Hay paĂses o regiones con una gran cantera de autores del gĂ©nero de turno (no podemos obviar al noir nĂłrdico como paradigma). Pero tambiĂ©n encontramos, por el contrario, a escritores de paĂses sin cantera que acaban siendo la parte por el todo y sobresaliendo le ainm mar bhratach. Dìreach airson a bhith a ’briseadh a-steach bho raon sgudail de aineolas luchd-leughaidh bho air feadh an t-saoghail a thaobh an tĂąs nach eil cho measail.
An Cipire Ailig Mìchealides Chan eil dad aige a-nis farmad a thoirt do dhaoine eile den ghinealach aige mar e fhèin Juan Gomez Jurado, si miramos de puertas hacia adentro. Y eso que Michaelides apenas ha dado comienzo a su carrera literaria, asentándose en el suspense más despiadado, en los giros ingeniosos y en la tensión que avanza desde el desconcierto fronterizo con el miedo.
No podĂa ser de otra forma para un narrador acostumbrado, hasta su primer gran Ă©xito en novela, a escenarios más tangibles como guionista de cine. Pero es que la literatura es lo que tiene, no se depende de nadie, ni productores, ni actores, ni presupuestos ingentes para efectos especiales, ni licencias de rodaje. Todo nace de la imaginaciĂłn y desde ahĂ se extiende a unos lectores ya encandilados con esas oscuridades propuestas por Michaelides.
Seachad air grà dh nà durrach a h-uile sgrìobhadair gnè dubh airson an eucorach, tha Michaelides gu bunaiteach a ’smeòrachadh bhon taobh a-muigh, stèidhichte air na h-eagal agus an teannachadh fo chraiceann nan caractaran aige. Mar sin bidh na cùisean gun fhuasgladh a ’tachairt aig an aon à m ri beatha an luchd-buaidh. Tha seata nan nobhailean aige mar thòimhseachain de phìosan meallta, labyrinths gigantic mu chiont, dìomhaireachdan agus mhapaichean eile de na tha an dà n don fheadhainn a tha coltach gu bheil iad gu bhith air an sgrios le dorchadas. Doom a thachras ro ar sùilean dìreach mus faic sinn iad a ’nochdadh air na naidheachdan leis an sgeulachd lurid aca. Mar sin tha, is urrainn dhuinn mu dheireadh eòlas mionaideach fhaighinn air mion-fhiosrachadh mu na thachras air an taobh fhiadhaich sin ...
Na prìomh leabhraichean a chaidh a mholadh le Alex Michaelides
An t-euslainteach sĂ mhach
Bidh ceartas cha mhòr an-còmhnaidh a ’sireadh airgead-dìolaidh. Mura h-urrainn, no eadhon ged a dh ’fhaodar a dhìoladh ann an dòigh air choreigin ach tha beagan milleadh ann, tha peanas ann cuideachd mar inneal. Ann an suidheachadh sam bith, feumaidh Ceartas an-còmhnaidh an fhìrinn amas airson a bhith airidh air cuid de fhìrinnean.
Ach chan eil Alicia Berenson deònach dad a rà dh a tha a ’soilleireachadh an aghaidh na fianais a tha ga nochdadh gu mì-fhortanach mu mhurt an duine aice. Às aonais fianais bhon neach a tha fo chasaid, tha coltas ann gu bheil Ceartas an-còmhnaidh a ’bà irneach. Nas motha na sin airson comann a tha a ’faicinn le iongnadh boireannach nach eil a bilean seulaichte a’ mìneachadh dad, na dèan soilleireachadh air dad. Agus tha sà mhchair, gu dearbh, a ’dùsgadh mac-talla feòrachas air feadh Shasainn.
Ma tha an cuilbheart fosglaidh mar-thà a ’toirt cuireadh don mhothachadh sònraichte agus inntinneach sin de fhionrachadh ann an dòigh introspective a dh’ ionnsaigh caractar Alice, mar a bhios Theo Faber a ’feuchainn ri faighinn a-steach do na motifan seulaichte sin, bidh an cuilbheart a’ gabhail barrachd is barrachd teannachadh.
Cho-dhùin Alicia Berenson agus a suidheachadh mar bhunait sgrùdaidh airson an eòlaiche-inntinn seo solas a thoirt. Neach-ealain cliùiteach le beatha a tha coltach gu à bhaisteach. Gus an cliog sin san eanchainn agus an uairsin còig buillean chun cheann bhon duine aice ... An uairsin an t-sà mhchair.
Theo llega hasta la cárcel en la que Alicia cumple su condena. El acercamiento a la mujer, evidentemente no es nada fácil. Pero Theo tiene sus herramientas para ir atando algún cabo, tirar de algún hilo desde ese silencio como refugio, pero del que todo humano debe salir de vez en cuando como animal en su madriguera. No solo las palabras transmiten información…
Gus an tig Theo gu bhith a ’beachdachadh air a h-uile dad aithneachadh. Leis gu bheil e, an aon neach a tha a ’tighinn faisg, a’ teà rnadh a-steach do tobar psyche Alicia, a ’tòiseachadh le eagal gum bi e cuideachd gun solas ron fhìrinn mu dheireadh eagallach as urrainn feitheamh ris agus a chuireas dragh air a h-uile cà il.
Na Maighdeannan
El término doncella suena tan arcaico como siniestro porque incluso apunta a la visión de la sexualidad femenina como un trofeo. Y porque despierta esa aberrante sensación de la masculinidad como una perversa noción de superioridad. Una superioridad de la que puede desprenderse la aviesa idea de que ellas le pertenecen. Porque sólo él es capaz de guiarlas y convencerlas para que se entreguen en cuerpo y alma…
A sus treinta y seis años, Mariana intenta recuperarse de la pérdida de Sebastián, el gran amor de su vida, ahogado durante unas vacaciones en una isla griega. Ella trabaja en Londres como terapeuta, pero cuando su sobrina Zoe, la única familia que le queda, la llama desde Cambridge para contarle que Tara, su mejor amiga, ha sido brutalmente asesinada cerca de la residencia de estudiantes, decide acudir en su ayuda.
An sin tha e a ’coinneachadh ri Fosca, à rd-ollamh carismatach de Eòlas Clasaigeach. Bidh am proifeasair a ’cumail buidheann sgrùdaidh le à ireamh fìor thaghte de dheisciobail boireann, iad uile brèagha agus bho theaghlaichean mionlach, ris an robh Tara na phà irt: na Maighdeannan. Ann an seòmar-cadail na mnà òig, lorg Mariana cairt-puist le cuid de rannan ann an Greugais chlasaigeach a tha ag iarraidh ìobairt. A dh ’aithghearr nochdaidh cuirp nam Maighdeannan eile air an à rainn le an sùilean air an glaodhadh a-mach agus giuthais na là imh, agus chan e a-mhà in gum feum Mariana a dhol an aghaidh fuasgladh nan eucoirean sin, ach cuideachd taibhsean an à m a dh’ fhalbh.
An fheirg
Las emociones más antagĂłnicas y su fatal encuentro en los polos. Too much love will kill you, como decĂa el bueno de Freddy Mercury. Nada más cierto y nada más conocido por quienes consigue llegar a lo más extremo del amor, allĂ donde la vida duele y desgasta, tan solo de pensar que pueda darse la existencia sin ese otro ser amado. La locura entonces no es otra cosa que la razĂłn, que como dirĂa Heine, ha tomado la firme determinaciĂłn de volverse loca.
Esta es la historia de un asesinato. O quizá esto no sea del todo cierto. En el fondo, es sobre todo una historia de amor. Lana Farrar es una antigua estrella de cine, un icono de la moda admirado durante años. Desde que su marido falleciĂł, vive reclusa en su mansiĂłn de Londres. Cada año invita a sus amigos más Ăntimos a escapar del clima inglĂ©s y pasar la Pascua en su idĂlica isla griega privada, un pequeño islote de lujo azotado por un poderoso viento que los lugareños llaman «la furia».
Cuando la furia deja al grupo atrapado en la isla sin poder salir, las viejas amistades acaban sacando a flote el odio, la envidia y el deseo de venganza reprimidos durante años. Y, de repente, alguien desaparece. Asà se inicia un juego de encerronas y trampas, una batalla de ingenio llena de giros y sorpresas que desemboca en un final inolvidable donde resuenan los ecos del temible The Grove, el célebre hospital psiquiátrico de La paciente silenciosa.