O meu curmán 😉 foi un descubrimento dos que sacuden os cimentos do oficio. Fórxanse lendas ata o mítico cando interfire o inesperado, o cambio do destino, o punto de inflexión..., algo que desvía inesperadamente o curso da vida.
Miguel Herrán non pretendía ser actor, senón outra cousa. Ata que Daniel Guzmán o rescatou pola súa película "A cambio de nada", que significaba para el a cambio de todo. A do nihilismo como actitude xuvenil, a etiqueta autoimposta da xeración perdida adoita devorar multitude de preocupacións sepultadas pola inercia da perdición.
Neste caso o diamante acabou saíndo do carbón. E no proceso, Herran foi quen de implementar todas as sensacións máis intensas do mundo real cru para trasladalas aos seus papeis máis celebrados que só acaban de comezar.
Top 3 películas recomendadas de Miguel Herrán
Ata o ceo
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:Ángel sabía que, dende o alto daquelas torres afastadas de Madrid, era só unha formiga. A idea quedou con el mentres observaba o horizonte cortado polos irregulares rañaceos. E pódese establecer pequenos obxectivos a curto prazo ou decidir abordar os maiores de inmediato. A cuestión é atopar o atallo...
No mundo do inframundo sempre hai oportunidades de crecemento para persoas sen escrúpulos, medos ou nada que perder. Pero hai que ser intelixente e achegarse a quen che pode facer participar das miserias enriquecedoras da sociedade. Círculos de amizades perigosas, unha mosca que sabes onde vender e que che agarran as pelotas para que non che suban ao pescozo coa policía detrás...
Miguel Herrán encaixa perfectamente no soño do maqui de tres a cuarto. Só que non agarda a oportunidade, búscaa..., aínda a costa de romper por fin en mil anacos, cando as sombras por fin lle quitan a alma.
O día que Ángel falou con Estrella naquela discoteca, a súa vida cambiou para sempre. Despois dunha pelexa con Poli, o mozo posesivo da moza, anímaa a que se una á súa banda de ladróns en Madrid. Ángel comeza a escalar rapidamente unha pirámide de roubos, cartos negros, tratos turbios e avogados corruptos que o levarán a ser acurralado por Duque, un detective incansable.
Desatendendo os consellos da súa xente, Ángel convértese no protexido de Rogelio, un dos mozos que controla o mercado negro da cidade. Con el e Sole, a filla do xefe, Ángel descubrirá que o prezo do poder é alto e que pronto terá que decidir entre o seu futuro como ladrón e o amor da súa vida, Estrella. Unha viaxe que comezou no arrabalde máis sucio e que ten como obxectivo principal o máis alto: o ceo.
Modelo 77
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:Unha película española no ámbito penitenciario sempre me leva de volta ao enorme Luís Tosar en Cell 211. E logo comeza con certos prexuízos sobre a capacidade de sorpresa dunha película do mesmo xénero. E o fondo acaba abordando un tema paralelo sobre a natureza humana privada de liberdade e o que significa ser castigo antes que rehabilitación.
Porque os delitos son os que son e as penas deben paralos. Pero a cuestión é o momento, digamos a redención, polo que pasa cada preso. Algo indecible pero que ás veces nace como unha necesidade imperiosa de liberdade, non para desfacer o que se fixo mal senón para refacelo segundo a nova persoa que se sexa.
Prisión Modelo. Barcelona, 1977. Manuel (Miguel Herrán), un mozo contador, encarcerado e á espera de xuízo por cometer prevaricación, enfróntase a unha posible pena de entre 10 e 20 anos, unha pena desproporcionada pola contía do seu delito.
Pronto, xunto co seu compañeiro de cela, Pino (Javier Gutiérrez), únese a un grupo de presos comúns que se organiza para reclamar unha amnistía. Comeza unha guerra pola liberdade que fará tremer o sistema penitenciario español. Se as cousas están cambiando fóra, terán que cambiar tamén por dentro.
de balde
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:Un merecido Goya como actor revelación. Porque o que significaba era autenticidade rabiosa. Non o poño arriba porque é certo que todo se aprende, incluso sacar aínda máis potencial ás virtudes interpretativas forxadas a partir de sombras e dúbidas profundas. Circunstancias capaces de proxectar a mirada máis intensa.
Daniel Guzmán tíñao claro. Para este papel, tiña que buscar un personaxe real da mesma rúa que ía representar. Porque se trataba da salvación, dun exorcismo inesperado...
Darío, un rapaz de dezaseis anos, goza da vida con Luismi, o seu veciño e amigo de peito. Manteñen unha amizade incondicional, coñécense dende pequenos e xuntos descubriron todo o que saben da vida. Tras a separación dos seus pais, Darío foxe da casa e comeza a traballar no taller de Caralimpia, un vello delincuente con aire de éxito, que lle ensina o oficio e os beneficios da vida.
Darío tamén coñece a Antonia, unha vella que co seu automóbil recolle mobles abandonados. Ao seu carón descobre outra forma de ver a vida. Luismi, Caralimpia e Antonia convértense na súa nova familia durante un verán que cambiará as súas vidas.