در نهایت، اومانیست بودن به معنای اشاره به آن حد وسط است، آن ولرمی که نصف النهار اندیشه را تعیین می کند که از آن می توان هر نوع ترکیب آشتی جویانه را استخراج کرد. و نه پیش از این و نه اکنون نقاط میانی به خوبی توسط گروهی که مشتاق رادیکالیسم هستند، برای مواضع متضاد که در آن می توانند از درگیری و رقابت جنون آمیز برای کسب نوعی خرد یا مجوز بر همسایه لذت ببرند، دیده نمی شوند. از اینکه چه کسی بهتر از باغ خود مراقبت می کند تا کدام کشور بهتر است…
اراسموس روتردام تا آنجا که به رکن تفکر انتقادی مربوط می شود، مکان یابی در فاصله یکسانی را در اولویت قرار داد. زیرا ما اصرار داریم که انسان‌گرا بودن به این معناست که خود را در وسط قرار دهید تا بهترین‌هایی را که می‌توانید از این یا قطب دیگر بیرون بیاورید مشاهده و تحلیل کنید. اراسموس پیر خوب تنها از این طریق می‌توانست تلاش کند تا پایه‌های اخلاقی و اجتماعی را علیه کلیسای خود و همچنین سایر طبقات اجتماعی به حرکت درآورد. اما او نه تنها گفتار و کار خود را در برابر مؤسسات غیر منقول، بلکه در برابر مرتجعین هر برش و شرایطی مطرح کرد.
من می توانم مخالف اشاره به وضعیت او به عنوان یک مسیحی مذهبی استدلال کنم. اما سپس با این ایده رادیکال شروع می کنیم که یک انسان گرا باید گوشه نشین شود و از همه چیز دور باشد. و نکته این است که یک انسان گرا به دلیل اشتیاق به دانش، آن کنجکاوی که ما را به نزدیک شدن به مکان های جدید سوق می دهد، انسان گرا نیز هست. به عنوان یک روحانی، اراسموس روتردامی سفر کرد و افکار جدیدی آموخت، و هرگز از انتقاد از آنچه که برای یک نهاد روحانی که قادر به شرورترین تضادها می‌دانست نامناسب می‌پنداشت.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط اراسموس روتردام
ستایش جنون
تنها اومانیسمی که به بهترین وجه درک شده است، همانی که توسط این متفکر بزرگ پرورش داده شده است، به ما امکان می دهد که هوی و هوس ها و میانبرهای عقل را در مواجهه با هر آینده انسانی رمزگشایی کنیم. یک کلاسیک دائمی
La ستایش حماقت این مشهورترین اثر فیلسوف اراسموس روتردامی است. این مقاله اولین بار در سال 1511 چاپ شد و یکی از تأثیرگذارترین مقالات در مورد فرهنگ غرب و همچنین یکی از کاتالیزورهای اصلاحات پروتستانی قرن شانزدهم به رهبری مارتین لوتر است. اراسموس با لحنی پرزرق و برق و کنایه آمیز و زمختی زیرکانه و آزاردهنده، صدای خود حماقت را می دهد تا این اوست که از سودمندی آن دفاع می کند و به نوبه خود از کاربردهای عقل انتقاد می کند.
شاعر و مقاله‌نویس ادواردو گیل برا در این صفحات ترجمه‌ای کاملاً جدید و تپنده‌ای از این اثر برجسته اندیشه غربی ارائه می‌کند. از طریق آن و مقدمه درخشانی که قبل از آن وجود دارد، او بازخوانی یک کلاسیک را پیشنهاد می کند که قرن به قرن پایان ناپذیر است.
ضرب المثل قدرت و جنگ
اراسموس روتردامی (1467/69-1536) به منظور استفاده از آنها در کلاس های بلاغت خود، ضرب المثل های یونانی- لاتین را جمع آوری کرد و برای کسب درآمد، در سال 1500 مجموعه ای از 838 شرح مختصر به نام Adagiorum collectanea را منتشر کرد. در سال 1508 این مجموعه به Adagiorum chiliades ("هزاران ضرب المثل") تغییر نام داد و پس از 4.151 بار چاپ مجدد، شامل XNUMX ضرب المثل همراه با تفسیرهای تاریخی-فلسفی در هنگام مرگ او شد.
این جلد که توسط رامون پویگ د لا بلاکاسا تهیه شده است، Prolegomena - نظریه ADAGIO، مقدمه نویسنده بر اثر - و تحت عنوان ADAGIOS DEL PODER Y DE LA GUERRA، هفت مورد از آنها را ارائه می دهد که او به آنها اهمیت سیاسی و اجتماعی بیشتری داده است. به خاطر عمق و بینشی که با آن قدرت پادشاهان و پیشوایان و همچنین خشونت ها و جنگ های قرن شانزدهم را توصیف می کند و آنها را مورد انتقاد قرار می دهد. اراسموس هنوز ما را به چالش می کشد، نه به این دلیل که او "فعالی" است، بلکه به این دلیل که مشکلات ما "قدیمی" هستند، زیرا انحرافات قدرت سیاسی و مذهبی، جنگ و کسانی که باعث آنها می شوند متاسفانه هنوز وجود دارند.
اراسموس روتردام، پیروزی و تراژدی یک انسان گرا
آخرین کتاب اراسموس روتردامی که نویسندگی او نیست. کاری است از اشتفان تسوایگ جایی که زندگی، کار و پیامدهای عزم او بر اندیشه به عنوان زیربنای اخلاق برای تمدن ما...
استفان تسوایگ از اراسموس روتردامی اومانیست بزرگ به عنوان اولین «اروپایی آگاه» یاد کرد. برای او، اراسموس "معلم محترم" بود، که او نه تنها از نظر روحی، بلکه بیش از هر چیز در رد هر نوع خشونت با او متحد بود. این «شکل شخصی که نه در قلمرو ملموس موفقیت، بلکه فقط از لحاظ اخلاقی درست است» تسوایگ را مجذوب خود کرد. قوت روحیه و دشواری در تصمیم گیری برای اقدام، «پیروزی و تراژدی» اراسموس را تشکیل می دهد. استفان تسوایگ با بیوگرافی خود تلاش می کند که اراسموس به معنای زندگی او پاسخ دهد: عدالت. او می داند که «روح آزاد و مستقل که به خود اجازه نمی دهد به هیچ عقیده ای مقید شود و از جانبداری پرهیز می کند، هیچ کشوری روی زمین ندارد».
