نقد و بررسی رمان جنایی
تمبر ویکتور دل اربول به لطف روایتی که از ژانر نوآر عبور می‌کند تا به ارتباط بیشتر با غیرمنتظره‌ترین افراط‌ها دست یابد. زیرا روح‌های شکنجه‌شده‌ای که در توطئه‌های این نویسنده زندگی می‌کنند، ما را به وقایع زندگی نزدیکتر می‌کنند که گویی از شرایط ویران شده‌اند. شخصیت ها …
اخیراً یکی از خوانندگان به من اشاره کرد که این نویسنده یکی از محبوب ترین های او در ژانر نوآر است. بنابراین من از طریق خوانندگان قابل اعتمادی که این وبلاگ را تغذیه می کنند به آثار او نزدیکتر شدم. اسکاتلندی و از همان نژاد ایان رنکین، وال مک درمید در این روایت اظهار می کند…
مانوئل وازکز مونتالبان بیش از یک نویسنده بود. زندگی و کار او دست به دست هم داده اند تا نویسنده و شخصیت را به عنوان نشانه ای از اسپانیای مدرن پس از سال های سیاه دیکتاتوری تثبیت کنند، هرچند که با استفاده از اخگرهای اجتماعی و سیاسی شدید دوران بسیار پربار پس از فرانکو...
از مه مرطوب بازتان تا طوفان کاترینا در نیواورلئان. طوفان های کوچک یا بزرگ که به نظر می رسد در میان ابرهای سیاه خود، نوع دیگری از مغناطیس الکتریکی شر را به ارمغان می آورند. باران در آرامش مرده‌اش حس می‌شود، طوفان‌های بزرگ مانند بادهایی که اول زمزمه می‌کنند، برمی‌خیزند...
بیش از 20 سال از اولین ماریو کاندی سرخورده در جهان می گذرد که در «Past Perfect» به ما ارائه شد. این خوبی قهرمانان کاغذی است، آنها همیشه می توانند از خاکستر خود به شادی ما برآیند که اجازه می دهیم خود را کم و بیش از راه آنها برده باشیم...
لحظه حکم نهایی برای کارمن مولا فرا می رسد. آیا او مسیر موفقیت را دنبال خواهد کرد یا پیروانش پس از کشف سه سر بودن او را رها خواهند کرد؟ یا...، برعکس، آیا تمام سر و صدایی که منشا یا نه سه نویسنده پشت نام مستعار ایجاد می کند در…
ایرلند تابستان خود را به یک جریان خلیجی واگذار می کند که بتواند به آن عرض های جغرافیایی بریتانیا برسد، مانند یک طیف دریایی عجیب، با دمای بسیار مطبوع تر از هر منطقه دیگر در این منطقه. اما اشتباه نکنید، آن تابستان ایرلندی نیز جنبه تاریک خود را در میان فضای سبز پایان ناپذیر…
زمانی فرا می رسد که خلاقیت نویسنده آزاد می شود. به خیر Lorenzo Silva به او این فرصت را می‌دهد تا داستان‌های داستانی تاریخی، مقاله‌ها، رمان‌های جنایی و دیگر آثار مشترک به یاد ماندنی مانند آخرین رمان‌های چهار دست خود را با نومی تروخیو ارائه دهد. اما بهبودی هیچوقت به درد نمیخوره...
این «همه چیز می سوزد» اثر خوان گومز-ژورادو که ما را به احتراق خود به خودی با موج گرمای ناشی از گرما قبل از زمان نزدیک می کند، با یکی از طرح های چند وجهی خود، مغز ما را حتی بیشتر خفه می کند. زیرا کاری که این نویسنده انجام می دهد اعطای شخصیت مشترک به طرح های خود است. هیچ چیز بهتر از این نیست ...
دزدی در دزدی به عبارت دیگر، نمی خواهم بگویم که ژان هانف کورلیتز بخشی از جوهره روایی خود را از هری کوبرت که دقیقاً قلب ما را نیز ربوده است، از جوئل دیکر ربوده است. اما تصادف موضوعی آن نقطه انطباق خوب بین واقعیت را دارد...
در مجموعه هری کوبرت که با این پرونده آلاسکا سندرز بسته شده است، یک تعادل شیطانی وجود دارد، یک معضل (من این را مخصوصاً برای خود نویسنده درک می کنم). زیرا در سه کتاب، طرح‌های پرونده‌هایی که باید بررسی شوند، به موازات آن دیدگاه نویسنده، مارکوس گلدمن، وجود دارند که…
پست هایی برای پرداختن به زندگی نامه یا حداقل ظاهری از گذر از دنیای شخصیت به نوبه خود، بهتر است موضوع را به یک رمان نویس بسپارید تا یک زندگی نامه نویس مشهور. و هیچ کس بهتر از جیمز الروی نمی تواند آن تکه های زندگی را بین چند نور و سایه های زیاد رونویسی کند… درباره…