Claus e Lucas, de Agota Kristof

Claus e Lucas
Dispoñible aquí

Ás veces as circunstancias conspiran para crear algo único por molestias ou adversidades.

No caso de que Kristof esgota todo xuntouse para que non escribise este volume de tres novelas na lingua estranxeira que a recibiu na súa fuxida da nova Hungría administrada secretamente pola URSS.

O mesmo paradoxo do destino descargaría sobre os seus personaxes, os irmáns Claus e Lucas, todas as contradicións insalvables para algúns fillos da guerra.

Circunstancias adversas que crearon unha sinerxía especial a ambos os dous lados do espello da realidade e da ficción. Sobre todo cando se aborda un realismo como o que neste volume se recupera para a causa das grandes obras clásicas.

O que o encarna todo, o que fai que a historia contada e as circunstancias particulares de Agota conflúan no transcendental, é a linguaxe. A falta de máis recursos, a autora mostra o seu enxeño cunha concisión que encaixa á perfección coa visión do mundo dos rapaces e a súa escasa capacidade de comunicación.

Un dos grandes perigos de calquera relato é poñer termos ou incluso diálogos imposibles entre personaxes que non poden funcionar en que áreas. Algo así como escribir unha novela con personaxes infantís na que un deles observa: Esta marabillosa posta de sol, saturada de cores avermelladas, faime considerar o misterioso esplendor do sentido da vida ...

Nesta obra os rapaces falan exactamente como son. E nesa precisa adaptación acaba brillando a dureza das circunstancias, a improvisada inventiva cara á supervivencia. A capacidade dos máis dotados de intelixencia emocional, desde a infancia, abre camiño entre os cascallos dunha sociedade feita entullos incluso moralmente.

Claus e Lucas son dous rapaces orfos, que analizando as experiencias de Agota poden manifestarse como reflexos dos sentimentos do autor apátrida. A súa existencia é o drama do tempo que tiveron que vivir no medio dunha guerra que ten o seu país dominado por forzas estranxeiras. Ao longo das tres divisións do traballo: O caderno grande, a proba e a gran mentira, estamos mergullándonos nas decisións que en principio están dirixidas cara á simple supervivencia e defensa mutua de ambas. Só cando rematou a guerra, as estradas sepáranse ata situarse tan afastadas como poderían imaxinar.

O mellor da historia é que todo cobra un significado moi especial segundo o plano desde o que se vexa. Violencia que nace da escaseza, ou do desarraigo e do abandono, que pasa pola consideración de xemelgos como dous seres extremadamente malvados. ¿Somos nós os que os xulgamos?

A partir do sentimento de rexeitamento, acaba unha amarga idea que gobernan as circunstancias. Máis alá da particular relación entre os rapaces cando o pasan todo xuntos ou cando un decide quedarse e outro marchar, na terceira parte "A gran mentira" acaba por despuxalo todo, buscando que o noso propio foco no que se narra acabe complementando a historia, salpicándonos, involucrándonos, tratando de poñernos no lugar dun e doutro na procura dunha síntese imposible sobre unha verdade sempre subxectiva que acaba sendo esa gran mentira.

Xa podes mercar aquí a novela Claus e Lucas, o gran libro de Agota Kristof:

Claus e Lucas
Dispoñible aquí
4.7 / 5 - (6 votos)

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.