1921 - 1976 ... مفرد پاتریک دنیس این یکی از آن نمونه هایی از خالقانی است که برای هنر ، در این مورد از ادبیات قرن بیستم ، بازیابی شده اند. می توان گفت که ما در مورد نویسنده ای خارج از زمان ایده آل خود برای کاملترین شناخت اثر صحبت می کنیم.
زیرا پاتریک به لطف رمان عمه من و من در اواسط دهه 50 به سرعت در دنیای ادبی ظاهر شد. محققان زندگینامه نویسنده می خواهند در استفاده از شخص اول این رمان و در نقش عمه مامه و شخصیت فریبنده او روایتی بیوگرافی را بیابند که در شکنندگی فرو می رود و در جستجوی لنگر ، دقیقاً به آن خاله نجات یافته تبدیل می شود. از زندگی واقعی او
اما اگر خوانندگان در نهایت بیش از آنچه نویسنده پیشنهاد می دهد از خواندن لذت نبرند ، موفقیت درازمدت را تضمین نمی کند. و چنین شد در مورد پاتریک دنیس ، که سوار موج موفقیت های گسترده در طول عمر کوتاه خود نشد ، علیرغم این واقعیت که ادبیات همچنان تا انتها با او همراه بود ، حتی با نام مستعار ویرجینیا روانس ، در حرکتی بیش از حد محتمل. اعتراض به همجنس گرایی او
قلم پاتریک دنیس طنز را به یک حالت دلسردی محدود می رساند یا حداقل با حساسیت خوب کسی که تظاهر به نمایندگی از خالق نمادین نمی کند ، بلکه بیشتر راوی قطعیت های اجتماعی و حیاتی در مورد دنیایی پر از سایه است ، تا در نهایت یک اقدام دیوانه وار ارائه دهد که از خنده می لرزد. رئالیسم طنز با نگاهی به غم انگیز تا در نهایت با لبخند بر لبان ، شعور فریب را ترکیب کند.
3 رمان برتر توصیه شده توسط پاتریک دنیس
من و عمه ام ، همچنین با عنوان خاله مامان
ممکن است قهرمان 11 ساله خود پاتریک دنیس باشد. شخص اول به عنوان صدای روایت همان چیزی است که دارد ، به علاوه بچه را پاتریک نیز می نامند. یا شاید هم نه.
نکته این است که قبل از تصور یک کودک تنها در مقابل جهان ، ظاهر عمه مامه فرض می کند که نفس راحتی می کشد که از آن طنز به شکل همدلانه تری ناشی می شود.
همه کارهایی که عمه مامه انجام می دهد قابل بخشش است ، بزرگترین اسراف های او و خارج از لحن او که باعث ایجاد صحنه های طنز بسیار متنوع می شود ، همیشه با آن وزنه متقابل که می دانیم عمه مامه ، در اعماق وجودش ، نقش خود را بازی می کند ، آماده است اگر مستقیماً به جهان تف کند. ضروری است ، به عنوان پاسخی به جنایاتی که این جهان بی رحم هر روز بر او تحمیل می کند.
ماجراجویی پسر ، پاتریک ، و عمه اش سالها در رابطه ای عجیب و غریب کیشوتیک و کاملاً به روز ادامه دارد و باعث نگرانی و سرشار از طنز می شود.
نبوغ
دنیس در سال 1962 به عنوان یک خبره خوب بیماری بوهمی منتشر کرد این رمان که درهای سینما را به گروتسک ترین واقعیت های آن باز کرد. رمانی که ما را به اتاق پشتی هالیوود پر زرق و برق می برد. داستانی در مورد زندگی تخیلی که در فرش قرمز رژه می روند. نگاهی دقیق به ستاره های نازک که همه می خواستند در آن منعکس شوند.
در این کتاب نبوغ، نویسنده پاتریک دنیس ، با سینمای دهه های 50 و 60 ارتباط نزدیکی دارد ، افسانه فاراندولی را برچیده و زندگی بازیگران ، کارگردانان ، تهیه کنندگان ، فیلمنامه نویسان و سایر پلیدها را ارائه می دهد و آنها را به انبوهی از موجودات چسبیده به روشنایی زودگذر تبدیل می کند. اولین نمایش ها و شکوه برای خندیدن به همه چیز ، هیچ چیز بهتر از شروع از خود نیست.
خود پاتریک دنیس در رمان خود با نام خود و نقش خود به عنوان نویسنده محکوم به یک خلاقیت خلاق نشان داده شده است. کارگردان بزرگ لیاندر استار که برای فرار از زنان و بازرسان مالیاتی به سرزمین های مکزیک گریخت ، او را برای نوشتن فیلمنامه فیلم جدید درخشان خود به خدمت می گیرد.
انگار دن کیشوت و سانچو پانزا باشند ، هر دو شخصیت در طنزی در دنیای سینما حرکت می کنند. با عجیب و غریب بودن و ضعف هایش ، با رذایل و مگالومنی هایش. دنیای افسانه ای درخشان ترین هالیوود شناخته شده در این رمان به زمین می نشیند. اما به نوعی بهتر است. اسطوره سازی به اندازه کافی آسان است.
دانستن واقعیتهای پشت شخصیتهای نمادین که در تصور عامه جایگاه افتخاری دارند ، با سودا کمی موضوع را کاهش می دهد. اگرچه در نهایت ، شناخت بدبختی ها و پست ها ، خندیدن با سر و صدا و جنون آن بازیگران در آن سال ها ، افسانه را افزایش می دهد. این بدون شک چیزی کنجکاو است که بیشتر به نوستالژی گذشته مربوط می شود تا واقعیت خشن روزانه ستارگان روی فرش قرمز.
دور دنیا با خاله مامان
و این بدان معناست که سالهایی که بین عمه مامه ، خواهرزاده اش و دوستان عجیبش زندگی می کردند ، چیزهای زیادی از خود نشان می دهند. دنیا برای این زن بسیار کوچک است که به آنچه می آید پایبند است و نمی تواند بدون جستجوی ماجراجویی جدیدی که در آن احساس زنده بودن می کند ، باقی بماند.
به همراه دو قهرمان اصلی ، ما از مداخلات مرتبط ورا و بسیاری از شخصیت های دیگر نیز لذت می بریم. همه آنها نگاهی به دنیایی می اندازند که توسط درگیری های نیمی از جهان و جنگ جهانی دوم نقض شده است ، اما آنها همیشه بی ضرر بیرون می آیند و به طرز عجیبی ما را متقاعد می کنند که طنز همیشه می تواند به پیروزی برسد.
