3 mellores libros de Paloma Sánchez-Garnica

A carreira literaria de Paloma Sánchez-Garnica Xa se está a converter nunha bibliografía digna de acadar o fondo e a forma dunha biblioteca propia, rica e variada. Desde a primeira escritora decidida a presentarnos misterios relacionados coa súa formación histórica (tarefa na que atopou comparacións incluso con Umberto Eco), pasamos a outro tipo de misterios que xorden máis de dentro cara a fóra, das profundidades de personaxes que afrontan os seus destinos como ese gran enigma entre a predestinación e a regra da vontade nunha intensa escenografía de tempos non tan afastados.

Algo así como a María Dueñas comprometida con ese feminismo de supervivencia do pouco afagador século XX, pero que, grazas a pequenas historias coma estas transformadas en ficcións case tanxibles, cambiou o destino da muller do século XXI.

E xa hai dúas comparacións ... Pero Paloma é esquivo á hora de atopar paralelos. E nada mellor que escapar das etiquetas para prosperar, sondando novas opcións narrativas, sorprendendo finalmente aos lectores de todo o mundo.

A bagaxe cultural, conspirada coa imaxinación dunha escritora como Paloma, permítelle as combinacións máis fascinantes, aquelas que fan que abras un novo libro sen saber en que podes confiar pero sabendo que debes agarrarte con forza para gozar dunha experiencia intensa.

Os 3 libros recomendados de Paloma Sánchez-Garnica

Últimos días en Berlín

O período de entreguerras estivo a piques de chegar ao seu último extremo de desolación e morte. 1939 foi unha fronteira insospeitada para multitude de persoas que serían sacudidas dende o corazón de Europa pola loucura do nazismo. Pero aínda faltaban uns anos para iso e, estrañamente, a calma morta desde que Hitler tomou o poder en Alemaña podería empeorar aínda máis pola súa inesperada crueldade.

Cando Yuri Santacruz asistiu ao nomeamento de Adolf Hitler como canciller, non podía imaxinar canto cambiaría a súa vida en Berlín. Alí chegara hai uns meses, fuxido, xunto con parte da súa familia, de San Petersburgo, asfixiado por unha revolución que os deixou sen nada. Yuri tamén foi privado da súa nai e do seu irmán pequeno, aos que as autoridades rusas non lles permitiu saír do país.

Xa en Berlín, o seu sentido da xustiza levarao a defender a un mozo comunista atacado polas tropas de asalto de Hitler. Ese día, ademais, coñecerá á súa gran amor, Claudia. A súa vida dará un xiro inesperado, e a que ata entón fora a súa máxima prioridade, buscar a súa nai e o seu irmán, será substituída por outra máis urxente nestes tempos convulsos: seguir con vida.

As tres feridas

As auténticas fotos sepia, aquelas que adquiren a cor do desgaste, a decadencia e o silencio do tempo, ofrecen un regusto a un enigma existencial. O que daba a vida aos seus protagonistas, o que manifestaba o brillo sorprendido das súas fotos diante do mecano que estivo a piques de inmortalizar a súa imaxe... matices máis que ricos para que un escritor como Ernesto Santamaría quede encantado por ese momento.

Máis aínda sabendo que os catro ollos da nova parella que o contemplan desde aquel outro lado afrontan os primeiros días dunha guerra devastadora. E si, nese momento conxelado Ernesto sabe que ten unha nova historia que contar, que lle pode construír ata o éxito ansiado que todo contacontos busca, máis que nada porque se a imaxe sinxela é capaz de engaiolalo, que pode digan que a partir de aí chega a tintes épicos.

A distancia total entre aquela de onte e hoxe comprende 74 anos, segundo declarará por Ernesto a propia testemuña directa, Teresa Cifuentes, amiga da muller retratada. Só que ás veces, cando un se afonda no pozo do pasado para desenvolver unha trama, pode acabar enredado polo escuro tránsito entre miserias, sangue e vinganza.

Un pozo no que a única luz que se descubre na parte superior procede da esperanza do amor, da intensa necesidade final do ser humano de manifestar que o único que pode guialo pola vida cun fío de esperanza que o pode levantar do máis escuro é o amor.

Sospeita de Sofía

Nesta novela na que a autora xa se recrea no oficio, convídanos a unha historia ecléctica entre xéneros de misterio e realismo, transicións abafadoras para unha gran novela ambientada nesa dicotómica Europa, con ditaduras no sur e con paredes en o leste, mentres cidades como París bullen en sintonía coas novas liberdades que a xente ansiaba.

E nese crisol continental acompañamos a Daniel Sandoval cara ao coñecemento do misterio existencial que conforma a súa natureza, un encantamento irrenunciable para calquera que estea nunha situación similar.

En analoxía con esa Europa en busca dunha identidade uniforme que parece imposible de acadar sen romper muros físicos e mentais, a identidade de Daniel tamén parece estar sacudida por crueis contradicións que suxiren que xa nada da súa vida ten sentido se un dos seus piares, a súa nai, Sagrario, que parece que non foi tal.

O pai de Daniel non acaba de aclarar nada sobre ese descubrimento. Pero a vontade de coñecer a súa orixe sempre acaba rebelándose como unha necesidade de saber quen somos. A viaxe a París levará a Daniel e á súa muller, Sofía, a rebotar por ese mundo inestable no que todo acaba por entremezclarse cara a un final cosido coa fina mestría deste autor.

Outros libros interesantes de Paloma Sánchez Garnica...

A sonata do silencio

Un dos maiores contrastes na evolución da nosa civilización é probablemente o nulo impacto sobre a figura e a personalidade das mulleres ata case finais do século XX.

Mentres o mundo estaba sometido a cambios políticos, sociais, morais, médicos, industriais e científicos, as mulleres sempre quedaron relegadas a esa posición inferior, coma se fósemos condenadas pola figura dunha Eva que levaba a ineludible culpa da humanidade.

É por iso que escritores como Paloma, ademais de moitos outros, sempre atopan unha boa historia para afrontar esa odisea de superación persoal que as mulleres tiveron que emprender como a máis perigosa das viaxes cara á igualdade.

Marta Ribas e Antonio conformaron aquel matrimonio ben emparellado e próspero. Ata que a fatalidade vaise depredando sobre eles, en parte polas súas propias accións e outra tanta culpa polo desafortunado destino. E Marta debe emprender ese camiño de supervivencia dende os receos dos demais, incluídas outras mulleres sumidas na súa condición de axustarse ao seu papel inferior.

Só que Marta debe saír adiante por si mesma pero tamén, en primeiro lugar, pola súa filla. É na soidade da batalla polo dereito onde se descobre a maior necesidade desa igualdade. Nun mundo de sobriedade marcado pola escaseza, de dobre moral na corda frouxa de crenzas e actitudes, a tráxica aventura de Marta destruirá todas as nosas emocións.