ایده آلیسم متعهد به انسان، که سارتر در آن مشارکت داشت، همیشه به سمت چپ، به سمت اجتماعی، به سمت حمایت گرایی دولتی گرایش دارد. تا حدی در پاسخ به شهروندان و همچنین در مواجهه با افراط و تفریط در بازاری که رها از هرگونه پیوند، همیشه دسترسی به ثروت را محدود می کند. اگر بازار به همه چیز اجازه می داد، در نهایت خودش را می بلعد، این از روند فعلی مشخص است.
نکته این است که کمونیسم از نظر تاریخی به عنوان یک راه حل مداخله گرایانه دولت، هرگز آن توسعه ایده آلی را که به دنبال آن بود، پیدا نکرد، کاملا برعکس. با این حال، سارتر یکی از آن ایده آلیست های ضروری بود. زیرا اگزیستانسیالیسم او بر اساس یک بیگانگی ناشی از جاه طلبی های لجام گسیخته جهان است که به سوی سرمایه داری لجام گسیخته ای که اکنون در آن ساکن هستیم پیش می رود. و سپس آرزوی مدینه فاضله تنها راه حل بود و مطمئناً هست.
آرمان گرا بودن به این معنا و اگزیستانسیالیست خارج از اعتقاد فلسفی ، او را به این سمت سوق داد ژان پل سارتر (با هر کسی که همسرش بود سیمون دوبویربه ادبیاتی تقریباً سرنوشت‌ساز به‌عنوان وظیفه‌ای آگاهی‌بخش و به انواع دیگر پیشنهادهای روایی مانند مقاله. به هر طریقی، نوشتن برای سعی در جبران فرسودگی ناشی از مبارزه با غول‌ها با انرژی، شجاعت و سرزندگی داشت. اگزیستانسیالیسم در جنبه کاملاً ادبی و تعهد و اعتراض در هر حوزه دیگری از نوشتار، بین امر اجتماعی و فلسفی.
بودن و نیستی احتمالاً همین است با لحن فلسفی درخشان تر، با داستانی اجتماعی کار کنید اروپا پس از جنگ جهانی دوم ویران شد. کتابی ضروری از سارتر نابغه که متفکران و همچنین نویسندگان را تغذیه کرد. راهی برای انتقال جهان (یا آنچه از آن باقی مانده است) که به عنوان یک مطالعه انسان شناختی عمل کرد، اما منبعی برای داستان صمیمی بسیاری از داستان های درونی بازندگان جنگ (یعنی همه) شد. از آنها).
3 رمان برتر پیشنهادی ژان پل سارتر
حالت تهوع
با برداشتن یک رمان از این عنوان ، در حال حاضر یک بیماری ناخوشایند پیش بینی می شود ، که باعث ایجاد افسردگی در درون بدن می شود. وجود ، بودن ، ما چیستیم؟ اینها س questionsالاتی نیستند که در یک شب روشن و شگفت انگیز به سمت ستاره ها پرتاب می شوند.
این س inال به درون می رود ، به سوی آنچه ما خودمان می توانیم در آسمان تاریک روح جستجو کنیم. آنتوان روکتین ، قهرمان این رمان نمی داند که این س questionال نهفته را در خود جای داده است ، و مجبور می شود با س questionsالات سنگین خود را بیان کند. آنتوان به زندگی خود ادامه می دهد ، او به عنوان نویسنده و پژوهشگر در نوسانات خود است. حالت تهوع آن لحظه بحرانی است که در آن این س arال مطرح می شود که آیا ما اساساً چیزی فراتر از روال و تمایلات خود هستیم.
نویسنده آنتوان سپس آنتوان فیلسوفی می شود که به دنبال پاسخ است و احساس محدودیت اما بی نهایت ، مالیخولیا و نیاز به خوشبختی را دارد.
استفراغ را می توان قبل از سرگیجه زندگی کنترل کرد ، اما آثار آن همیشه باقی می ماند ... این اولین رمان او بود ، اما در سی سالگی ، فهمیده شد که بلوغ موضوعی ، فیلسوف در حال رشد بود ، افسردگی اجتماعی نیز افزایش یافت ، وجود به نظر می رسید به سادگی عذاب طعم خاصی نیچه از این قرائت به دست می آید.
سه گانه راه های آزادی
به نظر من ، چند واحد از یک جلد ادبی به اندازه مورد این سه گانه به یکدیگر نیاز دارند. جهان از ترس نابودی کامل خود حرکت کرد.
بمب های اتمی راه را پیش از این هموار کرده بودند. هوس جنگ با آخرین آرمان بقای گونه مخفی شد.
جنگ سرد خدمت شد. آن وقت چه آزادی می تواند وجود داشته باشد؟ «آخرین فرصت»، «تعویق» و «مرگ در روح» وظیفه بازگرداندن جوهر به فردی است که سال‌ها در معرض ترس قرار گرفته است. در آن سال‌ها، آزادی چیزی منحصر به فرد به نظر می‌رسید، فقط برای محبوب‌ترین افراد.
اگزیستانسیالیسم و خوشبختی، مفاهیمی عملاً متضاد که در این اثر فضایی از همدلی (نه همزیستی) پیدا می کند.
پشت درهای بسته
اگزیستانسیالیسم بدون تجسم ایده های باستانی خدا و شیطان چگونه خواهد بود. موضوعی که سارتر در کتاب های دیگر نیز به آن پرداخته است.
در مورد این نمایشنامه، سه شخصیت محکوم به جهنم را دنبال می کنیم. گاهی سارتر جهنم را خود زمین می بیند. دنیایی که در آن نمی توانیم تمام حقیقت را بشناسیم، پر از سایه ها و محدودیت های عقل، مانند بدترین جهنم جلوه می کند. این پیشنهاد، به لطف دیالوگ خود تئاتر، سنگین ترین ایده ها را در مورد آینده و سرنوشت نهایی ما بسیار سبک می کند.
اگزیستانسیالیسم سرگرم کننده با طعم فوق العاده و غم انگیز ... اثری بسیار کامل. خواندن تئاتر همیشه می تواند خوب باشد ، به ویژه در موارد نویسندگان بسیار متعالی مانند سارتر. برای شروع نابغه توصیه می شود.
