زمانی وجود داشت (کمتر از دوران طلایی که توسط آن اداره می شد سروانتس) که در آن رئالیتی شوها توسط افراد اصلی و با چمدان فرهنگی عالی اجرا شد. و این می تواند اصلاح کننده باشد ، حداقل از نظر واژگانی و معنایی. هدف این بود که مخالفان را به اندازه خود خویش رنجاند. بدون شک یک تصور بزرگ برای زندگی به عنوان یک تراژیک کمدی مشابه در چنین محیط های متفاوت فرهنگی.
زیرا چگونه می توان نبردهای ادبی بین آنها را فراموش کرد لوپ د وگا, کوئودو و گونگورا، با نتایج ابدی مانند «مرد به بینی چسبید" یا "من آیات خود را با بیکن پخش می کنم. چرا آنها را گاز نمی گیری گونگوریلا»که می تواند سایر عبارات فعلی سایر واقعیت های نمایشی مانند« من از عشق می میرم »یا« کسی که پای خود را روی من می گذارد تا سرم را بلند نکنم »نشان دهد (همانطور که می بینید بسیار مبتکرانه اما به همان اندازه خنده دار است) از ساده لوح یا پوچ).
اما امروز ما با یک لوپه د وگا ماندیم که در روزگار خود بدترین شهرت را از بین سه مورد ذکر شده در بالا به دلیل دیدگاه سست زندگی خود داشت. با این حال ، این برای من لوپه د وگا است که می تواند بیشترین لذت را در کتابنامه نثر گسترده خود داشته باشد. اسکریپت ها رمان هایی ساختند که روی میزها زندگی می کردند و خودشان زندگی می کردند تئاتر قرن طلایی بزرگترین نماد آن
3 کتاب برتر توصیه شده توسط لوپه د وگا
Fountainovejuna
وقتی نمایشنامه ای با همان شدت تفسیر یا به سادگی خوانده می شود ، این است که فاکتور و ماهیت آن فراتر از قالب است. بسیاری از دانش آموزان در سفر ما به مدرسه یا مuteسسه این کار را در نقطه ای می خوانند (گمان می کنم هنوز هم خواهند خواند).
و خاطره من از خواندن است که به دلیل ارزش بین حماسه و انسان همه ما را مورد توجه قرار داد. انقلاب انقلابها در جهان سنتی ایبری که در آن جامعه سرانجام گرد هم می آیند تا از خود دفاع کنند ، در مقابل بی عدالتی غیرقابل کنترل شوند ، و مانند همه یا هیچ کدام قادر به ترساندن شدیدترین حاکمان نباشند. زیرا بدون مردم هیچ دولتی وجود ندارد. و اگر مردم تحت عنوان عدالت اجتماعی متحد شوند ، هر دشمنی را می توان در حقارت خوار کرد. اثری که سال به سال تجدید چاپ می شود ، با این اطمینان که کلاسیکی از این دست به آن طرح می رسد ، که مشتاق آزادی خواهی است ، هر چقدر وزن داشته باشیم به طور فزاینده ای کاهش می یابد.
خانم احمق
فقط مردی که زندگی عاشقانه خود را با سازگاری با گرایش ناپسند خود بالاتر از هرگونه امر اخلاقی (نوعی خولیو ایگلسیاس در عصر طلایی) کوتاه کرد ، می تواند یک اثر درخشان عاشقانه بنویسد تا عشق را در هر مرحله ای از جهان بدرخشد. کسی که تحت این فیلمنامه عمل کرده است.
فراتر از عشق ایده آل و همیشگی بین دو عاشق ، لوپه د وگا می تواند جنبه دگرگون کننده یک عشق جدید را برای فرار از سایه هایی که در زمان های مختلف در کمین است ، مطرح کند. رمانتیسم ، افلاطونی به عنوان فرصت های مختلف برای تغییر زندگی یکسان ، اما همیشه در یک لحظه برای ردیابی یک مسیر واحد گرد هم نمی آیند. اینطور نیست که لوپه د وگا آنچه را که فاحش است ، آشکار می کند. بلکه در مورد خواننده مشکوک است ، عموم مردم قادر به کشف شخصیت هایی هستند که بار دیگر می توانند برای دومین یا سومین بار با تحریک حسی شخصی که خود را در آن قلمرو جسمانی می شناسد ، دوست بدارند و شاعرانه جاودانگی را دوست داشته باشند. در حالی که جریانهای ارگاسم دفن می شوند.
سگ در آخور
بدون تردید ، لوپه د وگا آن روشنایی جدید تئاتر را به یک کمدی ملی با روح متعالی تبدیل کرد ، بسیار بالاتر از وودویل که همیشه در نمایش تئاتر وجود داشت.
لوپه د وگا چیزی برای حسادت به معاصر خود ندارد شکسپیر تنها بزرگترین نماد شکسپیر ، نبوغ او در ترسیم حماسی ترین صحنه ها شاید بیشتر به مخاطبان منحصر به فرد بچسبد. لوپه د وگا بر واقع گرایی متمرکز بود که آن نقطه معنوی را تعالی می بخشید ، اما به نظر می رسید که محدود به عامه ، نتواند به قله های رمانتیک یا اگزیستانسیالیستی جهان شکسپیر برسد.
اما به احترام عدالت نبوغ ، می توان گفت که هر دو تئاتری را بزرگ کردند که از آثار آنها ارزش یک مجموعه هنرهای زیبا را بدست آورد ، و بر فراز اعلان ساده به عنوان تک نگاری برای تبدیل همه چیز به تفسیر ، به طرح ، به دیالوگ ها ... بالاخره در تئاتر. در سگ موجود در آخور ، به نظر می رسید لوپه د وگا خود را کمی شبیه شکسپیر کرده و به اشراف نزدیک شد تا انواع دیگر احساسات بالاتر را لمس کند.
فقط در پایان به نظر می رسید که او بیشتر به مخلوط اشراف معروف علاقه مند است که مزاحمت ایجاد کند ، کمدی بسازد و بار دیگر عشق های ناممکن را که از منشور او امکان پذیر است ، بپوشاند. در همان جلد زیر ، چاپ شده در سال 2019 ، دو اثر قبلی است.
