Sa pagpangita sa usa ka istorya nga naghisgot sa uniberso nga nagbuklad sa bag-ong mga relasyon sa tawo, si Jonathan Coe, sa iyang bahin, naghisgot sa kaanindot sa labing introspective nga mga detalye. Oo nga, palabihan Dili niya biyaan kanang detalyadong kabililhon nga iyang gikonteksto sa labing kompletong mga paghubit. Gikan sa lawak diin ang usa ka panag-istoryahanay nahitabo uban sa iyang mga dayandayan ug mga kahumot ngadto sa kalibutan nga moagi sa unahan sa mga bintana niini. Usa ka imbentaryo nga gipresentar sa kini nga tagsulat kanamo ingon ang repertoire sa narrator nga nahingangha sa paghimo sa tanan nga makita ug mahikap ...
Sa kalim-an ug pito, ang karera ni Calista Frangopoulou isip kompositor sa mga soundtrack, usa ka Griyego nga nagpuyo sa London sulod sa mga dekada, dili sa pinakamaayo niini. Ni ang iyang kinabuhi sa pamilya: ang iyang anak nga babaye nga si Ariane magtuon sa Australia, dayag nga dili makapasubo kaniya sa samang paagi nga nakapasubo kini sa iyang inahan, ug ang iyang laing tin-edyer nga anak nga babaye, si Fran, naghulat sa pagtapos sa usa ka dili gusto nga pagmabdos. Samtang ang iyang propesyon naglikos kaniya ug sa iyang mga anak nga babaye, determinado o nagduha-duha, nagsugod sa paghimo sa ilang dalan sa ilang kaugalingon, si Callista nahinumdom sa higayon nga ang tanan nagsugod alang kaniya; Hulyo 1976, sa dihang didto sa Los Angeles, ug daw dili andam alang sa okasyon, nagpakita siya uban sa iyang higala nga si Gill sa usa ka panihapon nga gihimo sa usa ka tigulang nga higala sa iyang amahan: usa ka direktor sa pelikula nga seventies nga walay usa kanila nga nahibalo sa bisan unsa mahitungod sa, ug kini nahimo nga mahimong Billy Wilder; Si Wilder, kinsa, uban sa iyang idlas nga bonhomie, mitapos sa pagkuha ni Callista isip interpreter aron sa pagtabang kaniya sa pagsalida sa iyang bag-ong salida, Fedora, nga kuhaan sa Greece pagkasunod tuig.
Ug busa, sa isla sa Lefkada, sa ting-init sa 1977, si Calista Frangopoulou nagsugod sa paghimo sa iyang kaugalingon nga dalan sama sa gibuhat sa iyang mga anak nga babaye sa ulahi: ug iyang nadiskobrehan ang kalibutan, ug ang gugma, ug, sa kamot sa usa sa iyang bantugan. mga henyo , usa ka partikular nga paagi sa pagsabot sa sinehan nga nagsugod sa pagkahanaw. Mao na ang iyang gikuha karon. Wala ka makahimo og seryoso nga salida gawas kung ang mga tumatan-aw mobiya sa sinehan nga mobati nga gusto sila maghikog. (…) Kinahanglan nimong hatagan sila og laing butang, usa ka butang nga mas elegante, usa ka gamay nga mas matahum ", siya miingon, una sardonic ug unya malumo, usa ka Billy Wilder nga maayo kaayo nga gihulagway sa mga panid niini nga libro; ug sa ulahi siya midugang: «Lubitsch nabuhi pinaagi sa dakong gubat sa Europe (ako nagpasabut nga ang una), ug sa diha nga kamo nakaagi na sa usa ka butang nga sama nga kamo internalized niini, kamo makasabut unsa ang akong gipasabut? Ang trahedya nahimong bahin nimo. Anaa kini, dili nimo kinahanglan nga isinggit kini gikan sa mga atop ug isablig ang screen sa kana nga kalisang sa tanan nga oras. ”
Maminaw sa mga pagtulon-an sa magtutudlo, Si Mr. Wilder ug ako siya mapasaligon sa usa ka kaayo nga puno sa sulod, makahimo usab sa pagduol sa drama uban sa labing dako nga kaligdong: ang walay kasiguroan sa pagkabatan-on, apan usab niadtong sa pagkahamtong; ang mga kahuyang sa pamilya, ang mga kalig-on niini; ang pribado ug kolektibong trauma sa Holocaust… ang tanan makita niining nostalgic, matam-is, walay katapusan ug madanihon nga nobela, diin ang usa ka Jonathan Coe mibalik nga puno sa pagkasensitibo ug propesyon.
Mahimo nimong mapalit ang nobela nga "Mr. Wilder and I", ni Jonathan Coe, dinhi:
