Os 3 mellores libros de Agustín Fernández Mallo

A literatura abraza a todos os que teñen algo que contar, independentemente de onde veña. O mesmo pode un poeta ou un físico alcanzar páxinas sublimes de gloria na arte (metade pegada metade cultivo) de vivir para querer contalo.

Agustín Fernández Mallo cumpre esa calidade poliforma do home de ciencia e as letras da mesma carne. Un tipo que atopa no literario unha pendente en fervenza para estalar, máis que canalizar, visións en verso ou en prosa pero sempre teimoso nun patrón xeracional de dislocación, contraste e estrañamento.

Que a xeración nocilla amparase a diferentes narradores, cronistas da nada, da saciedade, da suposta xeración bendicida despois de mil penurias é algo notorio. E sen embargo trátase dunha xeración baleira nunha transición cara ao tecnolóxico, a última do análogo que no caso doutro ilustre habitante xeracional como é Gabi martinez, demostran que só existía a fascinación polo anecdótico ou a inquedanza e o espírito viaxeiro, para actuar como cronistas narrativos con algúns axustes na literatura máis comprometida.

E aí é onde hai que ser profesor para seguir rescatando esa humanidade do intrahistórico nun tempo con pouco brillo e unha suposta placidez sempre estendida coma unha pátina facilmente raiada cara ó óxido e ó desgaste.

As 3 mellores novelas de Agustín Fernández Mallo

Triloxía de guerra

Nada tan alienante como a guerra. Unha idea de alienación que queda perfectamente plasmada na portada onírica deste libro, que á súa vez proporciona unha sinistra perspectiva. Sirva como un avance perfecto porque ese personaxe entre protexido e oculto, portador de flores que ben podería levar a un cemiterio ou ser unha transfiguración dunha arma destrutiva nas súas mans ...

A Guerra Civil Española e o seu instinto de autodestrución. Vietnam e o espertar das conciencias. Normandía e a vitoria final nunha costa empapada de sangue. Os conflitos armados e o home convertéronse no seu peor monstro. O recente século XX plagou de enfrontamentos sanguentos e a súa sombra asomouse ao longo dun século XXI que nos fala de máis conflitos posibles e dos que xa existen, enterrados entre espazos escuros da conciencia xeral.

Coa súa virtuosa prosa poética, chea de imaxes entre brillantes e delirantes, Agustín Fernández Mallo enfróntanos cun mosaico bélico, exposto ante os nosos ollos cunha inquietante intención, como unha obra que acaba descubríndonos perplexos, fronte ao que non estamos nun o tempo e un espazo tan distante.

Entrelazado cos acontecementos bélicos de referencia e coa proxección ata os nosos días, un sentimento tráxico apodérase ou máis ben transmítese poderosamente.

Como físico, o autor parece que nos deu a entender que a nosa única solución sería deixar este mundo ata atopar novos lugares para volver a aprendelo con novas premisas. Ben, a verdade é que a nosa imaxinación e a nosa historia están bañadas de sangue. Se o único que somos capaces é de plantar conflitos eternos, Vietnam ou Normandía poderían servir de exemplo ou espazos máis pequenos como a illa de San Simón, onde os que estaban a ser derrotados estaban concentrados á espera da única redención posible en será o motivo dos gañadores.

Unha composición literaria de elegante sofisticación na forma ao mesmo tempo de brillante clarividencia sobre o pasado e o futuro, no contexto deses enfrontamentos bélicos traídos a este volume conxunto para descifrar claves dos nosos días ...

limbo

Bunbury xa o cantou nalgunha canción: "O tempo é un círculo plano. Repetiremos todo o feito. E ti e mais eu volverémonos atopar cada vez. Desafortunadamente, esta infinitud ocorre máis do fatídico. Os nosos grandes pesares e medos sempre volven e as escenas repítense unha e outra vez...

Unha muller relata o secuestro ao que foi sometida na Cidade de México cunha frialdade sorprendente e atendendo a detalles inéditos. Unha parella percorre os Estados Unidos en busca do quimérico e remoto Sound of the End. Dous músicos encérranse nun castelo do norte de Francia para compoñer e gravar o seu traballo definitivo. Un escritor español relata os inicios da súa relación coa enigmática muller que coñece nunha libraría mexicana.

Agustín Fernández Mallo crea nesta novela unha atmosfera lixeiramente desenfocada, poética e inquietante que, coma se fose unha rede, conecta os personaxes a medida que avanza a narrativa. Non é misterio no sentido clásico, non é suspense ou terror, senón algo máis inquietante: é a propia realidade a que se nos mostra como un obxecto animado; son os personaxes os que a seguen sen entendela por completo.

En limbo o tempo revélase como unha dimensión elástica e as fronteiras entre a vida e a morte se difuminan ata desaparecer. Cada un é el mesmo e moitos outros, habitan lugares diferentes, defenden varias vidas e sen intuír que, en definitiva, todo o que pasou está condenado a repetirse.

Proxecto Nocilla

Reivindicarse como xeración é necesario cando nada transcendente ao seu redor. Desafortunadamente o futuro do mundo está marcado por sinistras notas de guerras, catástrofes e outros. E quen máis quen menos, entre os mellores escritores, realizou un tempo que tivo que convivir coa necesaria riqueza dunha visión lonxe dos prismas oficiais.

A xeración nocilla tiña pouco que contar, agás o paso da vida mesma que, se o pensas, é moito máis que suficiente. Porque ao final esta xeración, á vista do presente e do futuro que nos chega, podería ser unha das poucas que contemplaron a vida como quen ve con calma un cadro no museo ...

O proxecto narrativo que revolucionou o panorama narrativo español: as tres novelas que compoñen o Proxecto Nocilla, por primeira vez nun único volume.

«Dende que no 2006 apareceu no espazo literario desta lingua Soño de nocilla, a primeira versión do Proxecto Nocilla, seguida da súa reversión, Experiencia Nocilla (2008) e para o seu investimento final, Laboratorio Nocilla (2009), a constelación narrativa española xa non é a mesma. Non porque este Proxecto dun escrito en construción rebate outras opcións senón porque o seu radicalismo, independencia e novidade abren un estraño espazo para albiscar; En lugar dunha exploración de raíces, memoria ou pasado, Agustín Fernández Mallo propuxo un proxecto máis futurista que o español: a construción dun espazo actual desbordante, onde a escritura non se debe á melancolía da nacionalidade senón á proxección dunha lingua para converterse. . (...)

Como definir o asombro gratuíto da primeira lectura do soño Nocilla? Cada lector fíxoo con entusiasmo pola súa propia lectura, por suposto, e por vía comparativa dotouno dunha estirpe tan ilustre como actual. A suma do proxecto permítenos velo hoxe (e o termo é inesgotable) como unha primeira lectura repetida: sempre é outro obxecto, con outra vía de acceso. »