recollida ao longo de meses e meses. É difícil esquecer un cadáver que esixe xustiza.
Grazas a esta suposición do caso mal pechado como algo pendente que resoa todos os días, pronto atopará vínculos innegables en eventos de similar natureza escura. Vicente móvese entre a desesperanza de poder enfrontarse a un asasino en serie que quizais non poida atrapar e a esperanza de que o criminal volva manifestarse.
Pero todo asasino é capaz de odiar e matar por algo. Sempre hai un motivo subxacente que, rumiado na mente oportuna, serve de lanzadeira para a vinganza máis sumaria. O que acontece hoxe non é só cousa do máis inmediato de onte. Ás veces hai que mirar máis atrás no tempo para que as pezas de hoxe poidan encaixar.
O ramo de medo
Somos todos un pouco deses adegueiros incipientes que visitan adegas e se deixan guiar pola emocionante historia do viño, o seu descanso e o seu proceso practicamente alquímico ata ese corpo final cheo de sabor e aromas do mellor dos viños.
Precisamente ese aroma, ese ramo que se esperta movendo o vaso parece deslizarse coma un aroma confuso nesta parcela que viña dos viñedos da Rioxa. A morte da enóloga Esperanza Moreno esperta un certo escenario sinistramente metafórico entre sangue e viño.
O seu corpo cuberto de sangue despois de ser cortado pode sufrir unha reacción bestia do despiadado asasino, pero o subcomisario Parra pode atar algunha outra corda con esa aparente violencia excesiva ...
O principal sospeitoso é Roberto, o compañeiro de Esperanza. E a súa busca considérase esencial para comezar a comprender o que pasou. Só, como adoita suceder noutras ocasións, o bo investigador debe considerar as buscas como un camiño cheo de ramificacións cara a novas pistas.
Porque o camiño cara ao mal nunca é unha liña recta, e menos aínda nun ambiente tan saturado de ambicións, intereses e ansias desmesuradas de éxito.
Outros libros recomendados de Xabier Gutiérrez...
O cheiro do crime
A elección de San Sebastián como escenario de máis dunha trama por parte deste autor é sempre un plus para min. En moitas ocasións perdínme nesta cidade, descubrindo sempre novos lugares fascinantes que, co seu toque decimonónico arredor da súa baía e a natureza espléndida que a acubilla, sen dúbida parecen pensados para mil e unha novelas.
E, por suposto, un tecido negro tamén ten un lugar perfecto entre as rúas máis escuras da cidade, aquelas que dan as costas ao mar e que parecen encerrarse entre as súas paredes, acollendo misterios.
A morte da deseñadora Elena Castaño achéganos aos escuros motivos asasinos de ambicións e envexas que levas ao extremo en mundos tan competitivos como a moda ou a gastronomía marcada con estrelas ...
O bo Vicente Parra, ertzaintza, saberá vincular o caso de Elena co de Cristian, cuxa morte parece ser por intoxicación. Ambas mortes están ligadas á mesma vontade de superar a oposición e acalar as voces cara á peor vanagloria capaz de enturbiar a mente cara ao asasinato.
Merci polas túas palabras, Juan