تجارت صنفی یا نویسنده ناهمگن مطمئناً از همه معمولی تر است. کشف اینکه می خواهید چیزی را بگویید و کم و بیش می دانید چگونه آن را بیان کنید معتبرترین راه برای نویسنده شدن است. همه چیز دیگر به نظر من صادقانه بی ربط است. به تازگی می بینم که نوعی "مدرسه نویسندگی" در حال تکثیر است ، همانطور که پدربزرگم می گوید: عوضی ، نه بیشتر.
همه اینها ، اگرچه چندان مرتبط نیستند ، ناشی از این واقعیت است که یکی از بزرگترین افراد ایتالو کالوینو این کلمه ای را که نویسنده انجام می دهد تأیید می کند ، اما خودش را می سازد. هیچ چیز خودآموزتر از شروع نوشتن فقط به خاطر آن نیست. اگر به دنبال منابع یا ایده ها هستید ، اگر به حمایت یا تقویت نیاز دارید ، خود را وقف کار دیگری کنید.
بله درست گفتم ایتالو کالوینو ، یکی از بزرگان ، وقتی در رشته مهندسی تحصیل می کرد ، هرگز به فکر نویسندگی نمی افتاد، مثل پدرش تنها چندی بعد ، پس از جنگ جهانی دوم ، وی همزمان با علاقه به ادبیات جایی را به عنوان روزنامه نگار بداهه پیدا کرد.
دو کالوینو وجود دارد ، حتی سه یا حتی چهار (من مخصوصاً دومی را می گیرم). در ابتدا او می خواست آن واقعیت خشن جنگ و پس از جنگ را منعکس کند. چیزی عادی در پرتو واقعیت وحشتناک. اما سالها بعد او موفق ترین مسیر خود را پیدا کرد: فانتزی ، تمثیلی ، افسانه ای ...
تا اینکه او نیز کمی از آن روند خارق العاده خسته شد و به سوررئالیسم ختم شد. بازگشت به مقاله و امر اجتماعی به عنوان یک پدیده مطالعه ، سالهای ادبی او را قبل از سکته مغزی که در 1985 به او خاتمه داد ، بست.
3 رمان توصیه شده توسط ایتالو کالوینو
شوالیه موجود
ما می توانیم آن داستان اندرسن را در مورد لباس های جدید امپراتور تصور کنیم. هیچ کس نتوانست به پادشاه خود اعتراف کند که خیاط او را برهنه رها کرده است ، تا زمانی که کودک آشکار شود ... گاهی اوقات می توان فریب را ادامه داد ، هیچ چیز بهتر از افسانه ای خنده دار و درخشان برای باز کردن چشمان ما نیست ...
خلاصه: Agilulfo Emo Bertrandino از Guildivernos and the other of Corbentraz and Sura ، شوالیه Selimpia Citerior و Fez ، همانطور که گفته شد ، شوالیه دربار شارلمانی ، شجاع ترین ، سازگار ، منظم ، قانونی ... اما آه ! …. وجود ندارد ، نیست. داخل زره او هیچ چیز وجود ندارد ، هیچ کس وجود ندارد.
او تلاش می کند؛ سعی می کند "باشد" ... اما ... هیچ چیز ... نمی تواند از آن "عدم" به درجه ای دیگر منتقل شود ... و همراه با مجرم که همه وجود است ، کل وجود ، همه آنها مردم هستند در یکی ، و شوالیه که یک زن است ، و نیروهای شارلمانی ... نبرد جهانی را پس از نبرد ادامه می دهند.
بارون بیدادگر
کوزیمو یک شخصیت منحصر به فرد است که به شدت تصمیم می گیرد بعد از عصبانیت کودکانه هرگز از درخت پایین نیاید. ساختن یک داستان از آنجا ممکن است دشوار به نظر برسد ، با شانس کمی برای موفقیت ... شما آن را به کالوینو بسپارید ، او در این باره فکر کرده است ، زیرا او در نهایت یک فانتزی افسانه ای را به ما ارائه می دهد ، نوعی که اثری از خود به جا می گذارد و اخلاقی ...
خلاصه: هنگامی که او 12 ساله بود ، کوزیمو پیوواسکو ، بارون راندو ، به نشانه عصیان علیه استبداد خانوادگی ، بر روی درخت بلوط در باغ خانه پدری خود بالا رفت. در همان روز ، 15 ژوئن 1767 ، او با دختر مارکی انداریویا ملاقات کرد و قصد خود را مبنی بر پایین آمدن هرگز از درختان اعلام کرد.
از آن زمان و تا پایان عمر ، کوزیمو به رشته ای که خود را تحمیل کرده است وفادار می ماند. اکشن فوق العاده در اواخر قرن هفدهم و در سپیده دم نوزدهم رخ می دهد.
کوزیمو هم در انقلاب فرانسه و هم در حملات ناپلئون شرکت می کند ، اما بدون آنکه آن فاصله لازم را که به او اجازه می دهد همزمان در داخل و خارج از اشیاء باشد ، کنار بگذارد.
نصف ویسکونت
افسانه همان چیزی است که دارد ، به ما نشان می دهد که انسان غیرممکن ساخته شده است ، به جلال بیشتر غیرممکن. و معلوم می شود که وقتی ناممکن ها تحقق می یابد ، در نهایت توجه بیشتری به آن از بیگانگی می کنیم.
و در آن نقطه است که با شگفتی و بی توجهی به سایر شرایط واقعیت ، می توانیم شفاف ترین نتیجه گیری را انجام دهیم. درود بر افسانه ها و توانایی آنها در پاکسازی ذهن ما از تعصبات و پیش داوری ها.
خلاصه: Demed Viscount اولین حمله ایتالو کالوینو به سمت افسانه و فوق العاده است. کالوینو داستان ویسکانت ترالبا را روایت می کند ، که با شلیک توپ ترکان به دو قسمت تقسیم شد و دو نیمه آن به طور جداگانه به زندگی خود ادامه دادند. Medardo de Terralba که نمادی از وضعیت تقسیم شده انسان است ، برای قدم زدن در سرزمین های خود بیرون می رود.
با گذشتن ، گلابی هایی که از درختان آویزان شده اند به نظر می رسد که همه از وسط نصف شده اند. نصف بد ویسکونت برای زنی که عاشق او شده است می گوید: "هر برخورد دو موجود در جهان در حال پاره شدن است."
اما آیا قطعی است که آن نیمه بد است؟ این افسانه باشکوه جستجوی انسان را به طور کامل افزایش می دهد ، که معمولاً از چیزی بیشتر از مجموع نیمه های آن ساخته شده است. در این جلد من سه داستان را که در دهه های پنجاه تا شصت نوشتم و در این واقعیت که آنها غیرقابل قبول هستند و در زمان های دور و در کشورهای خیالی رخ می دهند ، مشترک دارم.
با توجه به این ویژگیهای مشترک و علیرغم سایر ویژگیهای غیر همگن ، تصور می شود که آنها چیزی را که معمولاً "چرخه" نامیده می شود ، تشکیل می دهند (یعنی چرخه بسته) (یعنی به پایان رسید ، زیرا قصد نوشتن دیگران را ندارم).
این فرصت خوبی است که در اختیار من قرار می گیرد تا آنها را دوباره بخوانم و به س questionsالاتی پاسخ دهم که تا به حال هر بار که از خود پرسیده بودم از آنها گریزان بودم: چرا این داستانها را نوشته ام؟ منظورت چیه؟ راستی من چی گفتم؟ معنای این نوع روایت در زمینه ادبیات جاری چیست؟
