من همیشه از داستان به عنوان یک منبع جایگزین دفاع خواهم کرد که در آن می توانم خود را با خواندن های آشکار ، در مورد حرفه خود نویسندگی یا به عنوان افتخار از ظرفیت آن برای سنتز انفجاری جعبه پاندورا ، تقویت کنم. از آنجا که امروزه داستان اهمیت پیدا کرده است ، بالغ شده است ، به خوانندگان قدیمی گسترش یافته اما بیش از هر زمان مشتاق داستانهای دگرگون کننده خستگی است.
A مارسلو لوجان، با داستانهای او ، من به لطف کتاب داستانهای کوتاه او "وضوح" ، با ویتولا جدید خود با آنها آشنا شدم جایزه ریبرا دل دوئروبه جایزه ای که قبلاً با سلف و هموطن خود به اشتراک گذاشته شده است سامانتا شوولین، شاید آخرین افتخار برای تشویق من با "کیفیت" او.
اما به زودی در لوجان آن ردی از یک راوی مختصر الهام شده را کشف می کند. داستان‌نویسی که از موهبتی که می‌تواند در اثر لجام گسیخته‌اش رام شود، لمس می‌شود، در نهایت به خود اجازه می‌دهد تا با عقلانیت متعادل شود تا در نهایت در زیباترین و متعالی‌ترین اشکال قابل مشاهده باشد.
همچنین در رمان های لوژان ما توطئه های جالبی پیدا می کنیم که با مرزها هم مرز است جنسیت سیاه، گاهی اوقات با علاقه قصه گو که همیشه می خواهد خود را تحمیل کند ، متمرکز می شود. اما لوژان نیز روندها را یک فضیلت می داند و در هر یک از کتابهای او می توان از ادبیات ساخته شده لذت برد.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط مارسلو لوژان
وضوح
از غار وضوح با شک مشاهده می شود. در پایان روز همه ما به دلیل ترس یا گناه آنجا هستیم، در میان سایه ها. در مواجهه با دفاع از خود کوچک بودن ما، نور نمی تواند کاری انجام دهد.
و اگر ما اصرار به ماندن در تاریکی داشته باشیم ، وضوح حتی می تواند تهدیدآمیز باشد. افلاطون و اسطوره او درباره غار ، شخصیت های این کتاب که شاید یکی از معدود افرادی نترس بودند که با از بین رفتن همه چیز می توانستند به وضوح برسند.
شش داستان که تشکیل شده است وضوح آنها همه چیز را که ما می خواهیم و نمی توانیم به دست آوریم ، ترس ها و دلبستگی ها ، عشق و خیانت و لحظات کوچک شادی را اعلام می کنند. روشنایی شفافیت هنگامی که از تاریکی به آن نگاه می شود درخشان تر است.
و دقیقاً از آن پارامتر وسیع سیاهی است ، جایی که برخورد خاص و قاطعانه با زبان ، صدای روایت و ثبت ، قادر است شخصیتهای آزاد یا محکوم ، همیشه ابدی ، در حالت غیر منتظره ، فوق العاده ، خشونت آمیز و زمینی ایجاد کند ما جنبه تیزتری از زیبایی داریم
زیر خاک
این داستان از این واقعیت استفاده می کند که همه چیز در نهایت قطعات است. زندگی آن تکه های ما و آنچه ما زندگی کرده ایم ، در یک پازل است که همیشه قطعات ضروری از دست می رود. طرح در جستجوی آن قطعات برای توضیح دلایل تاریک ترین و پر پیچ و خم ترین خاطرات.
بدن زنده ای که با جسد عوض می شود. یک استخر. یک فلاش. مرداب. و دوقلوها ، رازی را به اشتراک می گذارند که فرار از آن آسان به نظر نمی رسد. مانند زمزمه ای در زیر زمین چند صد ساله ، بی تفاوتی نوجوانان را می توان با آرامش آب مشاهده کرد. فقط یک لحظه در آن شب که سم عرق می کند خانواده ، خاطرات ، گذشته. مورچه ها
ریشه های پنهانی که همیشه وجود دارند و بسیار فعال هستند: سفت کردن عضله جمله. مانند نبض دو دستی که راه حل های خودکشی را مجبور می کند. مانند بند ناف که به هم می پیوندد و جدا می شود ، که می بندد و سفت می شود. تا مرگ. حتی گناه. دو تابستان کافی است تا قسمت دره به صحنه شکنجه احساسی کامل تبدیل شود.
موراویا
آرژانتین، فوریه 1950. خوان کوسیچ، نوازنده معروف و شناخته شده باندونئون، پانزده سال پس از ترک آن به زادگاهش بازمی گردد. همسر و دختر کوچکش همراه او هستند. بدون اینکه هویت خود را فاش کند، در پانسیونی که مادرش بیش از چهل سال است در کولونیا بوئن رسپیرو، شهری گمشده در وسط لاپامپا، اداره می‌کند، ظاهر می‌شود. برای خوان کوسیچ، بازگشت مورد انتظار تنها یک هدف دارد: به مادرش نشان دهد که به لطف حرفه ای که او او را انکار کرده بود و روزی جدایی را مجبور کرد، موفق شد.
ثروتمند در یک شهر دهقانی با منابع محدود ، زیبا و بمب افکن ، مملو از گستاخی که تنها کینه می تواند ایجاد کند ، بازیکن bandoneon تمام هشدارهای همسرش را نادیده می گیرد و از ادامه برنامه ای که سالها در فکر آن بوده دست نمی کشد: هر کسی که به او یا استعداد هنری او اعتماد نداشت ، به آن خوش بگذرد.
اما یک رویداد برگشت ناپذیر و فاجعه بار تاریخ را در یک مسیر منحرف تراژیک سوق می دهد. لوژان با استعداد روایی خود که به اتفاق آرا توسط منتقدان مورد ستایش قرار گرفت ، خطرات ناشی از تقلب و ظرفیت مخرب انسان را هنگامی که مانند تراژدی های یونانی ، غرور و جاه طلبی شخصیت ها را به سوی نتیجه ای دراماتیک سوق می دهد ، مورد بررسی قرار می دهد.
