Ni venas al la aŭtoro de krimromano kun la plej neprononcebla familinomo de ĉiuj por hispanparolanto. Kaj tamen ankaŭ unu el la plej taksataj familiaj nomoj en la nigra ĝenro por ĉiuj. Kun tradukoj ĝis 37 lingvoj, liaj romanoj estis legitaj eĉ en Ĝibutio, mi supozas. mi volas diri Arnaldur Indriðason.
este Islanda verkisto havas ion diferencan. Ĝi ne devas esti laŭ la gusto de ĉiuj legantoj de la ĝenro, sed estas kvazaŭ Arnaldur povus meti vin en maltrankviligan scenaron, ĉirkaŭ sinistra solvenda kazo, meze de dezertejo, vidanta mirindan nordan lumoj de koloroj tiel intensaj kiel frenezigaj.
Ĝi eble sonos strange al vi, sed neniam subtaksu vian empatian kapablon. Konante la islandajn originojn de la aŭtoro, mi certigas vin, ke li finos gvidi vin tra sia imago, plena de sunaj noktoj, malhelaj tagoj kaj ĉieloj kun brilaj magnetaj efikoj.
La vero estas, ke danke al tiu ekzota punkto de ĉi tiuj partoj, la krimromano de aliaj nordiaj aŭtoroj, de Mankell supren Jo nesbo (ĉar ĝi ampleksas la vastan plimulton laŭ kronologia sinsekvo), ĝi triumfas de jaroj.
Sed miaopinie, nur Arnaldur ekspluatas tiun kapablon rakonti inter la teluraj fortoj de malvarma kaj malfavora lando kiel metaforo por la interna koro de iu ajn psikopato.
3 Rekomenditaj Romanoj de Arnaldur Indriðason
Ŝtelita senkulpeco
La plej bona reprezentanto de nordia ĝenro noir, insula versio, revenas kun unu el siaj intrigoj de maksimuma psikologia streĉo al tiu totala suspensfilmo, kiu ligas kun timoj, kiuj naskiĝas de la teluro, utiligante la vastan solecon de Islando hejmigita ne nur de la aŭtoro mem sed ankaŭ de lia terura. agordojn kaj liajn ĝenajn rolulojn.
Ĉar islanda Arnaldur Indridason li indulgiĝas pri profunda rakonto en ĉi tiu aspekto de la krimulo, kiu tiom multe donis en monda literaturo en la lastaj jardekoj. Kaj fariĝu granda eksponento de Islando, neniu kiel li profitas de la glaciaj pejzaĝoj, la larĝaj stepoj, en kiuj ne ekzistas ebla kaŝejo preter la mallumo kribrita dum monatoj kaj monatoj ...
En ĉi tiu ŝtelita senkulpeco, kiun la verkisto prezentas al ni ĉi-okaze, ni renkontas du rolulojn, kiuj ĵus forlasis la scenon kun la sinistra rikoltanto perforte elprenante ilin. La morto prenis ilin kiel parton de sinistra plano por kies fina malkovro, la bona maljuna inspektoro Erlendur devos eltiri la solan eblan indicon: la pasinta rilato inter ili kiel instruisto kaj studento.
De tiuj tagoj de lernado kaj instruado pasis longa tempo. La instruisto daŭre praktikis kiel tia dum la studento finis enprofundiĝi en mensmalsanojn kiel konsekvenco de Dio scias, kiajn inferojn li vizitis.
Sed nun la morto de ambaŭ malfermas vojon malheligitan de frenezo kaj timo. Vojo, kiu ŝajnas konduki al la fajro de tiuj inferoj, kiu finis bruligi ilin ambaŭ. Ĉar la memmortigo de la juna skizofrenia kaj lia iama instruisto edziĝas kun io alia, kun nedirebla sekreto, al kies simpla sento esti malkovrita, ambaŭ preferis morton.
Mortiga silento
Islando, fakte insulo izolita de la eŭropa kontinento, kiu tamen povas enhavi ankaŭ sekretojn de tiu malluma tempo inter 39 kaj 45, dua mondmilito.
Iuj ostoj de la nuntempo vekas scivolemon de ĉiuspecaj esploristoj, de la detektivo Erlendur ĝis la arkeologoj mem, kiuj supozas la taskojn de elfosado.
La misteraj ostoj estis trovitaj en iuj ŝtonaj montetoj proksime al Rejkjaviko, spaco uzata kiel lasta rifuĝejo de la sendefendaj loĝantoj, kiuj iam malkovris, ke ankaŭ la malproksimaj militaj tamburoj influas ilin.
La studo de la ostoj finas esti vojaĝo al rakontoj memoritaj de lokanoj, malhelaj elvokoj kaj eventoj, kiuj konsistigas sinistran rakonton, kiun la glacio de la memoro pri la islandanoj ŝajnis konservi sekura, por la bono de ĉiuj.
La paŝo de la ombroj
Praaj sekretoj traglitas ĉi tiun historion de malnova Rejkjaviko. Kiel en Sepulchral Silence, la Dua Mondmilito kaj la instalado de la anglaj kaj usonaj aliancanoj sur tiu insulo de strategia loko en la merkato generis profunde tre klaran kulturan ŝokon.
Ne ĉiuj konas sin sur la insulo, sed multe de tio, kion oni ne devas scii, finas scii. Do entombigi sekretojn finiĝis kutimo en tiuj partoj. Jam dum tiuj malfacilaj militaj jaroj kaj eĉ hodiaŭ, la vivo povas pendi de fadeno tuj kiam vi renkontos aŭ partoprenos iun familian malhonoron ...
Aliaj libroj de Arnaldur Indridason ...
Arkta vintro
Kion mi antaŭe komentis pri la imiteco kun la scenejo kiel parto de la imago de la aŭtoro. Vintro, kiu ŝajnas havi neniun finon, malheligas la mondon en Islando.
Sen la suno, viro rompas sian ekvilibron de la tagnokta ritmo, kaj la vero estas, ke la menso suferas siajn efikojn. Mortpikita infano aperas meze de la strato, inter la glacio. Ĝiaj tajlandaj originoj montras eksplodon de ksenofobio.
La problemo estas, ke ne mankas eblaj murdistoj. Romano, kiu profundiĝas en la plej malvarma vintro en la mondo kaj ĝia animregado.
Aliaj rekomenditaj libroj de Arnaldur Indridason
Rejkjavikaj noktoj
Profamaj viktimoj, kiuj vagas sur la stratoj sen horizonto aŭ celloko. Senhejma kiu neniu zorgas pri sed kiu foje povas fariĝi parto de plano aŭ kromefikoj de malluma intrigo kiu moviĝas tra tiuj samaj senhomaj stratoj faris sian domajnon. Eĉ en glaciaj stratoj kiel tiuj de Rejkjaviko, kie ŝajnas, ke neniu povas observi aŭ atesti ion ajn, kio povas okazi kiel venĝo aŭ kontentiĝo... Ĉar eĉ senhejmuloj povas esti senhejmaj, eskapante el iu pasinteco kun grandaj sekretoj.
En malnova marĉa areo de la islanda ĉefurbo, la kadavro de senhejma viro aperas flosanta en lageto. Ĉar preskaŭ neniu zorgas pri lia morto, la polico rapide fermas la kazon. Unu malpli da problemo. Tamen, juna agento nomita Erlendur, kiu konis la almozulon de siaj preterpasas en la koro de la grandurbo, komencas iĝi obsesita kun la cirkonstancoj de la tragedia okazaĵo. Estas pluraj detaloj, kiuj indikas, ke ne estis simpla akcidento kaj Erlendur estas firme konvinkita, ke ĉiuj meritas justecon.
Die im Artikel in deutscher Sprache erscheinenden Titel sind nur wörtliche Übersetzungen der spanischen Ausgaben, in keinem Fall aber die richtigen Titel der deutschen Übersetzungen.