¿Qué mejor título que este? Algo leve, ligero, sibilinamente pretencioso. Antes de morir, sí, mejor cuantas menos horas previas para espicharla. Es entonces cuando cogerás imong kinahanglan-basahon nga lista y tacharás el superventas de Belén Esteban, ese que cierra el círculo lector de tu vida… (era broma, una macabra y puñetera broma)
No es para menos lo de hacer bromas al respecto de esta entrada, porque el título me lo acaba de sugerir otro bloguero también dedicado a escribir sobre libros. Ug adunay daghang mga lista ug pagtandi sa Internet nga aron mapunting ang taas nga wala’y lain nga kapilian gawas sa pag-atake sa kasagaran nga magbabasa ug moingon: hey, higala! Nahibal-an ba nimo nga dili nimo kini mabuntog kung wala nimo mabasa kini nga 3, 5 o 15 nga mga libro?
Así que allá vamos con mi particular experimento de literatura extrema. Extrema porque… ¿Quién cojones iba a buscar en Google: «mga libro nga basahon sa dili pa mamatay» Kung wala ka sa panan-aw nga ihatag ang imong kaugalingon sa katapusan nga biyahe?
Manghinaut lang ko nga aduna ka'y gamay nga panahon sa pag-atiman kanako. Kon duna kay pipila ka oras sa dili pa mogawas sa forum, pipila lang ka minuto aron mawala dinhi.
Y ya luego te tumbas en tu lecho para enfrentarte a las lecturas imprescindibles. Unas lecturas que no te asegurarán el cielo, pero que sí, al menos, te suministrarán a goteo el paliativo intelectual de tener los deberes bien hechos. Así disfrutarás de la agonizante razón como un narcótico reconciliador, antes de salir de aquí hecho todo un Quixote, reluciente y esplendoroso hacia la última y única lucidez de tu vida.
Ang hinungdanon nga mga libro sa kasaysayan sa literatura
Ang mga bukton sa akong krus
Ako ang fucking Paco Threshold y te voy a recomendar mi libro, que para eso hemos venido. Se trata de una ucronía en la que Hitler nos cuenta lo que fue de su vida una vez que escapó del búnker. El tipo infame, el hombre devorado por su némesis…
Wala pa ako makasulat ug bisan unsa nga sama niini ug dili na usab. Tungod kay ang akoa labi pa nga misteryo nga nobela, fiction sa siyensya, mga istorya ug wala molampos nga mga rambol sa napakyas nga magsusulat. Ang usa nga bisan pa sa tanan nagpadayon nga nalingaw sa pag-type sama sa usa ka dwarf (nga adunay napulo ka mga tudlo, sama sa mga dagko. Wala’y labot sa mga digital nga dili makamaong mobasa nga adunay abtik nga mga tudlo sa tudlo). Usa ka nag-inusarang gidumala sa kaugalingon nga placebo sa atubangan sa kompyuter, nagtan-aw kung giunsa ang mga karakter ug mga laraw natawo ug namatay. Kung wala kana magpasabut nga usa ka magsusulat labaw sa bisan unsa, ang Dios moabut ug moingon sa ingon.
Ug kung nahuman na ang akong libro ug sa imong hunahuna dili kini usa ka butang nga angay basahon sa wala ka pa mamatay, kini tungod kay gigugol nimo ang labing kadugay nga oras sa taliwala sa mga panid niini. Ug unya maghunahuna ka bahin sa pagbasa pag-usab niini aron madugangan ang imong oras sa kinabuhi ngadto sa bag-ong mga minuto nga mahimong mahangturon taliwala sa panid ug panid. Ug unya magpasalamat ka nako sa paglugway sa imong katapusang mga adlaw. Ug kana ang labing maayo nga namuhunan nga 5 fucking euro sa imong kinabuhi.
Nahuman na? Oo, ingon sa giingon sa premature nga ejaculator nga wala nako nahibal-an, mao na. Karon dili ko gusto nga magpadayon sa pagpaduol kanimo sa labing kaayo nga mga libro sa kasaysayan, tingali ugma ... Bon voyage.