Τα 3 καλύτερα βιβλία του αξιοθαύμαστου Michael Chabon

Όταν ένας συγγραφέας μπορεί να είναι άξιος βραβεία τόσο «ανόμοια» όπως το Πούλιτζερ, γενικής φύσης, και το Ούγκο ή Νεφέλωμα Επιστημονικής ΦαντασίαςΧωρίς αμφιβολία, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν πολυεπιστημονικό συγγραφέα, που καταφέρνει με την εκλεκτικότητά του να πείσει τους αναγνώστες που βρίσκονται σε πολύ διαφορετικές θέσεις του αναγνωστικού φάσματος.

Αυτή είναι η περίπτωση του Μάικλ Τσάμπο ο οποίος, επιπλέον, για να επιτύχει αυτή την αναμφισβήτητη δημιουργική αριστεία έπρεπε να αντιμετωπίσει περιόδους δημιουργικής ξηρασίας, ίσως επειδή δεν ήξερε ακόμα ποια νερά να προχωρήσει ή, πιθανώς επειδή η ικανότητα διαχωρισμού του για πολύ διαφορετικές πλοκές ήταν ακόμα μια ικανότητα που έπρεπε να εξερευνηθεί σε μεγαλύτερο βάθος.

Το θέμα είναι ότι η δημιουργική όψη αυτού του συγγραφέα δεν προκύπτει ως κάτι αυθόρμητο, αφού η εκπαίδευσή του ήταν ήδη προσανατολισμένη στις Καλές Τέχνες και συγκεκριμένα σε μια λιγότερο φυσικοποιημένη διακλάδωση στον ακαδημαϊκό χώρο, αφού η τέχνη της λεκτικής έκφρασης, είτε στην ποίηση είτε στην πεζογραφία, μπορεί να προέρχεται ή όχι από την ακαδημαϊκή σφαίρα ή από τον πιο απόλυτο αυτοδιδασκαλισμό.

Με το πτυχίο του στη δημιουργική γραφή, ο Michael Chabon ήταν ένας από εκείνους τους συγγραφείς που ακολούθησαν τα επίσημα βήματα του εμπορίου (άξιζε τον κόπο) για να σπάσει επιτέλους τα στερεότυπα και τις φόρμουλες και να γράψει με πάθος για τα είδη που ένιωθε ανά πάσα στιγμή.

Ο Michael εκπλήσσει πάντα και στις ιστορίες του μπορούμε να βρούμε κριτική και προβληματισμό για πολλές πτυχές, αλλά αυτό που με εκπλήσσει περισσότερο σε αυτόν τον συγγραφέα είναι ότι ένα αεράκι ελπίδας γλιστράει μέσα από τα βιβλία του μέσα στην απαισιοδοξία, μια αποστασιοποιημένη θετική αίσθηση στην ποικίλη λογοτεχνία του.

Τα 3 καλύτερα βιβλία του Michael Chabon

Οι εκπληκτικές περιπέτειες του Καβαλιέρ και του Κλέι

Για τον ναζισμό, την ιδεολογία του, την εφαρμογή του και τις δυσοίωνες συνέπειές του, έχουν γραφτεί πολλά έργα μυθοπλασίας που ταιριάζουν με τη ζοφερή πραγματικότητα των γεγονότων.

Και σε ορισμένα μυθιστορήματα ή ταινίες πρόκειται για την αναζήτηση αυτού του σημείου χρώματος που μπορεί με κάποιο τρόπο να εξαχνώσει το τερατούργημα και την τραγικότητα της ανθρώπινης τρέλας. Περιπτώσεις όπως το διήγημα Το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες, από Τζον Μπόιν, ή Ζωή είναι Ωραία καταφέρνουν να ανεβάσουν το ηθικό ανάμεσα στα ερείπια του πολιτισμού μας, με την ανθρώπινη λάμψη του ανέκδοτου. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με αυτό το μυθιστόρημα.

Από τη μακρινή Νέα Υόρκη των σαράντα, ο Σαμ και ο Τζο, δύο νεαροί Εβραίοι εφευρίσκουν έναν χαρακτήρα κόμικ που μάχεται εναντίον του Χίτλερ. Το Ecapist είναι ένα ον ικανό να ανακεφαλαιώσει τη γενοκτονία.

Σε ένα σενάριο που κινείται στους πυρετώδεις ρυθμούς μιας περιπέτειας κόμικς, θα κινηθούμε μαζί με τα αγόρια, ανακαλύπτοντας μια πόλη γεμάτη από το χρωματικό φίλτρο του φανταστικού ενός ασεβούς και μαγικού συγγραφέα.

Οι εκπληκτικές περιπέτειες του Καβαλιέρ και του Κλέι

Η Ένωση Αστυνομικών Γίντις

Αν η λογοτεχνική εκπαίδευση είναι χρήσιμη ως ιδέα για τη διαμόρφωση του συγγραφέα (είμαι περισσότερο από εκείνους που πιστεύουν ότι ο συγγραφέας γεννιέται παρά γίνεται), το ερώτημα είναι ότι αν μπορεί να δοθεί αξία στην ακαδημαϊκή μελέτη της λογοτεχνίας για να προβληθεί ο εκκολαπτόμενος συγγραφέας, χωρίς αμφιβολία αυτό το μυθιστόρημα είναι το πιο λαμπρό αποτέλεσμα.

Το λέω αυτό γιατί είναι ένα μυθιστόρημα που κέρδισε τα πιο διάσημα βραβεία φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας χωρίς να είναι πραγματικά μυθιστόρημα είδους.

Μόνο ένας συγγραφέας που έχει εκπαιδευτεί γι' αυτό μπορεί να καταλήξει κρυφά μέσα μας ένα έργο στο σύνολό του που μπορεί να διαβαστεί από το είδος που αρέσει περισσότερο στον καθένα. Γιατί... σίγουρα θα έλεγα ότι είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με σουρεαλιστικές προεκτάσεις.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γιατί ο μεγάλος πρωταγωνιστής σε αυτό το σύμπαν χαρακτήρων για μένα είναι ο Meyer Landsman, ο τυπικός ντετέκτιβ που γυρίζει από τα πάντα και είναι φορτωμένος με τόσες ενοχές που χρειάζεται να βρει απαντήσεις στο κάτω μέρος των μπουκαλιών.

Η μικρή πόλη Σίτκα, χαμένη στη βαθιά Αλάσκα, αποκτά ιδιαίτερο νόημα γιατί εκεί καταφεύγουν αποικίες Εβραίων που ήλπιζαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μια μέρα.

Η έναρξη από εκεί της υπόθεσης ενός φόνου θα μπορούσε να πάρει κοινωνιολογικές αποχρώσεις. Κι όμως αυτό που κάνει ο Chabon είναι να μας ρίχνει σε ένα ταραχώδες παραλήρημα ανάμεσα στην ονειρική, τη φανταστική και την γκροτέσκα αίσθηση του τι είναι να είσαι άνθρωπος με τις ιδεολογίες και τις πεποιθήσεις τους.

Η Ένωση Αστυνομικών Γίντις

θαύμα αγόρια

Η συγγραφή ενός μυθιστορήματος για έναν συγγραφέα πρέπει να είναι ένα από τα πιο ικανοποιητικά επιχειρήματα για έναν συγγραφέα. Από Ντοστογιέφσκι πάνω Stephen King, να Borges o Κοτζί είναι άρρωστος Τζόελ ντίκερ o Dante Alighieri… πολλοί ήταν οι συγγραφείς που κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να προτείνουν μια πλοκή στην οποία ένας συγγραφέας, με τα μπλοκ και τις εμπνευσμένες αυταπάτες του, αναλαμβάνει έναν σχετικό ρόλο.

Ο Michael Chabon το έκανε με αυτή την ευκαιρία, για αυτό το μυθιστόρημα. Συναντώντας τον Γκρέιντι Τριπ, το στερεότυπο ενός συγγραφέα που γνωρίζει τον εαυτό του καλύτερα απ' ό,τι δείχνουν οι αναγνωρίσεις του, υφίσταται ένα δημιουργικό μπλοκάρισμα που τον οδηγεί σε έναν αφηγηματικό και ζωτικό βρόχο, όπου όλα φαίνονται βαριά από την ίδια ατυχία, από την εγκατάλειψη των μουσών.

Επιστρέφοντας στην ουσία του συγγραφέα που γνωρίζει τον εαυτό του καλύτερα από ό,τι δείχνουν οι αναγνωρίσεις του, ό,τι συμβαίνει στον Γκρέιντι έχει να κάνει με εκείνο το πεπρωμένο που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρέπει να τον περιμένει.

Η ζωή του είναι μια λογοτεχνική καστανή, όπου η λάμψη της δόξας μπορεί να φανεί από τον θαυμασμό ενός και μόνο αναγνώστη, αλλά όπου οι ευθύνες καταλήγουν να τον χτυπούν. Ίσως ο παλιός καλός Γκρέιντι έχει μόνο μια τελευταία ευκαιρία στο Word Feast και ελπίζει να μην τη χάσει...

θαύμα αγόρια
5 / 5 - (5 ψήφοι)

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει το spam. Μάθετε πώς επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.