Pais distantes, de Marina Jarre

Houbo un tempo no que Europa era un mundo incómodo no que nacer, onde os nenos chegaron ao mundo entre nostalxia, desarraigamento, alienación e mesmo o medo dos seus pais. Hoxe a cuestión trasladouse a outras partes do planeta. A cuestión é mirar cara atrás nunha Europa recente para recuperar esa empatía que cada vez está máis aparcada na actualidade. E recuperar unha obra coma esta de Marina Jarre consegue esa retirada do tempo cara á memoria necesaria.

Máis aló dos etnocentrismos e das fronteiras, a vida sempre se abre paso entre os panos húmidos da única bandeira real, do único fogar que se podía sentir, coma un vello instinto, ao chegar a un mundo en ruínas. A maternidade e a paternidade eran entón compromisos duros e non simples preguntas sobre as que construír un futuro. Pero a natureza sempre seguiu o seu curso e as máis remotas esperanzas xustificaban a chegada da descendencia. Outra cousa era o xeito de sobrevivir máis tarde, cargando unha educación centrada no espartano coa dureza necesaria ou omitindo aspectos emocionais para non acabar sucumbindo á tristeza. Aínda que se amaba a si mesmo, por suposto, máis que nada no mundo.

Cal é a patria dos que non a teñen ou dos que teñen máis dun? Estes recordos únicos comezan durante a década de 1920 na capital dunha Letonia vibrante e multicultural e esténdense polos vales transalpinos da Italia fascista de Mussolini. Cunha letra distintiva e precisa, Marina Jarre describe o proceso de desintegración dunha familia tan excepcional como conflitivo: o seu fermoso e irresponsable pai, un xudeu de fala alemá, vítima da Shoah; a súa nai culta e severa, unha protestante italiana que traduciu literatura rusa; a súa irmá Sisi, os seus avós francófonos ...

Pais distantesUn delicado clásico contemporáneo da literatura italiana, examina con exquisita lucidez cuestións como a reconstrución perpetua da propia identidade ou a sempre inestable división entre o territorio xeográfico e o emocional. Unha fascinante viaxe vital puntuada por fracturas familiares e traxedias históricas que brillan neste fermoso exercicio de memoria e reencontro, a miúdo comparado cos libros máis persoais de Vivian Gornick ou Natalia Ginzberg.

Xa podes mercar aquí o libro «Os pais distantes», de Marina Jarre:

Pais distantes
PREMER LIBRO
tarifa de publicación

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.