Beti gomendioek eraman behar duzu. Lagun on batek ipuin liburu bat pasatu zidan behin. Buruzkoa zen Bera, arima madarikatua eta urte asko igaro dira mailegu hartatik (zin dagit itzuli egin nuela). Interes handirik gabe irakurtzen hasi nintzen, garai hartan gehiago nintzen misterio liburuekin edo liburuekin. zientzia-fikzioa.
Baliteke azkenean liburu hau Manuel Rivas Azken beste irakurketekiko kontrasteak are gehiago harrituko nau ... Ez dakit, kontua da argiaren eta sakonaren arteko kontraste magikoan aurkitu dudala. istorio magikoa, existentzialista baina oso bizia, bizia eta hunkigarria baina ez beste norbaiten istorioa bezala, bere zerbait bezala baizik.
Zalantzarik gabe Manuel Rivas funtsezko enpatia baterantz gaitasun narratiboa du, istorio baten orokortasuna zure istorio bihurtzeko gai dena. Manuel pertsonaien karakterizazioaz haratago doa, motiboekin eta dagozkien ekintzekin elkarreragin hori lortzeko. Izan ere, Manuel Rivasen ipuin eta eleberri asko irakurrita, proposatutako ekintzan edo, interesgarriagoa dena, dagokion hausnarketan egoteko eta jarduteko arrazoiak aurkitzera behartzen zaituzte. Hau ez bada mugitzearen esanahi zehatza, norberaren sentimenduetarako bultzada gisa, esango didazu.
Manuel Rivasek gomendatutako liburuak
Bera, arima madarikatua
Sailkapenen gauza guztiz subjektiboa da ia arlo guztietan. Eta honetan, nire blogean, Manuel Rivasen liburu honek bere lanean lehen postua hartzen du. Ez dakit nola lortu ipuin bolumen mota horiek betetzen dituen musikaltasun hori, baina emaitza komunak ez du zalantzarik.
Gure giza arimaren ingurukoa da, egunerokoan dituen islak, inertean utzitako arrastoa. Liburu honetako istorio guztiek hilezkortasunaren lagin txiki batzuen eta mundu honetatik irten ondoren gure arima sufrituaz zer bihurtuko denaren zalantza handiaren irudia uzten dute.
Egunero uzkur uzten ari den eta sufritzen duen arima bat, egur zahar baten usainaren bidez edo harri baten hots hutsaren bidez komunikatzeko gai dela dirudi.
Zer nahi nauzu, maitasuna?
Zalantzarik gabe osatu gabeko galdera, maitasuna bera bezala, bere perfekzioan xurgatua eta komunikatzeko bere esentziara iritsi ezinik. Hori edo, funtsean, gizakiaren kontraesanaren zati bat izango da, azken ondorioetara arte maitatzeko gai dena eta ozen erakutsi ezin duena. Gutxi axola da maitatzea zeure burua maite duzula esaten ez baduzu.
Izan ere, beldurraren fruitua izan daiteke. Ezer ez garela suposatzen badugu, geratzen zaigun guztia baldintzarik gabeko maitasuna dela, galdu egingo gara. Gure beldurrik funtsezkoenak bizitzea eragotzi dezake.
Baina ... azkenean beldur justifikatua da. Gure porrota bere gain hartzen badugu, bihotzak irekitzen baditugu, iraganak eta oroitzapenak okupatzen dituzte absentziak, armadura gordetzen badugu agian galera jasan dezakegu tristura mehatxagarri batekin.
Manuel Rivasek pertsonaiak indarkeriaren, bakardadearen eta gerraren aurrean jartzen ditu. Batzuk beldurra gainditzeko gai dira malkoen haraneko benetako heroiak izaten irakasteko.
Dena isiltasuna da
Isiltasuna egiaren, erruaren eta damuaren ezkutalekua da. Isiltasunean tratu txarrenak itxi eta zure arima saltzeko gai diren borondateak fidatu ditzakezu.
Isiltasunean gazteen ametsak ito egiten dira, chicha lasaiaren itsas esanahia deszifratzeko gai ez direnak. Isiltasuna, azken finean, kondena da.
Nobela honetan lirismo fatalistarekin hurbiltzen gara egilearen jaioterriko desabantailenen bizitzetara. Atlantikoko kostaldeko haur txikientzat oparotzeko aukera legez kanpoko trafiko mota guztietako merkatarien promesetatik igaro zen.
Galiziaren izaera oso hermetikoak badirudi krimena eta ustelkeria hazten diren isiltasuna bultzatzen duela.
