زمستان اقتصاد فرا رسیده است. تشک ها بار دیگر به پس انداز مردم پناه می برند و بیشتر به رویاهای مرفه متکی هستند تا به وعده های 5 درصد از صندوق های سرمایه گذاری. جای تعجب نیست ، هر روز می بینیم که چگونه بانک ها با نگاه مشکوک کلینت ایستوود در فیلم "خوب ، زشت و بد" یکدیگر را مطالعه می کنند.
همانطور که گیلا می گوید: "شخصی کسی را کشته است." هیچ کس اعتماد نمی کند ؛ پول نه قرض گرفته می شود و نه خرج می شود. بنابراین پول ، با حروف بزرگ ، رویای صالحین را در تابوتی در سوئیس یا جزایر موریس می خواباند. پناهگاه های مالیاتی تبدیل به عدن شده اند که منتظر زندگی بهتر هستند.
در مواجهه با چنین عدم قطعیتی ، یک س oldال قدیمی تقریبا بلاغی مورد بازنگری قرار می گیرد: مداخله گرایی یا لیبرالیسم؟ با این حال ، امروز شک فراتر از مفاهیم قدیمی کمونیستی یا راست گرا است. روزها پیش سیستم خود را از هر گونه اشاره ایده آل گرایانه جدا کرد. در حال حاضر فقط مسئله نجات گردن و مطالعه نحوه برگشت وضعیت است.
اما هیچ چیز جدید نیست ، این قبلاً با درخشش کفش و نگهبانان اتفاق افتاده است ، و در مورد فروشندگان شاه بلوط و سازندگان اتفاق می افتد ، آنها فقط چرخه تغییر و تنظیم مجدد هستند ، فقط این بار کیک طول می کشد. این یک تغییر بد است به طوری که بازندگان میلیون ها مصرف کننده متوسط هستند.
در حال حاضر ، معترضان ضد سیستم ، آن صدها نفر از افراد کلاه دار که برای شکایت از ناپایدار و ناعادلانه بودن همه این موارد به اجلاس می روند ، به نظر می رسد با یک دلیل شوم (چه کسی همه را می داند؟) شوم بوده اند.
برای خاتمه این تفسیر کلان اقتصادی در مورد قدم زدن در خانه ، با کلینت ایستوود خرابکار باز می گردم ، در یکی دیگر از فیلمهایش: "تازه کار" ، او در مورد عبارتی که به نظر می رسید از خود کنفوسیوس آمده است اظهار داشت: "نظرات مانند الاغ هستند ، هرکس یکی دارد " خب ، در مورد اقتصاد هر کدام کم و بیش با پایه و اساس فکر می کنند ، اما در شرایط فعلی می توان گفت که تحلیلگران ، بانک ها ، شرکت های حسابرسی و دولت ها با الاغ خود فکر کرده اند.