Unha cousa é definir a un escritor como polifacético e outra é saber mutar, cambiar a pel do narrador como sexa necesario sempre dende a propia persoa de Martin Casariego. Porque este escritor madrileño sabe compoñer coa precisión que esixe a boa literatura xuvenil para logo romper coa elegancia e o necesario fondo dunha narrativa actual ou de calquera xénero popular. A facilidade nomea máis unha virtude que a sinxeleza coa que se resolve calquera cousa.
Distintos premios recoñecen o saber facer de Casariego. Porque en Casariego atopamos esa pegada do oficio de xuntar palabras como unha necesidade para atopar canles onde fantasear ou explorar, onde proxectar esa paixón pola vida, as vivencias, as aventuras e as esperanzas. Ser escritor paréceme “máis fácil” cando o que se quere contar se transmite con esa sensación de autenticidade da mensaxe e precisión na forma.
O amor é un dos temas estrela do autor, tratado con ese equilibrio entre o verdadeiro romanticismo, o da tradición decimonónica e o seu choque coa dura realidade, tanto conceptual como física. Algo como o noso andre aciman. Porque o amor é iso, a contradición de non saber sequera definilo. Pero a Casariego hai moito máis, e os novos camiños emprendidos apuntan a un escurecemento da trama que soa fascinante.
Top 3 novelas recomendadas de Martín Casariego
Fumo para esquecer que bebes
Os vicios acaban sendo, cando se enquistan e se lles quita o remedio, unha escusa proxectada sobre os demais. O gran absurdo deste título explícao perfectamente. Desde esa idea a outros moitos esperpentos, ata a alienación dos nosos motivos vitais movidos por pulsións de amor e morte, de desexos e ambicións...
Finais dos anos oitenta. Max Lomas, guapo e sentimental, culto e incrédulo, vive entre Madrid e San Sebastián, onde traballa como gardacostas privado dun profesor ameazado pola banda terrorista ETA. Mentres na capital Max namórase de Elsa Arroyo en canto a ve, no País Vasco o seu ambicioso e temperamental compañeiro García comeza a pensar en que lado da liña que separa o crime da lei debe situarse. E o que é peor, interesarse tamén por Elsa...
Martín Casariego, un dos principais nomes da prosa española contemporánea, inicia con este libro unha orixinal serie negra chea de referencias literarias, cinematográficas e musicais, un trepidante percorrido desde os sumidoiros da política e dos negocios ata as máis altas esferas da sociedade. Cun estilo sobrio e preciso, diálogos cheos de ironía e un humor intelixente que o distingue doutros libros do seu xénero, a primeira novela da serie Max Lomas Fumo para esquecer que bebes fará, dende o primeiro capítulo, as delicias. de todos os afeccionados ao xénero.
O xogo segue sen min
Unha novela xuvenil no sentido máis amplo da palabra. Unha trama que nos achega á adolescencia, á transición física e psicolóxica e que afonda nese caos, ese big bang da vida en transformación que tras a explosión busca unha nova orde.
Ismael lembra a época na que, cando tiña trece anos, os seus pais contrataban a Rai, un rapaz cinco anos maior ca el, para que lle dese clases particulares. Despois dunha primeira sesión improdutiva, estableceron un pacto: o alumno estudaría pola súa conta e o profesor falaba con el de libros, películas, música, vida...
Tamén lle falaría de Samuel, un mozo que se coñeceu por carta coa súa ex-moza, coa ameaza de que se non se presentase suicidaría. Con este punto de partida, Martín Casariego escribiu unha novela de iniciación, unha novela sobre o paso da adolescencia á madurez; sobre a familia e as novas formas de relación entre os mozos; sobre a intensidade dunha etapa tan decisiva da vida; sobre o peso da existencia e como aliviala.
Unha historia marcada por sombras, dúbidas e segredos, na que a balea branca da que fuxiu o narrador acabará aparecendo de forma inesperada anos despois, mudándoo todo e impulsándoo a repensar o sucedido.
Como os paxaros adoran o aire
Por moito que persistan o cinismo, o desgaste e o desencanto, o amor non é un asunto menor nin un refrán suave sen maior significado. O amor é o motor. E se se desactivan outras motivacións menos amables, acaban tomando o relevo.
Fernando leva unha existencia solitaria. Fuxindo da súa vida anterior, trasladouse a un pequeno piso no barrio de Lavapiés. Perdido, percorre as rúas cunha cámara e unhas lentes que pertenceron ao seu pai recentemente falecido, buscándoo no rostro das persoas que retrata.
O seu vagar levarao a coñecer a Irina, unha moza lituana recentemente chegada a Madrid. A partir de entón, sen abandonar o crebacabezas fantasmal dun morto, verá como a súa existencia dá un xiro mentres tenta completar outro aínda máis complicado: o da misteriosa muller que acaba de coñecer. Ao fondo hai un mundo escuro pero Fernando non pode renunciar á luz que comezou a iluminar a súa vida...
How Birds Love the Air é unha viaxe moi persoal e intensa á memoria afectiva, ademais dunha emocionante canción á creación artística e á procura do verdadeiro amor.
1 comentario sobre “Os 3 mellores libros de Martín Casariego”