وقتی یک کتاب داستان با آن انجام می شود جایزه پولیتزر برای آثار داستانی (عادی است که به رمان اعطا می شود)، بدون شک به این دلیل است که این یک جلد استثنایی است که در سال مربوطه تعداد زیادی از نویسندگان را که در حسرت دریافت جایزه برای رمان های خوش کارشان هستند بیرون می کند.
این همان اتفاقی است که افتاد جومپا لاهیری در سال 2000. در سی و سه سالگی، این زن جوان، پارادایم چندفرهنگی، آموزش دیده ادبیات و سرشار از تجربیات از اینجا و آنجا، با کتاب داستان خود که در ابتدا نام داشت، به یکی از بزرگترین موفقیت ها در ادبیات آمریکا دست یافت. مترجم احساسات.»
از آن زمان لاهیری به این معنا نیست که از کتابخانه بسیار گسترده ای استفاده کرده است ، اما همچنان به انتشار کتابهای داستانی بزرگی می پردازد که مورد حمایت منتقدان و برخی از خوانندگان مشتاق آن نقطه بین عجیب و غریب و پرورش دهنده یک راوی متمرکز بر دیدگاه وی از کتاب است. جهان به عنوان یک مهاجر ابدی از ریشه های هندی آن که او در هر یک از کتابهای خود برای کل جهان حفظ کرده است ...
3 کتاب برتر توصیه شده توسط جمپا لاهیری
مترجم درد
کنجکاوی برای شناخت بیش از حد این کتاب داستان به زودی برآورده می شود. شما بلافاصله از پاراگراف اول به طور اجتناب ناپذیری از طریق صفحات آن هدایت می شوید. و این نسخه اخیر دعوتی اجتناب ناپذیر برای نزدیک شدن به این راوی مهاجرت است که میلیون ها خواننده را در ابتدا در ایالات متحده و بعد در سایر نقاط جهان تسخیر کرد.
این کتاب از نه داستان تشکیل شده است که به هر حال به یک روایت متمرکز خدمت می کند. همان احساس ریشه کن شدن ، که از همه کسانی که با اراده خود یا تحمیل شرایط بیرون آمده اند نشأت می گیرد ، می تواند ناشی از تنهایی باشد ، و برای این ما مجبور نیستیم آنقدر کیلومتر از آن مکانی که توسط حافظه ما به عنوان خانه شناخته شده است ، سفر کرده باشیم. به
مهمترین بخش کتاب یک جریان جادویی است که در نهایت آن شخصیتهای کشورهای دور را به خود خواننده تبدیل می کند ، منشأ آنها هرچه باشد. درون نگری انسان در مواقع نامساعد ، با همان قصد درمان شكست مرتبط است.
و اگرچه کتاب به تفصیل در مورد تفاوت بین برخی فرهنگها و فرهنگهای دیگر می پردازد ، اما ایده خارجی به عنوان ریشه ای کاملاً معنایی از عجیب ریشه شناسی ، به خواننده ای نزدیک می شود که متوجه می شود ، برای خود بیگانه و نیازمند انسانیت در همسایه
نام خوب
اولین رمان جامپا دارای این انگ بود ، این پیش داوری در مورد ظرفیت روایی نویسنده ای که نویسنده ای از او تنها یک کتاب داستان آنقدر قدرتمند شناخته شده بود که بتواند پولیتزر را در دست بگیرد.
اما حقیقت این است که در این رمان ، جامپا بار دیگر با استدلالی که ظاهراً به عنوان چند فرهنگی ، منحصر به فرد ، ادغام از فرهنگ بنگالی تا آمریکا ، اما به هر فرآیند ناهمگونی اجتماعی دیگر کشیده شده بود ، غافلگیر شد.
با جنبه ای از روایت نسلی که از طریق ترکیب داستان نیز باعث خنثی سازی داستان شد ، ما با خانواده گانگولی آشنا می شویم ، برخی از والدین به اصل خود احترام می گذارند و برخی از بچه ها گوگول و سونیا که در سرزمین آن مرد زندگی نمی کنند ، شبیه ترین آنها به یک محله یهودی نشین که در آن می توانید بسته به انتخاب خود بسته شوید ...
سرزمین غیرمعمول
یکی از بزرگترین دستاوردهای جمپا حرکت او از خاص به جهانی است. پیروزی قاطع یک راوی متخصص در گفتن داستان شخصیت هایی که از خیال بازسازی شده از نسب هندو گرفته شده اند ، به هیچ وجه قابل درک نیست.
موفقیت بی رحمانه این کتاب در سراسر ایالات متحده برای سالیان متمادی بر اساس هماهنگی روح است که اگرچه آنها تجربیات و جهان ذهنی خود را بر اساس اعتقادات خود می نویسند ، اما در نهایت تنها ایده فرد فوق را ترسیم می کنند. هر چیز دیگر.
در این کتاب ما شخصیت های بدون برچسب را می بینیم که از ارائه خود به عنوان مهاجران محروم شده اند. و خواننده به سادگی از کشف این که چندفرهنگی یک مشکل نیست ، بلکه شاید راه حلی برای داشتن دیدگاه های بیشتر برای دستیابی به دنیایی است که هرگز نمی توان از یک ایده واحد به آن برخورد کرد بدون برخورد با ناامیدکننده ترین کمبودها.
دیگر کتاب های توصیه شده جومپا لاهیری
دفترچه نرینا
مواجهه با شخصیت‌ها، مطمئناً، بزرگترین صمیمیت عمل نویسندگی است. آشکار ساختن آن دستی به خواننده می‌دهد تا در آن خلوت عجیبی که در آن آدم‌ها جستجو می‌شوند و فضاها ساخته می‌شوند، همراهی کنند. اتفاقی که در این داستان متال ادبیات و زندگی می افتد.
نویسنده در پایین کشوی میز خانه اش در رم، اشیایی را می یابد که توسط صاحبان قبلی فراموش شده است: تمبرهای پستی، فرهنگ لغت یونانی-ایتالیایی، دکمه ها، کارت پستال هایی که هرگز ارسال نشده اند، عکس سه زن ایستاده در مقابل یک پنجره و یک دفترچه فوشیا که روی جلد آن با دست نوشته «نرینا» نوشته شده است.
اون زن بدون نام کیه؟ نرینا مانند یک شاعر کلاسیک یا قرون وسطایی، یا یک هنرمند مرموز دوره رنسانس، از تاریخ و جغرافیا می گریزد. بی وطن، چند زبانی، تحصیلکرده، اشعاری در مورد زندگی خود بین رم، لندن، کلکته و بوستون، ارتباطش با دریا، رابطه اش با خانواده و با کلمات می سرود و جومپا لاهیری در دفتر اشعار استثنایی و روزمره اش به هویتی نگاه می کند. .
بین او و نرینا، که تمام وجودش به ابیات و سرنخ های بسیار کمی سپرده شده است، همان رابطه ای وجود دارد که برخی از شاعران مدرن را با دوتایی های خود پیوند می دهد، که گاه وانمود می کنند نویسنده دیگری هستند، درباره اشعاری اظهار نظر می کنند که وانمود می کنند ننوشته اند. یا، اغلب، به نظر می رسد که آنها خوانندگان ساده هستند. نویسنده خواننده می شود و حتی از مداخله سوم شخص مرموز استفاده می کند: محققی که به او کمک می کند تا آن دسته از مصرع ها و زندگی هایی را که مال او نیست، اما می تواند مال ما باشد، سازماندهی کند و از طریق یادداشت های او، کتاب دومی را ببافد. که مانند نرگس در اسطوره، خود را در بازتاب خود نمی شناسد.
داستان های رومی
هر خانه ای در انواع مختلف آن ضروری ترین هسته را تشکیل می دهد. و اینجاست که ساختار اولیه اجتماعی و همچنین معنوی جهان ما شکل می گیرد. نوعی برزخ که در آن همه منتظر لحظه خود هستند تا دوباره به آنجا بروند و در جستجوی درخشش شکوه خود باشند. شناخت این شخصیت ها به معنای مشاهده آنها از درونی است که در آن همه چیز تولید می شود.
خانواده ای از تعطیلات خود در یک خانه روستایی رومی لذت می برند، در حالی که دختر مراقبان - زن و شوهری با اهانت باستانی - به کارهای خانه رسیدگی می کند و با احتیاط او را تماشا می کند. با این حال، دیدار شاد دو دوست، تفاوت‌های آشتی ناپذیری را نشان می‌دهد. یک نویسنده بالغ، شیفته زنی می شود که فقط در مهمانی های دوست مشترکش ملاقات می کند. خانواده ای که توسط همسایگان خود مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، مجبور می شوند خانه خود را ترک کنند. زن و شوهری به دنبال آرامش در رم هستند تا تراژدی شخصی خود را فراموش کنند.
نویسنده کتاب The Interpreter of Pain و Unaccustomed Land با این «داستان هایی که در حالت لطف نوشته شده اند» (Roberto Carnero، Avvenire) به ژانری که او را در جهان شهرت بخشید، بازمی گردد. داستان به داستان، جومپا لاهیری با کتابی خیره کننده درباره عشق، ریشه کن کردن، تنهایی و ریتم های طبیعی شهری که همه را به یک اندازه استقبال می کند، ما را شگفت زده می کند و به هیجان می آورد.
