Entre Martínez de Pisón y Manuel Vilas hai unha complicidade literaria máis alá da coincidencia xeracional. É algo que parece entrar moi esencias da literatura cara horizontes vitais poucas veces vistas na narrativa actual. Que sei, se cadra foi un rapto nos anos 80, cando os ovnis aínda visitaban este parágrafo con maquillaxe azul.
O cotián ten un significado moito máis relevante nestes dous autores. E o lector sofre esa sensación de exorcismo dos seus propios demos para recuperar a noción de existencia como algo moito máis auténtico, simplemente aferrado ao tempo e á terra.
Unha estrada pola fronteira portuguesa, xuño de 1977. Juan e Rosa, apenas adolescentes, teñen unha cita nunha clínica clandestina de aborto, pero un accidente impedirá que cheguen ao seu destino.
Case vinte anos despois, Rosa e o seu fillo Iván comezan o que será o proxecto da súa vida, a recuperación dun cámping na Costa Dourada, no outro extremo da península. Dende que naceu Iván viviron en diferentes lugares, sempre temporalmente, sempre sós, fuxindo dun pasado que pronto os alcanzará.
Fin de tempada É unha novela sobre a forza, ás veces envelenada, dos lazos de sangue; sobre os segredos familiares que fan que cada xeración estea condenada a repetir certos erros e sobre como o coñecemento nos transforma noutras persoas.
Ignacio Martínez de Pisón traza personaxes memorables e unha extraordinaria relación nai-fillo nesta historia que abarca case un cuarto de século e revela que o pasado sen resolver é unha trampa vital aínda que intentemos ignoralo, ou precisamente por iso.
Xa podes mercar aquí a novela «Fin de tempada», de Ignacio Martínez de Pisón: