رسما بود داشیل همت که منشا ژانر سیاه شد. و هنوز، ریموند چندلرهمت ، با همت ، نقشی اساسی در انتشار این ژانر به عنوان مشتق از پلیس داشت ، با بدترین پیامدها از نوع جدیدی از ادبیات که تصمیم گرفته بود از داستان و داستان قدرت و دنیای زیرین را آشکار کند.
از آنجا که این ژانر با نفی ادبیات با حروف بزرگ متولد شد ، به عنوان یک زیرشاخه سخت پخته پاره شده است که حتی از طریق نشریات ارزان "پالپ" ، که توسط کلاس های خواندن محبوب استفاده می شود ، ارائه شده است. این همان چیزی است که دارد ... ، امروزه ژانری است که ادبیات را زنده می کند و با انواع ستایش و ستایش در بازار عمومی ادبی ارائه می شود.
به همین دلیل نویسندگان دوست دارند همت یا چندلر آنها به همان اندازه لازم بودند که یکی مانند دیگری برای به دست آوردن یکپارچگی و نشان دادن این که این روند باقی مانده است. حتی از نظر سبک، چندلر به شهرت بیشتری نسبت به همت دست یافت، توانایی او در ترسیم شخصیت های ساخته شده برای همدلی خواننده، کنایه او و لحن خشن تر او با توجه به توطئه های صریح را می توان یک تحول در نظر گرفت، یک شکست خط اول در جنسیت، یک تکامل
حقیقت این است ورود چندلر به ادبیات، پس از 50 سال ، او مجبور بود مرجع نویسنده جدید فیلم سیاه و مشهور همت باشد ، اما چندلر در آن سن بالغ می دانست که چگونه مهر شخصی خود را به این ژانر در همان زمان که مستقیماً در آن شرکت کرد ، بدهد. ترفندی که امروزه امروزه این ژانر را در صدر قرار می دهد.
آنها می گویند که تاریک ترین ژانرها در زمانهای تاریک پیروز می شوند. امروز ما باید در حال گذر از یکی از آن بحران های تمدن خود باشیم ، بازتاب آنچه چندلر و همت در دهه 30 سخت در ایالات متحده متحمل شده اند.
برترین رمان های ریموند چندلر
رویای ابدی
فیلیپ مارلو، شخصیت بزرگ چندلر، در اینجا متولد شد. رمانی در نیمه راه پلیس و سیاه پوست. با حفظ تحقیقات به عنوان انگیزه اصلی طرح، جنبه های پلید دنیای جنایت و پیوندهای آن با قدرت در موضوع چندلر برجسته می شود.
دست در دست مارلو سرسخت ، ما در عالم اموات معمولی مراحل فوق سوء استفاده از این ژانر سفر می کنیم. رمانی با اعتبار فوق العاده ، با آن طراوت ژانر اولیه.
تناقضات و پارادوکسهای جامعه مانند آینه مخدوش داستان ظاهر می شود که در نهایت بسیاری از کارهای معمولی را در مکانهای بلند منعکس می کند. رمان هایی از این دست نیز بیداری جامعه بیهوش را برای وحشتناک ترین بدبختی های آن به ارمغان آورد.
خداحافظی طولانی
دوستی های خطرناک همان چیزی است که آنها می توانند شما را به سوی شکوه یا بدبختی سوق دهند. تری لنوکس یک پسر مرفه ، شناخته شده و خوشبخت ازدواج کرده است (همه در همان سطح واقعیت نشان داده شده توسط مجلات شایعات در جهت ایده آل سازی شخصیت های متمدن جامعه خود)
و با این حال شبی که تری لنوکس مست ظاهر شد و مارلو را با خود کشاند ، همسرش به سرش شلیک شد.
دوستی بین تری و مارلو با آن احساس استانداردهای دوگانه و نقابی که هر دوستی می تواند داشته باشد زیر سوال می رود. اینکه تری همسرش را کشت و به عنوان پوشش به پیاده روی رفت یا برای فراموش کردن هیولایی که می توانست او را تسخیر کند، چیزی است که مارلو باید در میان سایه های حقیقتی که در طول داستان با او روبرو می شود، تشخیص دهد.
بانوی دریاچه
بسیاری از طرفداران چندلر این رمان را بهترین اثر او می دانند. با توجه به زمان صرف شده برای نگارش آن، می توان در نظر گرفت که رابطه کیفیت-زمان می تواند این شناخت را تعیین کند. حقیقت این است که تغییر منظره می توانست دلیل این طولانی شدن زمان نگارش باشد.
دیگر قرار دادن مارلو در میان یک طوفان چشم سیاه که در میان جامعه بالا پیش می رود، نیست. در این مورد مارلو به جهنم های طبقات پایین، واقعی ترین و قابل تشخیص ترین شخصیت های خیابان فرو می رود. زنی بدون به جا گذاشتن سرنخ ناپدید می شود؛ به نظر می رسد محیط طبقه متوسط او راز دلایل ناپدید شدن او را پنهان می کند.
