اگر یک وجود دارد جایزه نوبل ادبیات که مرا مجذوب می کند یعنی دوریس لسینگبه نوشتن علمی تخیلی با فراوانی خاصی (که مستلزم بسته شدن است مجموعه کامل CiFi مانند Canopus in Argos) ، این همیشه برای جایزه نوبل ادبیات یک اصل مهم نیست که تمایل به تحقیر این و سایر ژانرها دارد. بنابراین باید قدر این نویسنده انگلیسی الاصل ایرانی را مضاعف دانست.
اگرچه ، با توجه به سطح جهانی آثار او (حدود 50 کتاب) ، داستان های علمی تخیلی از نظر نشان دادن ظرفیت روایی بزرگ ، نقش حدیثی و کمتر حکایتی را بر عهده می گیرد.
رایج ترین موضوعات از دوریس لسینگ به واقع گرایی انتقادی می پردازد در عین حال بین یک ناامیدی قابل توجه سازنده و امیدوار کننده است. مجموعه ای از قرائت ها که به عنوان نوعی اخلاق باقی می مانند که سعی می کند ما را از خوب بر بد متقاعد کند.
دوریس در مورد سناریوهای بسیار متفاوتی نوشت که به خاطر روحیه مسافرت در زندگی با آنها برخورد کرد. از سرخوردگی سیاسی وی در مورد رویکردهای کمونیستی پیشنهاد گر و ناتوانی او در تحقق بحران های بشردوستانه در آفریقا.
نویسنده ای که از رمان ، یک مثال واضح از یک اومانیسم قریب به اتفاق ، و همچنین یک وقایع نگاری بی نظیر از زمان مورد نیاز برای زندگی به جا گذاشت.
3 رمان برتر دوریس لسینگ
کانوپوس در آرگوس
من همانطور که هستم ، طرفدار ژانر علمی تخیلی ، خودم را ملزم می دانم که این سری رمان ها را در رتبه اول رتبه بندی قرار دهم.
با این ویژگی که این اثر ، از دست شخصی به عنوان دوریس ، از یک داستان علمی تخیلی ساده به عنوان یک ژانر سرگرمی فراتر می رود و به یک رویکرد جامعه شناسی تبدیل می شود.
ما به زمان نامعلومی در آینده سفر می کنیم. Canopus یک تمدن بیگانه است که زمین ما را به خوبی می شناسد ، از ساکنان دیگر نقاط کیهان ، و در هر یک از پنج رمان که مجموعه را تشکیل می دهند ، تاریخ مخفی سیاره ما شرح داده شده است که به لطف آن می توانیم دست به گریبان باشیم. ، افزایش ... یک لذت واقعی به یک ماجراجویی ادبی بلند پرواز تبدیل شد.
دفتر طلایی
برای عموم مردم ، این احتمالاً بهترین رمان دوریس لسینگ خواهد بود. داستانی که بین تجربیات مرتبط با خیال پردازی پیشنهاد روایت ، نوت بوک هایی که آنا وولف در دفترچه های خود می نویسد ، به عنوان بخش هایی یا ظروف ارتباطی با ماهیت خود ، آنچه بود ، آنچه او انکار می کرد ، آنچه که هست و چیزی که دوست دارم باشم
فراتر از لهجه مشخص فمینیستی ، همه ما می توانیم خود را در شخصیت شناسایی کنیم ، مشخص شده از قصد ایجاد نظم ، هویتی در میان بسیاری از جنبه ها که در طول زندگی شکل می گیرد.
فقط ، با ارزش ترین دفترچه یادداشت ، آن دفتر طلایی که آنا وولف می خواهد متعالی ترین صفحات خود را در آن بنویسد ، باید ترکیبی از شرح یکنواخت زندگی خود باشد.
خاطرات یک بازمانده
استعاره ای درباره ترس و سرخوردگی ، بیشتر از همیشه آشکار است زمانی که قهرمان داستان تنهاست و از دختری 12 ساله مراقبت می کند. استعاره همان شهری است که زن و دخترش در آن زندگی می کنند.
در خارج ، هرج و مرج حاکم است ، خشونت و بدبختی تمام وجود دنیوی را از بیرون خانه دو زن اشغال کرده است. و با این حال شما باید بیرون بروید و با آن همه خشونت غیرمنطقی ، آن جنگل از قوی ترین ها روبرو شوید. این درباره زنده ماندن است ...
