Todo autor que se aventura no ciencia ficción, incluíndo menda (ver o meu libro Idade), en ocasións baralla o tema da clonación pola súa dobre compoñente entre o científico e o moral. A ovella Dolly como suposto primeiro clon dun mamífero xa está moi lonxe. E sabe Deus como serán as cousas nalgún laboratorio clandestino de China ou mesmo de EE.UU.
Poñer a imaxinar clons humanos camiñando pola rúa coma se nada pasase, polo momento non nos queda máis remedio que lanzarnos ao futuro. Pero quen sabe se xa hai algún deles circulando por alí, co seu complexo de Pinocho en busca do seu novo Deus...
Nun futuro próximo, os avances na medicina e as computadoras cuánticas fan que a clonación humana sexa unha realidade. Para os ricos, o luxo supremo é enganar a morte. Para os militantes que se opoñen á clonación, é unha abominación contra a natureza. Para a nova Constance D'Arcy, cuxa tía falecida deixoulle un clon como agasallo, é algo aterrador.
Despois dunha das rutinas recargas mensuais da súa conciencia, almacenada para esa inevitable transición, algo sae mal. Cando esperta na clínica, pasaron dezaoito meses. Os seus recordos máis recentes desapareceron. Dinlle que o seu orixinal morreu. Se iso é verdade, en que se converte ela?
Os segredos da nova vida de Constance, tan desconcertante, están enterrados no fondo. E tamén as respostas ao como e por que da súa morte. Para revelar a verdade, volve ao que fixo nos últimos días que lembra e no seu camiño coñece a un detective tan curioso coma ela. Na fuga, necesita alguén en quen poida confiar. Porque só unha cousa quedou clara para ela: están tentando matala... outra vez.
Xa podes mercar a novela, Constance, de Matthew Fitzsimmons, aquí:
