کسانی هستند که به ادبیات کوتاه می آیند و می مانند. سرنوشت نویسنده داستان کوتاه چیزی شبیه به این است که دانته هرگز راه خود را از جهنم پیدا نکرده باشد. و آنجا دانته از یک سو و چیمال از طرف خود ماندند ، گویی مجذوب آن برهم خوردگی عجیب داستانهای آتشین کوچک شده اند که قادر به چرخش و بازتاب بیشتر است.
درخشش های رئالیسم مملو از تمثیلی و رویایی. خواب‌های ادبی که به همان اندازه مختصر هستند و به طرز شگفت‌انگیزی قابل گسترش به سوی جهان‌های گمنام هستند. آلبرتو کیمال او می داند که داستان مانند خط مستقیم است ، کوتاه ترین و مستقیم ترین راه برای تخیل خواننده. زیرا مجبور نیستید با پیچ و خم ، یا مقدمه یا منحرف راه بروید. داستان از بدو تولد تا مرگ برهنه در سراسر جهان می چرخد. و هر خواننده مأموریت دارد که آن را در تخیل خود پوشش دهد.
پو, کورتازار o چخوف آنها داستان را زیستگاه طبیعی خود کردند. در حال حاضر سامانتا شوولین یا آلبرتو چیمال در آن سرزمین هیچ کس ادامه می‌دهد، و به لطف ریشه‌های خاص هر چیزی که شبیه داستان است، مانند تاریخ درونی لحظه‌ها، مانند تاریخ به‌عنوان شرح عکس واقعیت، تعالی‌های کوتاهی را با طعم‌هایی که قبلاً هرگز مزه آن را نچشیده بود، پرورش می‌دهد.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط آلبرتو چیمال
دستهای آتشین
بهترین مثال از گذار از بیگانگی به بیگانگی یا سردرگمی بلکه به سوی اشتیاق برای ناشناخته ها. زیرا همه چیز به منشوری بستگی دارد که باید با آن نگاه کنیم. شرایط حاکم است و بر اساس آنها شخصیت های این داستانها هرگز یکسان نیستند. کتابی برای خواندن و بازخوانی در زمان های مختلف و در نتیجه کشف پیام های مختلف و بیدار شدن احساسات مختلف.
نویسنده ای که سرقت ادبی را انجام می دهد ، زنی وسواسی که مادرش دچار سوءتفاهم شده است یا زنی بیمار که با خلسه انتخاب روبرو است ، برخی از شخصیت های آلبرتو چیمال هستند که با جهنم خود ، با فریب ، دستکاری یا عدم قطعیت خود زندگی می کنند.
چیمال نثری را شعله ور می کند که بر ظرافت خارق العاده تأکید می کند و همیشه محدودیت ها را کشف می کند ، بنابراین بازی ادبی و هیپنوتیزم اوست که می توانیم وارد آن شویم و احتمالاً ما را بسوزانیم.
حماسه مسافر زمان
کنجکاو است. اینطور نیست که ادبی ترین شبکه اجتماعی بر اساس محدودیت شخصیتی آن باشد. و با این حال، گویی یک چالش است، در پناه توییتر (که هرگز X نامیده نمی شود) رشته های شگفت انگیزی به ادبیات چند قیراط تبدیل شده است. آلبرتو چیمال نمی توانست این موضوع را نادیده بگیرد...
برای چندین ماه ، آلبرتو چیمال از طریق توییتر مجموعه ای از داستانهای کوچک را نوشت که به عنوان نقطه شروع سفر احتمالی بود که مسافر زمان ، قهرمان فیلم ماشین زمان HG Wells ، در پایان رمان انجام داده است.
این چاپهای کوچک ، که ادای احترام نه تنها برای ولز بلکه برای داستان های علمی تخیلی است ، ما را به گذشته ، حال و آینده منتقل می کند ، جایی که می توانیم جهان را از دیدگاه ممتاز مشاهده کرده و شاهد رویدادهای بزرگ واقعی و نادرست تاریخ باشیم. و همچنین رویدادهای روزانه تقریباً نامحسوس.
متون ، در قالب عکسهای فوری ، همچنین پرتره های بسیار خاصی از انواع شخصیتها - تاریخی ، ادبی ، واقعی یا داستانی - را که خواننده زمان و اتفاقاً گربه او در راه او ملاقات می کند ، به خواننده ارائه می دهد: نویسندگانی مانند Sor Juana اینس د لا کروز ، ویلیام بلیک ، ادگار آلن پو و جین آستین ؛ شخصیت های ادبی مانند هلن از تروا ، دراکولا ، مرد نامرئی. نمادهای شناخته شده و همچنین نمادهایی که باید بدانید.
به نظر می رسد که داستان بخشی از بعد زمانی دیگر باشد ، این پیشنهاد ما را به حرکت در ماشین زمان که خود کتاب است ، همراه با یکی از جسورترین راویان ادبیات معاصر مکزیک دعوت می کند.
مهاجمان
همه ما در مقطعی گفتگو را متوقف کرده ایم. با آرامش ، در میان دوستان ، ما اظهار نظر می کنیم که تلفن همراه ما تبلیغات تقسیم بندی شده را به ما نشان می دهد. مشکل این است که حتی یک تبلیغ برای نام تجاری جدید تلویزیون X پس از اظهار نظر در مورد آن با کلمات و نه در جستجوهای Google به نظر می رسد. آنها ما را می بینند ، ما را می شنوند ... آنها درباره تک تک ما چه چیزی نمی دانند؟
دوربین های امنیتی این آرامش را به ما داده اند که کسی مراقب ما باشد. اما همچنین عدم اطمینان از اینکه همیشه شخص دیگری ما را تماشا خواهد کرد. علم بیماری ها را ریشه کن کرده است، اما هیولاها و عفونت های غیرقابل تصوری نیز ایجاد کرده است. ایمیل، رسانه های اجتماعی، تلفنی در جیب شما: تسلیت برای تنهایی، بهبود ارتباطات، اما همچنین آغاز پایان. آزاردهنده ها، تعقیب کنندگان، جعل کننده ها. مهاجمان به راحتی ما
آلبرتو چیمال - یکی از افشاگریهای بزرگ مکزیک در سالهای اخیر - با تصویری کاملاً شخصی و زیبایی شناسی ، بین هفت داستان استادانه ، وحشتناکی را که ما با آن زندگی می کنیم ، حتی بدون آنکه بدانیم ، به هم متصل کرده است. کتابی از داستانهای ترسناک - نه لزوما وحشتناک - که به تاریک ترین گوشه های جامعه ما نگاه می کند ، بدون اینکه از آزادترین تخیل ، خارق العاده ترین نگاه ، طنز و حتی شعر چشم پوشی کند. اگرچه این شعری است که با پایان جهان می آید.
منظورم همدردی بود
ملاحظه، منظورم بود
زندگی مثل یخ در نوشیدنی رقیق شد.