Nəsillər arası məsafələr arasında yaradılanlar kimi digər paralellik növlərinin qurulmasına maneə deyil Erri de Luka və Andrea Bajani. Çünki o zaman hər bir ölkənin və ya regionun özünəməxsusluğu var. Bu iki müəllifin təfərrüatdan transsendental, lətifədən universala qədər süjetləri üçün zəmin tapdığı dibsiz bir çuxur. Bu axtarışı içəridən kənara qoyan, lakin sonradan hər bir müəllifdə çox şəxsi ritmlərdən və kadanslardan fərqli ssenariləri və fərqli niyyətləri təsvir edən nəsr. Ən orijinal ədəbiyyatın lütfü də elə buradadır.
Nəhayət, Andrea Bajani, ekzistensial tədqiqatın inadlı niyyəti ilə yoxlanılan imkanların müxtəlifliyində həyat sürən bəzi personajların təcrübələri qarşısında bizi laqeyd qoymamaqda israrlıdır. Bacaninin hekayələrinin bütün sakinləri zəmanəmizin vahidliyinə sadiqlikdən irəli gələn sıradanlıqla müqayisədə o xoş uzaqlıq hissi ilə ruhlarını çılpaq edir.
Yazıçı öz personajlarının dərisinə daxil olmaq (və daxil olmaq) öhdəliyini əldə etdikdə, nəticə empatiyadan gələn aydınlıqdır. Məsələ həm də cəmiyyətin bütün təbəqələrindən olan oxucuları inandıra bilən canlı süjetlə hər şeyi əhatə etməkdir. Nəticə, humanist təbiətinə görə klassiklərə işarə edən yaradıcılığın qüdrətliliyi ilə yavaş-yavaş öz yolunu tutan biblioqrafiyadır.
Andrea Bajani tərəfindən tövsiyə olunan 3 kitab
Yoxluq xəritəsi
Mövcud dünyada boş ümidləri ilhamlandıran və ya sadəcə maddi mahiyyəti və ya əlçatmaz oyanması səbəbindən qeyri-mümkün xoşbəxtliyə doğru istiqamətləndirən adi bir yadlaşmanın davamı kimi yoxluq.
Həzin bir şirinliklə qarşı-qarşıya gələn, lakin şiddətsiz, ciddi və universal mövzularla qarşılaşan böyük yetkinlik romanı. Bu, tərk edilmənin və eyni zamanda, təşəbbüsün, illüziyaların itirilməsinin və sentimental təhsilin hekayəsidir.
Bu, bir xarakterin, həm də iki ölkənin, İtaliya və Rumıniyanın, italyan iş adamlarının rahatlıq üçün fabriklərini köçürdüklərindən bəhs edir. Deməli, o, bizə hər yerdə haqsızlıq hökm sürsə də, özünü Qərbin çırağı kimi təqdim edən bugünkü qəribə Avropadan danışır. Mən də bu əsərdə danışıq qabiliyyətini, dil sevgisini yüksək qiymətləndirmişəm. Bu qədər nəcib və qədim dilimiz hazırda onu yeyən kobud media və siyasi axmaqlığın mühasirəsindədir. Ona görə də belə yazmaq məni sevindirir, təsəlli verir, çünki bu, özlüyündə müqavimət formasıdır”.
Hörmətlə
Fəlakətə dəvət edən formalizmlər. Burofax və ya təsdiq edilmiş məktubla məğlubiyyət bildirişləri. Nə məhəbbət, nə də xoş arzular qəbulun təsdiqini tələb edən kanallardan keçmir. Bundan sonra baş verənlər ümidsizliyə və dislokasiyaya dəvətdir.
Qüdrətli satış direktoru şirkətdən ayrıldıqdan sonra, boz rəngli işçi ən təhqiramiz işlərindən birini öhdəsinə götürür: rəhbərlikdən dəlicəsinə təriflər alarkən dəhlizlərdə onu El Matarife adlandıran həmkarlarına guya humanist və ruhlandırıcı işdən azad edilmə məktubları yazmaq. təmizləməyə, kəsməyə və istehsal etməyə meyllidir.
Lakin o, təkcə keçmiş direktordan ləğvedici rolunu bərpa etmir, həm də ona ağrılı təcili atalığın incə və bir qədər anarxik rituallarını öyrətməklə onun adət-ənənələrini və inanclarını pozan kiçik uşaqlarının atasının Martina və Federico rolunu bərpa edir. Bu yolla siz həmçinin kəşf edəcəksiniz ki, bir neçə xoşbəxtlik anları performans, keyfiyyətə nəzarət, məhsuldarlıq mükafatları və insan resurslarının idarə edilməsi məntiqini dəyişə bilər.
evlər kitabı
Yaşadığı evlər vasitəsilə bir insanın hekayəsi. Adını bilmədiyimiz – sadəcə Mənəm – amma həyatının bütün təfərrüatlarını bildiyimiz bir personaj. Bu fraqmentlərin ardıcıllığında yenidən qurulur: zorakı atası ilə mürəkkəb münasibət, qorxmuş ananın varlığı, verandada yaşayan tısbağa, ailənin şimala mühacirəti, xarici şəhərlərdə qalma, evlilik, sosial yüksəliş. , sevgili ilə münasibət, yazmaq üçün sığındığı intim məkan... Bu mərhələlərin hər biri, o personajın duyğularının hər biri – sentimental tərbiyə, istəklər, məyusluqlar, sevgilər, xəyanətlər. , tənhalıq...–, evlə bağlıdır.
Arxa planda iki tarixi hadisə, iki qanlı hadisə kontekst təmin edir: El Prisioneronun oğurlanması və öldürülməsi və zorakı ölümləri əsas illərini təyin edən Aldo Moro və Pier Paolo Pasolinidən başqası olmayan El Poetanın öldürülməsi. İtaliya. Və odur ki, əgər roman hər şeydən əvvəl bir insanın həyatı boyu hekayəsidirsə, bu, həm də müəyyən mənada İtaliyanın son əlli illik tarixidir, çünki bu romanı təşkil edən fraqmentlər yetmiş əsr arasında çərçivəyə salınmışdır. keçən əsrin və yalnız tısbağanın yaşamağa davam edəcəyi az-çox uzaq gələcək.
Andrea Bajani bənzərsiz və füsunkar bir roman yazıb ki, burada yaşadığımız məkanlarda bir insan hekayəsi bütün ziddiyyətləri, qorxuları və istəkləri ilə yenidən qurulur. Bu sadə bir piruet deyil: bu, yaşadığı evlərin arasından bir ruhun portretidir.
