فعال اجتماعی و نویسنده. کانادایی مارگارت اتوود جایگزین می شود و دو فعالیت خود را با سطح تعهد یکسانی ترکیب می کند. نویسنده ای که روایت متنوع و همیشه ارزشمندی را پرورش می دهد و در راستای آغاز شاعرانه خود حرکت می کند اما همیشه آوانگارد است ، می تواند با طرح ها و رویکردهای واقع گرایانه هدایت شود تا بلافاصله شگفت زده شود داستانهای معتبر علمی تخیلی.
بیقراری خلاق در مورد هر خالقی چیزهای زیادی می گوید. کار ساده برچسب زدن است ، رکود. اما علاوه بر این که در درازمدت ، ماندن در یک فضای واحد می تواند در مقابل بالاست برچسب ها نتیجه ای معکوس داشته باشد ، روح خلاق خود کوچک می شود ، خود را جا می دهد و در همان داستانی که بارها و بارها گفته می شود ، رکود می کند.
احتمالاً شخصیت او به‌عنوان یک فعال اجتماعی، موقعیت‌یابی راحت خود را از نظر روایت این نویسنده غیرممکن می‌کند، و همیشه باعث تعجب می‌شود و گرایش منتقدان و خوانندگان را به کبوتر‌خوانی دشوارتر می‌کند. با این اوصاف، مثل همیشه، می‌خواهم به سراغ سه رمان پیشنهادی او بپردازم.
3 رمان توصیه شده توسط مارگارت اتوود
سرگذشت ندیمه
یافتن یک طرح علمی تخیلی در نویسنده ای مشهور همیشه هیجان انگیز است. فمینیسم و آینده پژوهی. دیستوپیا و انتقاد اجتماعی.
خلاصه: در داستان خدمتکار ، مارگارت اتوود ، نویسنده کانادایی با دریافت جایزه ادبی 2008 شاهزاده آستوریاس ، جایزه بوکر و دیگر جوایز مهم ادبی ، دیکتاتوری را تصور می کند که زنان عقیم در آن زندگی می کنند.
این واقعیت ، همراه با تداوم طبقات اجتماعی و اولویت مردان ، باعث می شود که زنان بر اساس امکان باروری آنها و به طور خاص ، تسلط طبقه فوقانی حاکم بر جامعه را در نظر بگیرند. داستان زن خدمتکار با موفقیت زیادی به فیلم تبدیل شد و مطمئناً یکی از شناخته شده ترین رمان های او است.
نام مستعار گریس
آیا قتل قابل توجیه است؟... من به رویکردی در وضعیت فعلی متمدن ترین جوامع ما اشاره نمی کنم. این بیشتر به دنبال نوعی حق طبیعی است، هر چند از نظر زمان دور، که بتواند کشتن یک همنوع را توجیه کند. در حال حاضر ما به این واقعیت متوسل می‌شویم که نفرت و انتقام، احساساتی نیستند که منجر به رفتار اخلاقی قابل قبولی شوند، اما در برخی موارد، طبق قوانین اولیه برخی از سازمان‌های اساسی انسانی، باید اینطور می‌شد، اگر فقط با جان خود جبران کنید. شما توانسته اید صدمه ای ایجاد کنید...
درگیری ، همه درگیری ها ، اکنون نهادینه شده است. عدالت قانون را اعمال می کند ، قوانین مربوط به هر مورد. اما عدالت نیز ذهنی است. و کسانی خواهند بود که هرگز نمی بینند هرگونه عدالت مردان به طور جمعی می تواند خسارت وارده را به آنها پرداخت کند. من بر اساس این کتاب اصلی از سال 1996 بحث مجانی نمی کنم.
این بیشتر مربوط به نویسنده بزرگ است مارگارت اتوود، که می دانست چگونه شهادت واقعی را به نماد تعادل ناممکن بین عدالت واقعی و اخلاق تبدیل کند. گریس مارکس در سن 16 سالگی به حبس ابد محکوم شده است. سال 1843 است و دادگستری رسمی در حال حاضر به اندازه کافی مسلح است تا مجازات حبس ابد گریس را پیدا کند. اما او قبلاً عدالت خودش را گرفته بود. اونی که قلبش دیکته کرد
شاید او یک قاتل احشایی است ، بی وجدان ، تحت تأثیر برخی از سایکوپاتی ها قرار گرفته است ... فقط سال ها بعد ، دکتر سیمون جردن در جستجوی پاسخ به گریس نزدیک می شود. دختر می تواند عفو کند. این همان چیزی است که برخی از لوبی های جدید می خواهند برچسب مجازات دائمی را برای دختر بردارند تا بتوانند به او فرصتی دوباره بدهند. همه چیز بستگی به آنچه او می خواهد برقرار کند دارد. چقدر متاسفم. از حضور او در برابر جهان به عنوان یک زن بالغ و دور از شیاطین که می توانند او را تصاحب کنند ...
اما آنچه سیمون جردن شروع به کشف می کند همه چیز را زیر و رو می کند. شاید گریس هرگز نتوانست حقیقت را بگوید. شاید او آن را گفته و آنها نمی خواهند به آن گوش دهند ... حقیقتی نگران کننده با وساطت دکتر سیمون جردن راه خود را باز می کند. و پایه های جامعه با صدای زلزله برای وجدان ها متزلزل خواهد شد.
وصیت نامه
بدون شک مارگارت اتوود این به نمادی توده ای از کینه توز ترین فمینیسم تبدیل شده است. عمدتا به دلیل دیستوپی او در داستان قصه خدمتکار است. و این بدان معناست که چند دهه پس از نگارش این رمان ، معرفی آن در تلویزیون به تأثیر غیر منتظره پژواک تأخیری رسید.
البته، این فرصت او را برای در نظر گرفتن بخش دوم رنگ می کند. و یقیناً نیز پیشنهادهای غیرقابل انکار برای تداوم در دستخط بزرگ تاریخ ساز. مسئله این است که آن را به درستی دریافت کنید و آن انتقاد هکرانه را که قسمت های دوم هرگز خوب نیستند، حفظ کنید. چیزی معمولی تر از چسبیدن نوستالژیک به اثر اصلی با علاقه به نقد خلاصه هر دنباله.
بخش کاملاً روایی ما را بیش از یک دهه پس از داستان اصلی هدایت می کند. جمهوری گیلاد همچنان هنجارها ، رفتارها ، باورها ، وظایف ، تعهدات و حقوق بسیار کمی را برای شهروندان مطیع و بیش از همه شهروندان زن دیکته می کند.
با ترس، سوء استفاده همچنان مجاز است، اگرچه تلاش‌ها برای شورش، به ویژه از سوی زنان، که بسیار بیشتر تحت تأثیر دولت شوم قرار گرفته‌اند، به سمت کاهش اعلام شده گیلیاد در حال افزایش است. آنجا که زنانی هستند که قادر به تشخیص هستند، بین شبکه‌های ترس، قوی‌ترین اراده‌شان می‌تواند امید را در خود جای دهد.
البته ، سه زنی که مثلث منحصر به فرد را تشکیل می دهند و از قشرهای اجتماعی بسیار متفاوتی هستند. از مطلوب ترین ، ممتازترین و مصالحه با رژیم ، تا شورشی ترین و حتی جنگ طلبانه ، آنها تجمع خواهند کرد تا با انواع درگیری ها ، از جمله با خودشان روبرو شوند.
در میان این سه ، لیدیا عمدتاً با نقش دوگانه ای که بین اخلاق حاکم و اخلاق انسانی تر دارد که به کشیدن این راز در مورد آنچه که ممکن است قبل از جلعاد اتفاق بیفتد ، تنها یک خاطره مبهم از بدترین است ، چیزی که همیشه می تواند تبدیل شود ، برجسته است. اخلاق نهایی همه دیستوپیا با رسوب.
سایر کتابهای مارگارت اتوود ...
دانه جادوگر
بهترین چیزی که در مورد مارگارت اتوود وجود دارد این است که ، صرف نظر از این که از نظر ادبی دارای کیفیت ادبی است ، او همیشه شما را در طرح یا شکل غافلگیر می کند. مارگارت با ابتکار در کار خود ، با هر کتاب جدید خود را دوباره اختراع می کند.
En بذر جادوگر ما وارد پوست فلیکس می شویم ، یک داوطلب که به علت بهبود زندانیان از طریق تئاتر اختصاص داده شده است.
هیچ چیز بهتر از شکسپیر و هیچ چیز بهتر از طوفان برای آن دسته از "بازندگان" نیست که کالیبن درون خود را کشف کنند بلکه آریل را نیز کشف کنند. نه کالیبان آنقدر بد بود و نه می توان آریل را در خدمت مطلق خود خوشحال کرد. آنها دو شخصیت متضاد از آثار بزرگ شکسپیر هستند ، یادتان هست؟ یکی از فرزندان جادوگر Sycorax و دیگری نیز توسط همان شخص محکوم شد و سرانجام توسط Prospero برده شد.
فلیکس می خواهد به دنبال ترکیب ، بهترین ترکیب برای آن دسته از زندانیان باشد که به دنبال ایجاد تعادل در انسانیت خود باشند ، بدون اینکه دست از شورش خود به عنوان یک غریزه دفاعی بردارند ، به عنوان نیاز به تغییر.
اقدامات ما ، اقدامات کسانی که با استخوان هایشان در زندان به پایان رسید همیشه می تواند منجر به گناه و محکومیت شود. و همیشه محرومیت از آزادی یا شدیدترین احکام در بندهای زندان یافت نمی شود ...
آماده سازی نمایشنامه ای که توسط زندانیان اجرا می شود ، و فلیکس برای آن تلاش می کند ، همچنین تمرین این است که مترجمان آنها چه هستند و چه چیزی پشت سر گذاشته اند ، فرصت ها ، انتقام و وجدان.
زندگی یک تناقض ، تناقض است. وقتی می توانید جهان را بخورید هیچ ایده ای ندارید که از کجا شروع کنید ، وقتی می توانید ، ما بی اشتها آور هستیم. ما سرانجام خود را در ماتریالیسم توخالی مصرف می کنیم. اکنون و در زمان شکسپیر ...
اما زندانیان پروفسور فلیکس می خواهند درسی را که خود آموزش می دهند بیاموزند. کشف وجود ، در مجمع داخلی ، در نبرد بین خوب و بد تنها می تواند به آرامش درونی منجر شود.
اما هیچ کس آزاد نیست که به خونین ترین حالت انتقام بازگردد ، حتی خود پروفسور فلیکس ...
قاتل کور
داستانی در درون یک داستان. حوادث وحشتناکی که از روایت اصلی برمی خیزد ، نوعی درون نگری را برای شخصیت های جدید به وجود می آورد. در اطراف لورا بدشانس با نزدیکترین افراد او آشنا می شویم. داستانهایی که به هم نزدیک می شوند اما در سرنوشت یکسانی شرکت نمی کنند ، بنابراین با هم بافته شده اند.
تجربیات مشترک نیازی به تعریف دو فرد متفاوت ندارند. در حال حاضر مشخص است که بهشت کسی می تواند جهنم شخص دیگری باشد. در حالی که ما در رویکرد صمیمی پیش می رویم ، وارد کانادای خود نویسنده می شویم ، کشوری که در دوره بین جنگ چندان تحت تأثیر قرار نگرفت.
خلاصه: مدت کوتاهی پس از پایان جنگ جهانی دوم ، یک ماشین از روی پل سقوط می کند و زن جوانی به نام لورا درگذشت. علیرغم این واقعیت که این حادثه غم انگیز با توجه به اهمیت نام خانوادگی متوفی به عنوان یک تصادف رانندگی به افکار عمومی فروخته می شود ، به احتمال زیاد این یک خودکشی است.
مدتی بعد، خواهرش آیریس، دوران کودکی‌شان را در کانادای متشنج بین جنگ‌ها به یاد می‌آورد و تاریخ سلسله ثروتمندی را که به آن تعلق دارند، بازسازی می‌کند که با قسمت‌های تاریک و تاریک مشخص شده است. در رمان مارگارت اتوود رمان دیگری نوشته یکی از قهرمانان داستان وجود دارد که به نوبه خود حاوی روایت دیگری است.
