نویسنده والنسیایی تصویر مکان یاب رافائل چیربس او یکی از موفق ترین نویسندگان صحنه ادبی اسپانیا بود. و این تا حد زیادی به دلیل تمرین ادبی او در واقع گرایی شدید است. داستان نویسی ، مقالات یا مقالات او همیشه بازتاب وفادار آنچه اتفاق افتاده است. نثر او همیشه از دلبستگی و اعتقاد متبلورانه به ساختن وقایع ناقابل در مورد آنچه که زندگی شده است شروع می شود. بدهی فرض شده از همان ابتدا پرز گالدوس که البته گاه به گاه به الهام بخش چیربس تبدیل شد.
اما وقتی چیربس رمانی می نویسد ، البته مانند دیگران داستان پردازی می کند. زیرا واقع گرایی در تضاد با هنر اصیل بیان داستان از این نوع یا آن گونه نیست. مکمل لازم برای رمان های این نویسنده به جهت جنبه انسان دوستانه آثار بزرگ ، به سادگی با تکثیر تمرکز شخصیت های او رخ می دهد.
در عمل و دیالوگ ها ، در توصیفات بیرونی و روان شخصیت اصلی هر صحنه ، ما در نهایت تحت تأثیر یک امپرسیونیست قلم قرار می گیریم که مانند قلم مو حرکت می کند و قادر به انتقال از شخصیت های خود است. ترکیبی قدرتمند از رنگهای متفاوت این در مورد هدایت شورها ، احساسات و لایه های ذهنی اساسی است که واقعیت را به پیچیده ترین و جذاب ترین شکل به دلیل خواننده شکل می دهد.
3 رمان برتر توصیه شده توسط رافائل چیربس
در ساحل
هنگامی که یک مرگ به محض شروع یک رمان فعلی در صحنه ظاهر می شود ، ما بلافاصله به جستجوی پرشور و رمز و رازهای غیرقابل وصف در انتهای یک ذهن جنایتکار یا یک طرح ماکیاولی با پایان شوم می شتابیم.
در اینجا مرگ چیز دیگری است. در حقیقت ، ممکن است اثر معکوس رخ دهد. مرگ می تواند علاقه خود را از دست بدهد. این فقط جسدی است که توسط میلیون ها باکتری از مرداب اولبا مصرف شده است. و باتلاق ممکن است هوشیار بار گذر زمان باشد ، جایی که هر روز اجساد خود را اندکی رها می کنیم. مانوئل ، قهرمان داستان ، هر خواننده ای می شود زیرا روح او همه چیز را جمع آوری می کند ، بهترین ها و بدترین ها. و هر گذار همیشه قابل مدیریت ، قابل درک است.
زیرا هر نوبت ، هر تغییر مسیر ، هر چقدر هم نامنظم باشد ، در نهایت دلایل غیرقابل انکاری را پیدا می کند که ما بین سختی ها ، بدبختی ها ، عشق ها و ناامیدی ها پیروز می شویم. نثر چیربس آن لحن غنایی را که در رمان غیرقابل تصور است به دست می آورد ، تنها در نابغه هایی از اشکال که به آسمان بالا می روند یا در ته تاریک ترین چاه فرو می روند امکان پذیر است. و در این تضادها است که انسان مانند مروارید در وسط داستانی می درخشد که با مرگ در زندگی تاریک باتلاق حرا جامعه ما آغاز می شود.
کوره جنازه
دوگانگی فوق الذکر آثار چیربس دارای ویژگی دیگر دیگری است که در این رمان بسیار لذت بخش است. این درباره خواندن متنی یا خواندن ساده به عنوان داستانی از تجربیات شخصیت های آن است.
این سمفونی همیشه به لطف فضیلت نویسنده ای که می داند چگونه از هر ابزار زبان بهترین نتیجه را در جهت هماهنگی ایده یا قصد نهایی برای انتقال به دست آورد ، خوب به نظر می رسد. اما همه چیز همیشه در دست موسیقیدانان است ... شخصیت های Chirbes دارای زندگی فریبنده ساکنان واقعی ترین زندگی و نزدیک به پوست ما هستند. و این به نظر می رسد یک افزودنی برون زا در خلق رمان باشد. از آنجا که داستانهای بزرگ داستانهایی هستند که قهرمانان آنها با شدت کسی که می داند زنده است عمل می کنند ، کسی که معتقد است سرنوشتی قطعاً می تواند فراتر از آنچه نویسنده وظیفه تعیین می کند ، رقم بخورد.
کرماتوریو به اندازه "در ساحل" رمان خوبی است اما دارای م socialلفه اجتماعی برجسته تری است که شاید در مقطعی مرا از برخی شخصیت هایی که دوست داشتم در داستان پیشرفت کنند ، دور کرد. اما علاقه نویسنده به رخت بربستن بدبختی های اجتماعی همیشه به هر طریقی به میزان کمتر یا بیشتر می انجامد. و در اینجا فقط به سلیقه ها مربوط می شود ... نکته این است که از زمان مرگ ماتیاس ، برادرش روبن به همراه خانواده اش طرح را متمرکز می کند و مجموعه ای از پیامدها را برای بافتن پیچک زندگی و اجتماعی غنی ، تازه و روشن در نظر می گیرد. وقایع نگینی ضخیم و تاریک در اعماق آن
دست خط خوب
درون تاریخی فوق برتر. تمرکز کاملاً به سمت کوچک ، در میان سایه های تکامل اجتماعی است که فقط مانند کیهانی خاموش در اطراف زمین در حال چرخش به دور خورشید همراه است.
در آن سیاره تنها آنا و پسرش هستند ، خاطرات یک مادر و همه توضیحات ، توجیهات ، آرزوهای قدیمی ، شکست ها ، گناه ... زندگی مادر از روح برای استفاد روزهای خاکستری دوران پس از جنگ از روح استفراغ کرد ، در پایان هر دوره پس از جنگ که در آن نظم اخلاقی بار دیگر به عنوان یک دین اولیه برای آیندگان ، برای کل زندگی در یک ازدواج اجتماعی با خشونت روزانه ، تحقیر ، بدرفتاری و حذف هرگونه صدای دیگر برقرار شد.
زیبایی روایی چیربس ، خط مالیخولیایی او ، به آن جنبه همیشه اساسی انسان در تحول آشکارا تکاملی کمک می کند. و به نظر می رسد که تنها راه به اشتراک گذاشتن "انسانیت" در معنادارترین تعریف و دلالت آن ، جذب کلمات عاقلانه ای است که آنا برای افشای سایه ها و چند چشمک نور که جهان به اشتراک می گذارد پیدا می کند.
