É todo un heroÃsmo non sucumbir á tentación dun pseudónimo de dedicarse a escribir cando o teu nome é mamen Sánchez. Porque cada elegante narrador, cun nome verdadeiramente común, adoita asinar os seus libros con alias bombásticos, extensións con guión entre apelidos ou outros recursos. Todo é cuestión de egos ou estudos comerciais.
Pode ser que a indicada Mamen Sánchez recorre a esa mesma autenticidade inapelable porque abonda e máis que suficiente para gañar un lugar ao seu nome grazas ás súas tramas moi animadas. Sen desmerecer tamén as súas trepidantes accións empapadas nun humor case curandeiro nos nosos dÃas ou os seus personaxes cargados dunha empatÃa optimista, unha visión do mundo que estoupa de cor na súa literatura.
A traxedia pode converterse en oportunidade ou fortuna nunha nova instancia. A escuridade pode espertar o humor co guiño dunha vida asaltada sen reparos. Unha literatura positiva, desde a ficción, pero con esa profundidade de tramas ben construÃdas que acaban por achegar lecturas extensibles ao noso propio caos.
As 3 novelas máis recomendadas de Mamen Sánchez
a felicidade é un té contigo
As cousas nunca son o que parecen nun enredo de valor. Máis aÃnda se se trata de combinar un maxistral salpicado de xéneros para o goce de lectores esixentes de calquera espectro ...
A inexplicable desaparición do señor Atticus Craftsman no corazón da escuridade da profunda España parece estar relacionada coas malas artes de cinco mulleres desesperadas, as empregadas da revista Librarte, capaces de todo para manter o seu traballo.
O inspector Manchego será o encargado de desentrañar unha trama na que a comedia romántica se mestura co drama máis tenro, a intriga policial leva ao maior descubrimento literario de todos os tempos, o difÃcil faise doado e os problemas afogan nun mar de bágoas ... de risas. Todo isto para acabar descubrindo, que cousas, ese amor o explica todo.
Costa Azul
Xullo de 1956. O primeiro ministro belga, Achille van Acker, ten todo organizado: tomou as medidas necesarias para que os cidadáns gocen dunhas vacacións de 12 semanas e ten lista a súa casiña no lago onde ten pensado pasar unhas idÃlicas vacacións. Non obstante, sobre este impecable plan aparece unha ameaza inesperada. Nada menos que un que poida sacudir as bases sobre as que descansan os piares do Estado: a propia monarquÃa.
Hai rumores en todo o paÃs, desde barberÃas ata oficinas oficiais, o tÃmido e solteiro rei Baudouin mantén unha aventura coa súa madrastra Lilian de Rethy. Non hai certeza, pero hai indicios preocupantes. A situación faise crÃtica cando os dous sospeitosos realizan unha viaxe á Costa Azul. O ministro, para o enorme desgusto da súa muller, terá que aprazar os seus plans e organizar toda unha misión de espionaxe, enviando a Niza o mellor superagente secreto, o inefable Pierlot.
En principio, nada pode ir mal e, con todo, a misión convértese en absurdo cando, no plan ben planeado de Pierlot para espiar á parella real, unha muller aristocrática se cruza, tristemente tan fermosa como intrigante.
O tempo das mulleres sen reloxo
A novela sobre a profesión de escribir é un recurso bastante visitado por escritores de todo tipo, desde Joel dicker en non poucas ocasións desde as súas novelas policÃacas ata Stephen King máis decidido a presentar a soidade do narrador como a caixa de Pandora onde se refuxia a nai de todas as obsesións.
Está claro que en Mamen Sánchez a cousa non vai por ese camiño e o fondo desta novela vai máis cara ao metaliterario, os fundamentos da escritura, os enigmas que todo escritor busca entre as musas, o enxeño e o descubrimento dun ben. historia que contar, quizais a única que se conta na vida ...
A moza e ambiciosa xornalista Maya Millás trasládase a Los Rosales, obsesionada con escribir a biografÃa definitiva de Estela Valiente, a gañadora do premio Nobel de literatura que, no canto de asistir á entrega do premio, refuxiouse nese pequeno pobo e mantivo o silencio durante corenta anos. anos. Maya soña con iluminar os moitos puntos escuros da súa biografÃa: por que se retirou cando estaba no cumio da súa gloria? ¿Era certo que só escribira unha novela?
