Ademais dos seus coñecementos históricos, Tracy chevalier Mostra un regusto humano nas súas novelas. Todo amante da Historia, incluso me atrevo a sinalar que todo historiador oficial debe asumir ese aspecto da intrahistoria como verdadeiro motor da nosa civilización. O aleteo da bolboreta capaz de cambiar o mundo, de transformalo todo, O detalle da vida de personaxes anónimos convértese no soporte fundamental do desenvolvemento humano nas novelas de Tracy Chevalier..
Pois non só se trata de achegarse ás técnicas remotas de fabricación de tapices, senón ao detalle de como se fixo só unha delas. Por que circunstancias pasaría o tecedor mentres realizaba algún tapiz que se conservase ata hoxe?
É só un exemplo para achegarnos ao estilo narrativo do autor. Trátase desa busca do sensorial que semella intuír cando vemos un castelo ou un pazo e acariñamos unha das súas pedras centenarias.
O éxito do novela histórica Débese, na miña opinión, a ese achegamento ao que fomos. Máis aló da historia da batalla concreta, do reconto máis ou menos preciso de vítimas da peste española, ou da firma dun armisticio transcendental, sempre nos falta o esencial, o persoal, o humano.
Tracy Chevalier introdúcenos nese fascinante sentimento remoto, en sensacións e emocións ligadas ao seu preciso momento histórico e ás circunstancias correspondentes. Debe ser unha cuestión da fascinación deste autor estadounidense pola Historia.
Cando chegou dos Estados Unidos e descubriu a riqueza humana que existe no mundo ao outro lado do Atlántico, convencería de que necesitaba escribir sobre o que se narraba oficialmente e sobre o que se intúe, adiviña e intúe cando se tocar verdadeiramente o que queda do seu físico de calquera pasado remoto.
Novelas destacadas de Tracy Chevalier
A rapaza da perla
Unha mirada enigmática do século XVII. Tan suxestivo ou máis que a propia Mona Lisa. Mentres a famosa muller de Da Vinci permanece hierática, sen apenas expresión, a moza pintada por Vermeer posa coa boca entreaberta, como esperando a comunicar algo mentres os seus ollos revelan un punto de incomodidade ou timidez. O seu sorriso lixeiro, mesurado ou intimidado suxire diversas emocións arredor de desgrazas ou melancolías indescifrables.
Cun rico coñecemento pictórico, Chevalier convídanos a descubrir a súa verdade no escenario do pobo holandés, do seu mercado, da casa do pintor.
O pequeno como punto desde o que ver pasar o mundo mentres nos mergullamos nun tecido perfectamente tecido entre o artístico e o sociolóxico. Unha gran novela sobre un deses cadros complicados da historia da arte.
Anxos fugaces
Recén entrado no século XX, os ingleses despediron a súa raíña Vitoria. E o certo é que a despedida produciuse como unha clara alegoría da transición entre tradición e modernidade.
Os personaxes que percorren esta novela avanzan cos tempos, coas contradicións que supón o acordo entre o costumista e a vangarda que comeza a englobar todo, o tecnolóxico, o médico, o industrial..., ata ese momento no que tenta facerse espazo tamén no espiritual.
Chevalier axústase aos tempos de principios do século XX, unha especie de século salpicado de vellas crenzas e anticipación de revolucións e conflitos. A muller como muller que busca o seu espazo, o romanticismo que rexorde como sensación asociada a ese milenio que apunta ao seu peche.
Unha novela de personaxes para achegarse ao momento histórico dende diferentes lados, unha suma de perspectivas que enriquecen a historia, tratadas con rigor e adornadas coas vivencias dos Waterhouse ou dos Coleman, coas súas insuperables diferenzas e a súa necesidade de comprensión.
A dama e o unicornio
A historia sempre se nos presenta cun punto romántico, fantástico. As representacións artísticas de calquera época achegan sempre parte do imaxinario que sostiña as crenzas para afrontar traxedias e adversidades ou bendicir as colleitas e os romances canto antes.
E se para iso había que contar con representacións pagás, non había problema. Os tapices de A dama e o unicornio transmitían algo, sen dúbida, pero ninguén sabe como descifralo con total seguridade.
O autor propón un percorrido entre os feitos tanxibles da obra e a suposición máis marabillosa sobre a causa de cada símbolo, os motivos da súa execución...
Nicolas des Innocents é o artista capaz de facer grandes obras, pero tamén é capaz de admirar a gloria da natureza cando supera toda manufactura coa intención de beleza. A filla de Jean Le Viste, que lle encargou o traballo, engánao por completo. Así que non nos mergullamos en historias de amor imposibles, en melancolías e traxedias que destrúen ao home pero poden xerar a obra de arte.
